ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΣΑΔΟΡΟ ΜΑΣ ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΚΗ
Τετάρτη 11 Μαρτίου. Μια ηλιόλουστη ημέρα, μαζί
με μερικές συμπαίκτριές μου αποφασίσαμε να πάμε για καφέ στο Πασαλιμάνι, αφού
είχαμε τελειώσει την πρωινή μας προπόνηση και τα βάρη.
Ενώ καθόμασταν στην καφετέρια το κινητό
της Αναστασίας χτύπησε. Ηταν ο μπαμπάς
της, ο οποίος μόλις είχε ακούσει στο ραδιόφωνο, ότι τα πρωταθλήματα
διακόπτονται λόγω του κορονοϊού. Καμιά μας δεν πίστεψε την είδηση, μέχρι που
ήρθε και η επίσημη ανακοίνωση της Ε.Ο.ΠΕ.
Ετσι ξαφνικά εκείνη την ημέρα άλλαξαν όλα. Με
αποφάσεις του κράτους, τα γήπεδα έκλεισαν και οι προπονήσεις σταμάτησαν, ενώ η
ομάδα είχε μια ανοδική πορεία τόσο στις προπονήσεις όσο και στο πρωτάθλημα. Απο
τη μια στιγμή στην άλλη κλήθηκα να αντιμετωπίσω μια διαφορετική καθημερινότητα
ΧΩΡΙΣ ΒΟΛΕΙ. Δεν θα μπορούσα να το φανταστώ κι όμως συνέβει. Πλέον δεν χτυπούσε
το ξυπνητήρι το πρωί για να πάω στην πρωινή μου προπόνηση. Πλέον δεν μπορούσα
να πάω στο γυμναστήριο για τα βάρη μου.
Αντιθέτως κάθε μέρα που ξημέρωνε με έβρισκε και με βρίσκει ακόμη και τώρα μέσα
στο σπίτι. Δύσκολο για έναν αθλητή να του επιβάλλεις νά κάτσει μέσα στο σπίτι.
Να μην γυμνάζεται με τους ρυθμούς που είχε συνηθήσει. Να μήν κάνει τις
προπονήσεις του και το άθλημά του, που με τόσο κόπο και θυσίες υπηρετεί κάθε
μέρα, κάθε στιγμή. Εκτός απο αυτό ήμουν μόνη μου. Αντιμέτωπη με μια σκληρή
πραγματικότητα χωρίς τη βοήθεια των συμπαικτριών μου, που καθημεριά
αγωνιζόμασταν όλες μαζί μέσα αλλά και έξω απο το γήπεδο.
Ομως, αυτό είναι το σωστό για να
προστατευτούμε όλοι απο τον ιό. Ετσι κι εγώ αποφάσισα να φτιάξω μια ρουτίνα
γεμάτη με τις αγαπημένες μου συνήθειες κι ας έλειπε το βόλει απ'αυτές πρακτικά.
Διότι πνευματικά πάντα θα υπάρχει για να σου θυμίζει όλα όσα έχεις καταφέρει,
τους στόχους που έχεις κατακτήσει και τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις
μοιραστεί τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες που δεν λείπουν απο τον
αθλητισμό.
Ετσι λοιπόν, τα πρωινά μου ξεκινούν με λίγη
γυμναστική, ώστε να διατηρήσω τη φυσική μου κατάσταση. Επειτα σειρά παίρνουν η
μουσική, το σχέδιο, η ζωγραφική και η φωτογραφία. Μερικές τέχνες που είχα απο
μικρή ως χόμπυ κι έτσι τώρα βρήκα το χρόνο να τις εξελίξω. Επίσης, χρόνο βρήκα
και για να “ξεσκονήσω” τη βιβλιοθήκη μου και να διαβάσω μερικά απο τα
παιδαγωγικά βιβλία της σχολής μου. Εκεί βρήκα κι ένα ημερολόγιο που με ταξίδεψε
πίσω στο χρόνο. Το έφτιαχνα απο μικρή και περιελάμβανε φωτογραφίες απο την
πρώτη χρονιά που ξεκίνησα το βόλει. Ηταν μια μικρή ανασκόπηση της μέχρι τώρα
αθλητικής μου ζωής, που με έκανε να γελάσω, να συγκινηθώ αλλά και να χαρώ μέ
όσα έχω καταφέρει.
Ηρθε και ο Απρίλης. Η Μεγάλη Εβδομάδα
πλησιάζει, όμως εγώ δεν μπορώ να σχεδιάσω όσα θα ήθελα να κάνω αυτό το Πάσχα.
Να δώ τους φίλους μου, να πούμε τα νέα μας και να οργανώσουμε εκδρομές. Να δώ
την οικογένειά μου, τη γιαγιά, τον παππού, τα ξαδέλφια και να περάσουμε όσο
γίνεται περισσότερο χρόνο μαζί φτιάχνοντας πασχαλινά γλυκά και βλέποντας
ταινίες μπροστά στο τζάκι. Στιγμές που είναι δύσκολο να τις ζω σε καθημερινή
βάση, αφού το πρόγραμμά μου είναι απαιτητικό (προπονήσεις, αγώνες,
ταξίδια/αποστολές).
Φέτος λοιπόν όλα θα κυλήσουν διαφορετικά. Μένω
στο σπίτι και προστατεύω τους γύρω μου. Ετσι, θα έρθει πιο σύντομα η μέρα που
θα ξαναδώ τους φίλους μου, την οικογένειά μου αλλά και που θα ξαναμπώ στο
γήπεδο για το άθλημα που παίζω απο τα έξη μου χρόνια.
