Στην Γενική Συνέλευση της ΕΟΠΕ, αποφασίσθηκε--καθώς ΜΟΝΟ ο Πορφύρας ασχολήθηκε με το ζήτημα και πρόβαλλε, αιτιολογημένες, αντιρρήσεις--να εγκριθεί η πρόταση της Διοίκησης της Ομοσπονδίας για αλλαγή σε ότι αφορά τον κανονισμό των υποσχετικών.
Ετσι, ενώ ίσχυε ότι οι ηλικίες για τις υποσχετικές ήταν ελεύθερες, μπήκε και πάλι ηλικιακό όριο για τις αθλήτριες. Ηταν παλιότερα τα 24 χρόνια και ανέβηκε στα 25...
Σωστά, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας είχε υποστηρίξει τότε ότι ''η έννοια της υποσχετικής δεν μπορεί παρά να αφορά μία περιορισμένη ηλικία''.
Σωστά. Αλλά, αυτό αφορά άλλα αθλήματα και όχι το βόλει.
Σε αυτό το σπορ, σε ότι έχει σχέση με ομάδες γυναικών, ελάχιστοι σύλλογοι καταφέρνουν να ανταποκρίνονται σε ότι υπόσχονται. Για λόγους προφανείς. Οι οποίοι έχουν σχέση με φυσική αδυναμία, αδιαφορία της κοινωνίας αλλά συχνά και κουτοπονηριά.
Τα κορίτσια, που βολεύονται απο το καθεστώς του συζητήσιμου ερασιτεχνισμού γιατί, όποτε τις πιέσεις είναι ερασιτέχνες και όποτε σε πιέζουν είναι επαγγελματίες,θέλουν στα 26, στα 27, στα 28, στα 30, στα 32, στα 34 να αλλάξουν ομάδα. Να πάνε, για εργασιακούς λόγους ή επειδή βρήκαν καλύτερες συνθήκες για το χόμπυ τους, ή γιατί δεν έπαιζαν εκεί όπου ήταν, σε άλλες ομάδες.
Ελεύθερες, συχνά και για διάφορους λόγους που καθένας απο αυτούς είναι ξεχωριστός και δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί, δεν τις αφήνουν τα σωματεία. Η υποσχετική θα εξυπηρετούσε.
Θα έφευγε ένα κορίτσι για ένα χρόνο και θα επέστρεφε στην ομάδα της.Και την επόμενη σαιζόν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο. Εως ότου τακτοποιηθεί η συνέχεια, με μία εύλογη συμφωνία.
Τώρα, αναγκάζονται παράγοντες να κάνουν ακροβασίες. Οι οποίες είναι αναγκαίες ώστε να καλυφθούν όλες οι πλευρές. Οταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Υπογράφονται ιδιωτικά συμφωνητικά, δίδονται χαρτιά, μπερδεύεται το ζήτημα.
Και όλα αυτά, επειδή, κρίθηκε ότι έπρεπε να καταργηθεί η υποσχετική.
Υπόσχεση ελπίδας δίδεται σε σπορ με σταθερό και αυξανόμενο αριθμό αθλητριών που δέχονται να μπούν στη διαδικασία να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις των ομάδων.
Τώρα, που μαζεύονται όλοι και περνά η περίοδος της αποστασιοποίησης και άρχισαν πάλι όσοι ασχολούνται με το βόλει, να καταπιάνονται με τις λεπτομέρειες, θα δείτε τι κλάμμα έχει να πέσει.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα.
Ετσι, ενώ ίσχυε ότι οι ηλικίες για τις υποσχετικές ήταν ελεύθερες, μπήκε και πάλι ηλικιακό όριο για τις αθλήτριες. Ηταν παλιότερα τα 24 χρόνια και ανέβηκε στα 25...
Σωστά, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας είχε υποστηρίξει τότε ότι ''η έννοια της υποσχετικής δεν μπορεί παρά να αφορά μία περιορισμένη ηλικία''.
Σωστά. Αλλά, αυτό αφορά άλλα αθλήματα και όχι το βόλει.
Σε αυτό το σπορ, σε ότι έχει σχέση με ομάδες γυναικών, ελάχιστοι σύλλογοι καταφέρνουν να ανταποκρίνονται σε ότι υπόσχονται. Για λόγους προφανείς. Οι οποίοι έχουν σχέση με φυσική αδυναμία, αδιαφορία της κοινωνίας αλλά συχνά και κουτοπονηριά.
Τα κορίτσια, που βολεύονται απο το καθεστώς του συζητήσιμου ερασιτεχνισμού γιατί, όποτε τις πιέσεις είναι ερασιτέχνες και όποτε σε πιέζουν είναι επαγγελματίες,θέλουν στα 26, στα 27, στα 28, στα 30, στα 32, στα 34 να αλλάξουν ομάδα. Να πάνε, για εργασιακούς λόγους ή επειδή βρήκαν καλύτερες συνθήκες για το χόμπυ τους, ή γιατί δεν έπαιζαν εκεί όπου ήταν, σε άλλες ομάδες.
Ελεύθερες, συχνά και για διάφορους λόγους που καθένας απο αυτούς είναι ξεχωριστός και δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί, δεν τις αφήνουν τα σωματεία. Η υποσχετική θα εξυπηρετούσε.
Θα έφευγε ένα κορίτσι για ένα χρόνο και θα επέστρεφε στην ομάδα της.Και την επόμενη σαιζόν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο. Εως ότου τακτοποιηθεί η συνέχεια, με μία εύλογη συμφωνία.
Τώρα, αναγκάζονται παράγοντες να κάνουν ακροβασίες. Οι οποίες είναι αναγκαίες ώστε να καλυφθούν όλες οι πλευρές. Οταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Υπογράφονται ιδιωτικά συμφωνητικά, δίδονται χαρτιά, μπερδεύεται το ζήτημα.
Και όλα αυτά, επειδή, κρίθηκε ότι έπρεπε να καταργηθεί η υποσχετική.
Υπόσχεση ελπίδας δίδεται σε σπορ με σταθερό και αυξανόμενο αριθμό αθλητριών που δέχονται να μπούν στη διαδικασία να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις των ομάδων.
Οταν απο το βόλει, όπου τα πρόσωπα ανακυκλώνονται και δύσκολα παρουσιάζονται νέα, λείπουν τα στοιχειώδη, τότε απλώς να είστε σίγουροι ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.
Θα δείτε πόσο κοστίζουν και τα λάθη με τις ηλικίες στα πρωταθλήματα υποδομών, όπου επειδή έχουμε αρκετά κορίτσια πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να τα διώξουμε απο τα γήπεδα του βόλει, αλλά και με τις ρήτρες μεταγραφών.Τώρα, που μαζεύονται όλοι και περνά η περίοδος της αποστασιοποίησης και άρχισαν πάλι όσοι ασχολούνται με το βόλει, να καταπιάνονται με τις λεπτομέρειες, θα δείτε τι κλάμμα έχει να πέσει.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα.
Ωστόσο, ταλαιπωρούν πολλούς και κόβουν το βόλει σε κοπελιές που θα ήθελαν έστω να κάνουν το χόμπυ τους αφού έτσι και αλλιώς, στις 9 στις 10 περιπτώσεις, άλλα τους λένε και άλλα βλέπουν να συμβαίνουν στην πράξη, χωρίς φυσικά ποτέ να κάνουν την απαραίτητη αυτοκριτική και οι ίδιες...
Ν.Δελ.
