Με την βοήθεια των γονιών και των προπονητριών, ξεπεράσθηκαν και νομίζουμε ότι έτσι θα συνεχίσουμε, φαινόμενα με κρούσματα άγχους αθλητριών μας, στις δύο ομάδες των Παγκορασίδων αλλά και σε εκείνη των Κορασίδων.
Η εικόνα διαμορφώνεται κυρίως απο όσα βλέπουμε στις Παγκορασίδες.
Είναι απολύτως φυσιολογικό, μη μας τρομάζει.
Φόβο στη ζωή, προφανώς και στο βόλει, δε νιώθει μόνο ο τρελός κι ο βλάκας.
Η διαφορά είναι ότι τον φόβο τον ξεπερνάς, αν πρόκειται να συνεχίσεις.
Οχι στο βόλει, αλλά, στη ζωή.
Κάντε όσα λάθη θέλετε, δε μας ενδιαφέρει.
Μείνετε, όμως, στο γήπεδο.
Γιατί, αν σκύψετε το κεφάλι και φύγετε, με την αίσθηση της αυτοταπείνωσης, θα κάνετε το ίδιο και στο σχολείο και στο σπίτι και στις παρέες και αργότερα, στη δουλειά ή στο Πανεπιστήμιο.
Τώρα, φτιάχνετε τον χαρακτήρα όχι των συναισθημάτων, αλλά, της αντοχής.
Πάρτε παράδειγμα απο τους γονείς σας και θα καταλάβετε ότι πρέπει και μπορείτε να διαχειρισθείτε κάθε είδους δυσκολία.
Αρκεί να είστε στον αγωνιστικό χώρο.
Γιατί, ο νικητής της ζωής είναι ο χαμένος που αγωνίσθηκε κι όχι ο νικητής που απομονώθηκε και άκουσε τα μπράβο απο τον εαυτό του.
Ολα αυτά, δε σημαίνουν ότι ΟΛΑ τα παιδιά μας θα παίξουν βόλει σε υψηλό επίπεδο ή ότι ΟΛΑ έχουν ταλέντο ώστε να προοδεύσουν όπως θέλουμε.
Δε μας αρέσει η ωραιοποίηση, ούτε έχουμε μάθει να κοροιδεύουμε και να χαιδεύουμε αυτιά.
Αυτό, ωστόσο, που ισχύει είναι ότι ένα παιδί που αντέχει και μένει μέσα στο γήπεδο, πειθαρχεί, υπομένει, επιμένει, διαχειρίζεται συναισθήματα και δυσκολίες, αποκτά εμπειρίες κι εφόδια που θα το ακολουθούν.
Και με την προσπάθεια και την παρουσία στις προπονήσεις αλλά και τη σοβαρότητα, μόνο βέβαιο είναι ότι θα γίνει καλύτερο.
Το που θα φθάσει, θα ορισθεί απο διάφορους παράγοντες.
Απο τις προτεραιότητες που θα βάλει, αλλά κι απο το θείο χάρισμα του ταλέντου, όπως επίσης κι απο τη διάρκεια στον αγώνα του.
Αγαπείστε την προσπάθεια, μάθετε να έχετε μεθοδικότητα και να κρατάτε τη ψυχραιμία σας και να ελέγχετε το θυμό αλλά και τη χαρά σας, αγαπείστε τον εαυτό σας και το βόλει και θα καταλάβετε, χρόνια αργότερα, ποιά είναι τα κέρδη απο αυτό το όμορφο ταξίδι, που έχει πόνο, υπερβολές, ίσως κι αδικία, αλλά, πάνω και πρώτα απο όλα, μας μαθαίνει να είμαστε ενεργοί, δραστήριοι κι αφοσιωμένοι, μας φέρνιει κοντά στα όρια μας ή και πέρα απο αυτά, αλλά, ΠΑΝΤΑ μέσα απο τις γραμμές.
Ν.Δελ.
Η εικόνα διαμορφώνεται κυρίως απο όσα βλέπουμε στις Παγκορασίδες.
Είναι απολύτως φυσιολογικό, μη μας τρομάζει.
Φόβο στη ζωή, προφανώς και στο βόλει, δε νιώθει μόνο ο τρελός κι ο βλάκας.
Η διαφορά είναι ότι τον φόβο τον ξεπερνάς, αν πρόκειται να συνεχίσεις.
Οχι στο βόλει, αλλά, στη ζωή.
Κάντε όσα λάθη θέλετε, δε μας ενδιαφέρει.
Μείνετε, όμως, στο γήπεδο.
Γιατί, αν σκύψετε το κεφάλι και φύγετε, με την αίσθηση της αυτοταπείνωσης, θα κάνετε το ίδιο και στο σχολείο και στο σπίτι και στις παρέες και αργότερα, στη δουλειά ή στο Πανεπιστήμιο.
Τώρα, φτιάχνετε τον χαρακτήρα όχι των συναισθημάτων, αλλά, της αντοχής.
Πάρτε παράδειγμα απο τους γονείς σας και θα καταλάβετε ότι πρέπει και μπορείτε να διαχειρισθείτε κάθε είδους δυσκολία.
Αρκεί να είστε στον αγωνιστικό χώρο.
Γιατί, ο νικητής της ζωής είναι ο χαμένος που αγωνίσθηκε κι όχι ο νικητής που απομονώθηκε και άκουσε τα μπράβο απο τον εαυτό του.
Ολα αυτά, δε σημαίνουν ότι ΟΛΑ τα παιδιά μας θα παίξουν βόλει σε υψηλό επίπεδο ή ότι ΟΛΑ έχουν ταλέντο ώστε να προοδεύσουν όπως θέλουμε.
Δε μας αρέσει η ωραιοποίηση, ούτε έχουμε μάθει να κοροιδεύουμε και να χαιδεύουμε αυτιά.
Αυτό, ωστόσο, που ισχύει είναι ότι ένα παιδί που αντέχει και μένει μέσα στο γήπεδο, πειθαρχεί, υπομένει, επιμένει, διαχειρίζεται συναισθήματα και δυσκολίες, αποκτά εμπειρίες κι εφόδια που θα το ακολουθούν.
Και με την προσπάθεια και την παρουσία στις προπονήσεις αλλά και τη σοβαρότητα, μόνο βέβαιο είναι ότι θα γίνει καλύτερο.
Το που θα φθάσει, θα ορισθεί απο διάφορους παράγοντες.
Απο τις προτεραιότητες που θα βάλει, αλλά κι απο το θείο χάρισμα του ταλέντου, όπως επίσης κι απο τη διάρκεια στον αγώνα του.
Αγαπείστε την προσπάθεια, μάθετε να έχετε μεθοδικότητα και να κρατάτε τη ψυχραιμία σας και να ελέγχετε το θυμό αλλά και τη χαρά σας, αγαπείστε τον εαυτό σας και το βόλει και θα καταλάβετε, χρόνια αργότερα, ποιά είναι τα κέρδη απο αυτό το όμορφο ταξίδι, που έχει πόνο, υπερβολές, ίσως κι αδικία, αλλά, πάνω και πρώτα απο όλα, μας μαθαίνει να είμαστε ενεργοί, δραστήριοι κι αφοσιωμένοι, μας φέρνιει κοντά στα όρια μας ή και πέρα απο αυτά, αλλά, ΠΑΝΤΑ μέσα απο τις γραμμές.
Ν.Δελ.
