Πριν απο λίγες εβδομάδες, παίξαμε στο γήπεδο μας, για τον Δ΄Ομιλο των Παγκορασίδων με το Ιλιο.
Η ομάδα του Πορφύρα την οποία προπονεί η Πόπη Καλλή, είχε χάσει με 3-2 σετ, αν κι είχε προηγηθεί με 2-0 σετ.
Τα κορίτσια μας, μετά απο τον αγώνα, ξέσπασαν σε κλάμματα, απο τη στεναχώρια τους. Άνθρώπινη αντίδραση.
Σήμερα, τα δάκρια, όχι μόνο των αθλητριών του Πορφύρα αλλά κι ορισμένων απο εκείνους που την αγαπούν πολύ αυτή την ομάδα και μάλλον είναι...., ευσυγκίνητοι, ήταν απο χαρά κι υπερηφάνια.
Πήγαμε στο Ιλιο, παίξαμε πολύ καλά, κερδίσαμε δίκαια με 3-1 σετ.
Τώρα, έχουμε αυξημένες πιθανότητες πρόκρισης στον επόμενο γύρο, για πρώτη φορά μετά απο 4 χρόνια, στο πρωτάθλημα των Παγκορασίδων της ΕΣΠΕΔΑ.
Πολλά λόγια και διθύραμβοι δε χρειάζονται.
Εστω κι αν αυτή ήταν η πρώτη φορά, στα τελευταία χρόνια, κατά την οποία κερδίσαμε σε αγώνα υποδομών το Ιλιο, εκτός έδρας.
Οταν παίζεις καλά, όταν παλεύεις, αυξάνεις τις πιθανότητες να πάρεις αυτό που αξίζεις.
Αυτό έγινε σήμερα. Με ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Ολες μαζί κερδίζουν, όλες μαζί χάνουν.
Η προπονήτρια των παιδιών, Πόπη Καλλή, κάνει σπουδαία δουλειά κι αυτή αποτυπώνεται στο γήπεδο.
Της αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.
Νιώθουμε, όλοι, πολύ όμορφα για την νίκη μας, απέναντι σε μία σπουδαία ομάδα, με παράδοση, τα τελευταία χρόνια σε λαμπρές διακρίσεις στις Παγκορασίδες, γενικά, στις υποδομές.
Αλλά, εδώ χρειάζεται το μέτρο.
Ο τρόπος που χαίρεσαι κι απολαμβάνεις την επιτυχία σου, δείχνει, γενικά και διαχρονικά στον αθλητισμό, τη διαφορά ανάμεσα στην ομάδα που είναι και θέλει να νιώθει μεγάλη και σε εκείνη που αρέσκεται να καμαρώνει για το εφήμερο συναίσθημα.
Θεωρούσαμε βέβαιο, απο το Σαββατόβραδο, ότι θα πάμε καλά σήμερα. Οταν μαθαίνεις ότι τα κορίτσια της ομάδας, είναι μία μεγάλη παρέα και έχουν τις ίδιες αγωνίες κι εκτός γηπέδου, θα δείς τη ''σφιγμένη γροθιά'' και μέσα στο γήπεδο.
Το πείσμα της Κέλλυς πρέπει να είναι οδηγός για όλες κι όλους. Μας συγκίνησε. Πολύ.
Και η καλή και καθαγιασμένη κουβέντα απο μητέρα αθλήτριας του Ιλίου σε δική μας αθλήτρια, ήταν τόσο ζεστή ώστε το παιδί λύγισε απο τον πλούτο των συναισθημάτων που ένιωσε, για τα εγκώμια που άκουσε.
Αυτά κρατάμε. Μόνο αυτά.
Κάνουμε ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, παράγουμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, αισθανόμαστε ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ, καμαρώνουμε γιατί τα παιδιά κι οι γονείς τους αποζημιώνονται για τους κόπους και τις θυσίες τους.
Κι όταν αυτά τα παιδιά τα ξέρεις απο μωρά, ε, όσο να'ναι, ευχαριστιέσαι.
Κυρ Μανώλη, χαλάλι ο αγώνας....Ε ;
Τα σετ ήταν 24-26, 25-14, 22-25, 16-25.
ΑΟΦ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ( προπονήτρια Πόπη Καλλή ) Κ.Ζαννή, Παπαγιαννοπούλου, Ε.Μονιού, Παυλίδου, Στανιού, Χονδρουδάκη, Καρβούνη, Υφαντή, Μαριστάνογλου, Φαλιδέα, Κουκομέλα, Φακίρη.
Υ.Γ.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να δώ αυτό το όμορφο παιχνίδι. Εργαζόμουν. Την Τετάρτη, βέβαια, ήμουν στο Ιλιο, για τον αγώνα Γυναικών Ιλιο--Δραπετσώνα. Και θα ξαναπάω στο Ιλιο, όταν υπάρχει η δυνατότητα και το ενδιαφέρον. Με χαρά θα δώ λοιπόν εκεί, όποιον αισθάνεται ότι κάτι έχουμε να συζητήσουμε. Θα υπάρξει ευκαιρία, άλλωστε, τουλάχιστον εγώ, που πηγαίνω στο Ιλιο απο τον Ιούνιο του 2004 κι ένα τουρνουά Μίνι, δε χάνομαι....
Με την ευκαιρία, ευχαριστώ πολύ τον κ.Καραχάλιο απο το Ιλιο, καθώς, προς τις αθλήτριες και την προπονήτρια του Πορφύρα, παρείχε καλή φιλοξενία.
Υγεία σε όλες κι όλους. Και ψυχραιμία γιατί στη ζωή έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα και θέματα, ώστε να φθειρόμαστε με άλλα.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Η ομάδα του Πορφύρα την οποία προπονεί η Πόπη Καλλή, είχε χάσει με 3-2 σετ, αν κι είχε προηγηθεί με 2-0 σετ.
Τα κορίτσια μας, μετά απο τον αγώνα, ξέσπασαν σε κλάμματα, απο τη στεναχώρια τους. Άνθρώπινη αντίδραση.
Σήμερα, τα δάκρια, όχι μόνο των αθλητριών του Πορφύρα αλλά κι ορισμένων απο εκείνους που την αγαπούν πολύ αυτή την ομάδα και μάλλον είναι...., ευσυγκίνητοι, ήταν απο χαρά κι υπερηφάνια.
Πήγαμε στο Ιλιο, παίξαμε πολύ καλά, κερδίσαμε δίκαια με 3-1 σετ.
Τώρα, έχουμε αυξημένες πιθανότητες πρόκρισης στον επόμενο γύρο, για πρώτη φορά μετά απο 4 χρόνια, στο πρωτάθλημα των Παγκορασίδων της ΕΣΠΕΔΑ.
Πολλά λόγια και διθύραμβοι δε χρειάζονται.
Εστω κι αν αυτή ήταν η πρώτη φορά, στα τελευταία χρόνια, κατά την οποία κερδίσαμε σε αγώνα υποδομών το Ιλιο, εκτός έδρας.
Οταν παίζεις καλά, όταν παλεύεις, αυξάνεις τις πιθανότητες να πάρεις αυτό που αξίζεις.
Αυτό έγινε σήμερα. Με ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Ολες μαζί κερδίζουν, όλες μαζί χάνουν.
Η προπονήτρια των παιδιών, Πόπη Καλλή, κάνει σπουδαία δουλειά κι αυτή αποτυπώνεται στο γήπεδο.
Της αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.
Νιώθουμε, όλοι, πολύ όμορφα για την νίκη μας, απέναντι σε μία σπουδαία ομάδα, με παράδοση, τα τελευταία χρόνια σε λαμπρές διακρίσεις στις Παγκορασίδες, γενικά, στις υποδομές.
Αλλά, εδώ χρειάζεται το μέτρο.
Ο τρόπος που χαίρεσαι κι απολαμβάνεις την επιτυχία σου, δείχνει, γενικά και διαχρονικά στον αθλητισμό, τη διαφορά ανάμεσα στην ομάδα που είναι και θέλει να νιώθει μεγάλη και σε εκείνη που αρέσκεται να καμαρώνει για το εφήμερο συναίσθημα.
Θεωρούσαμε βέβαιο, απο το Σαββατόβραδο, ότι θα πάμε καλά σήμερα. Οταν μαθαίνεις ότι τα κορίτσια της ομάδας, είναι μία μεγάλη παρέα και έχουν τις ίδιες αγωνίες κι εκτός γηπέδου, θα δείς τη ''σφιγμένη γροθιά'' και μέσα στο γήπεδο.
Το πείσμα της Κέλλυς πρέπει να είναι οδηγός για όλες κι όλους. Μας συγκίνησε. Πολύ.
Και η καλή και καθαγιασμένη κουβέντα απο μητέρα αθλήτριας του Ιλίου σε δική μας αθλήτρια, ήταν τόσο ζεστή ώστε το παιδί λύγισε απο τον πλούτο των συναισθημάτων που ένιωσε, για τα εγκώμια που άκουσε.
Αυτά κρατάμε. Μόνο αυτά.
Κάνουμε ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, παράγουμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, αισθανόμαστε ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ, καμαρώνουμε γιατί τα παιδιά κι οι γονείς τους αποζημιώνονται για τους κόπους και τις θυσίες τους.
Κι όταν αυτά τα παιδιά τα ξέρεις απο μωρά, ε, όσο να'ναι, ευχαριστιέσαι.
Κυρ Μανώλη, χαλάλι ο αγώνας....Ε ;
Τα σετ ήταν 24-26, 25-14, 22-25, 16-25.
ΑΟΦ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ( προπονήτρια Πόπη Καλλή ) Κ.Ζαννή, Παπαγιαννοπούλου, Ε.Μονιού, Παυλίδου, Στανιού, Χονδρουδάκη, Καρβούνη, Υφαντή, Μαριστάνογλου, Φαλιδέα, Κουκομέλα, Φακίρη.
Υ.Γ.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να δώ αυτό το όμορφο παιχνίδι. Εργαζόμουν. Την Τετάρτη, βέβαια, ήμουν στο Ιλιο, για τον αγώνα Γυναικών Ιλιο--Δραπετσώνα. Και θα ξαναπάω στο Ιλιο, όταν υπάρχει η δυνατότητα και το ενδιαφέρον. Με χαρά θα δώ λοιπόν εκεί, όποιον αισθάνεται ότι κάτι έχουμε να συζητήσουμε. Θα υπάρξει ευκαιρία, άλλωστε, τουλάχιστον εγώ, που πηγαίνω στο Ιλιο απο τον Ιούνιο του 2004 κι ένα τουρνουά Μίνι, δε χάνομαι....
Με την ευκαιρία, ευχαριστώ πολύ τον κ.Καραχάλιο απο το Ιλιο, καθώς, προς τις αθλήτριες και την προπονήτρια του Πορφύρα, παρείχε καλή φιλοξενία.
Υγεία σε όλες κι όλους. Και ψυχραιμία γιατί στη ζωή έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα και θέματα, ώστε να φθειρόμαστε με άλλα.
Ν.Δελαγραμμάτικας
