Κάθε γονιός, σκέπτεται τώρα αν πρέπει ή μπορεί να κάνει το χατήρι της κόρης του και να τη στείλει στο βόλει, πολλοί απο εμάς περάσαμε απο τη διλημματική διαδικασία, που αφορά την επιλογή του αθλήματος στο οποίο είναι προτιμότερο να πάει το παιδί μας.
Καλό βεβαίως είναι να συμφωνήσουμε με την παραδοχή, ότι κάθε μπαμπάς αισθάνεται, ειδικά για την κόρη του ότι είναι κάτι παραπάνω απο το....παιδί της κουκουβάγιας...
Ακόμα κι αν ένας μπαμπάς δεν έχει ιδέα απο αθλητισμό ή καν δεν πηγαίνει στο γήπεδο να δεί την κόρη του, θα αναστατωθεί, μπορεί και να ...ορμήξει, αν τη δεί την κλαίει ή του παραπονεθεί.
Αυτό που χρειάζεται είναι να έχουμε ψυχραιμία και να αφήσουμε το παιδί να διαλέξει το άθλημα στο οποίο πιστεύει ότι βρίσκει πιο πολλά ενδιαφέροντα, ώστε να ασχοληθεί.
Οσο μικρότερο έλθει το παιδί στο γήπεδο, τόσο καλύτερο.
Αρκεί να έχει υπομονή. Ολη η οικογένεια.
Πρακτικά, βελτίωση υπάρχει σε όλα τα παιδιά.
Οι διαφορές μέσα στο γήπεδο, προκύπτουν απο το φυσικό ταλέντο.
Αυτό ή το έχουμε ή δεν το έχουμε. Δυστυχώς.
Αλλά, συνήθως, επίσης δυστυχώς, τα παιδιά με ταλέντο, δεν έχουν διάρκεια και φιλοπονία.
Δεν είναι λάθος να πηγαίνει ένα παιδί απο το ένα σπορ στο άλλο, αρκεί να μην τα...μπερδεύει με παράλληλη δραστηριότητα.
Τα σωματικά χαρακτηριστικά, δεν ορίζουν τίποτα.
Ούτε καν η κληρονομικότητα.
Κορίτσια που ήταν 1.74 μ. στην έκτη Δημοτικού, σήμερα, στα 21 τους,είναι ακριβώς το ίδιο....
Αλλα, ψήλωσαν ...12 πόντους μέσα σε ένα καλοκαίρι.
Το βάρος, επίσης, μεταβάλλεται.
Ανάλογα με τις συνήθειες που αποκτούμε.
Πάνω απο όλα, πάμε στο γήπεδο για να αναττύξουμε κοινωνικότητα, εξωστρέφεια, να μάθουμε να πολεμάμε γι ένα στόχο, να εκπαιδευθούμε με το πνεύμα και τη λογική της συνεργασίας, να διασκεδάσουμε αλλά και να μάθουμε να πειθαρχούμε σε κανόνες.
Και το βασικότερο απο όλα ;
Μαθαίνουμε να αγαπάμε τον αθλητισμό, το βόλει, αν πρόκειται για κορίτσι της δικής μας ομάδας.
Η, σημερινή, λαχτάρα του παιχνιδιού, της οργανωμένης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου μας με παραγωγική δραστηριότητα, όταν συνδυάζονται με την αγάπη στην προσπάθεια, χτίζουν χαρακτήρες και δημιουργούν μνήμες.
Μα, πάνω απο όλα, θωρακίζουν τα παιδιά μας.
Οταν,φυσικά, είναι σε υγιές περιβάλλον, κοντά σε ανθρώπους που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και δείχνουν αν αγαπούν ή όχι τα παιδιά και την ομάδα τους.....
Καλό βεβαίως είναι να συμφωνήσουμε με την παραδοχή, ότι κάθε μπαμπάς αισθάνεται, ειδικά για την κόρη του ότι είναι κάτι παραπάνω απο το....παιδί της κουκουβάγιας...
Ακόμα κι αν ένας μπαμπάς δεν έχει ιδέα απο αθλητισμό ή καν δεν πηγαίνει στο γήπεδο να δεί την κόρη του, θα αναστατωθεί, μπορεί και να ...ορμήξει, αν τη δεί την κλαίει ή του παραπονεθεί.
Αυτό που χρειάζεται είναι να έχουμε ψυχραιμία και να αφήσουμε το παιδί να διαλέξει το άθλημα στο οποίο πιστεύει ότι βρίσκει πιο πολλά ενδιαφέροντα, ώστε να ασχοληθεί.
Οσο μικρότερο έλθει το παιδί στο γήπεδο, τόσο καλύτερο.
Αρκεί να έχει υπομονή. Ολη η οικογένεια.
Πρακτικά, βελτίωση υπάρχει σε όλα τα παιδιά.
Οι διαφορές μέσα στο γήπεδο, προκύπτουν απο το φυσικό ταλέντο.
Αυτό ή το έχουμε ή δεν το έχουμε. Δυστυχώς.
Αλλά, συνήθως, επίσης δυστυχώς, τα παιδιά με ταλέντο, δεν έχουν διάρκεια και φιλοπονία.
Δεν είναι λάθος να πηγαίνει ένα παιδί απο το ένα σπορ στο άλλο, αρκεί να μην τα...μπερδεύει με παράλληλη δραστηριότητα.
Τα σωματικά χαρακτηριστικά, δεν ορίζουν τίποτα.
Ούτε καν η κληρονομικότητα.
Κορίτσια που ήταν 1.74 μ. στην έκτη Δημοτικού, σήμερα, στα 21 τους,είναι ακριβώς το ίδιο....
Αλλα, ψήλωσαν ...12 πόντους μέσα σε ένα καλοκαίρι.
Το βάρος, επίσης, μεταβάλλεται.
Ανάλογα με τις συνήθειες που αποκτούμε.
Πάνω απο όλα, πάμε στο γήπεδο για να αναττύξουμε κοινωνικότητα, εξωστρέφεια, να μάθουμε να πολεμάμε γι ένα στόχο, να εκπαιδευθούμε με το πνεύμα και τη λογική της συνεργασίας, να διασκεδάσουμε αλλά και να μάθουμε να πειθαρχούμε σε κανόνες.
Και το βασικότερο απο όλα ;
Μαθαίνουμε να αγαπάμε τον αθλητισμό, το βόλει, αν πρόκειται για κορίτσι της δικής μας ομάδας.
Η, σημερινή, λαχτάρα του παιχνιδιού, της οργανωμένης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου μας με παραγωγική δραστηριότητα, όταν συνδυάζονται με την αγάπη στην προσπάθεια, χτίζουν χαρακτήρες και δημιουργούν μνήμες.
Μα, πάνω απο όλα, θωρακίζουν τα παιδιά μας.
Οταν,φυσικά, είναι σε υγιές περιβάλλον, κοντά σε ανθρώπους που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και δείχνουν αν αγαπούν ή όχι τα παιδιά και την ομάδα τους.....
