Είναι στενάχωρο να αποχαιρετάς φίλους.
Ειδικά όταν εσύ τους έφερες στην ομάδα, δείχνοντας εμπιστοσύνη, απο ένστικτο, όχι απο πληροφόρηση.
Χωρίζουν οι δρόμοι του βόλει του Πορφύρα με τον προπονητή των Μίνι και Παγκορασίδων του Πορφύρα Γιάννη Τσουρουγιάννη, απο επιλογή ζωής, για μετακίνηση του, για μεταπτυχιακές σπουδές και εργασία, στο Οσλο της Νορβηγίας.
Αλλά, δε σταματά η γεμάτη απο συγκινήσεις, δουλειά, φιλότιμο, προσπάθεια, ειλικρίνεια, διαδρομή μας.
Δε σβήνει και δε ξεχνιέτα η εικόνα απο την πληθωρική παρουσία του προπονητή κι ανθρώπου Γιάννη Τσουρουγιάννη, του έντιμου λεβέντη που ποτέ δεν είπε όχι, όταν του ζητήσαμε να εργασθεί για την ομάδα, που πάντα έψαχνε το δύσκολο κι όχι το εύκολο για να βελτιωθούν τα παιδιά και να αποκτήσουν αθλητική παιδεία.
Του εμπιστευθήκαμε τα βλαστάρια που φέρνουν στο βόλει του Πορφύρα γονείς με ευαισθησίες, διάθεση να υποστηρίξουν τα παιδιά τους ώστε να αθληθούν σε ομαδικό σπορ.
Μας ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη στο δεκαπλάσιο.
Κάναμε το στοιχειώδες. Δείξαμε συνέπεια απέναντι του.
Και εκείνος όχι μόνο έβγαλε μέχρι σεντ τα χρήματα που του δώσαμε, με το παραγωγικό έργο του, αλλά, μας έκανε να αισθανόμαστε ότι πάντα βρίσκεις ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν ότι κάνεις, να μετρήσουν σωστά τον αγώνα σου, να συμμερισθούν την αγάπη και το μεράκι σου για τον αθλητισμό, να σου δώσουν υπεραξία για ότι τους προσφέρεις.
Τα παιδιά προχώρησαν με τον Γιάννη, προόδευσαν, μπήκαν σε καλό δρόμο.Θα παλέψουμε για να βρούμε μία σωστή λύση , επειδή έχουμε υποχρέωση απέναντι στους γονείς, στα παιδιά, στον Γιάννη.
Σου ευχόμαστε φίλε, ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.
Και αν αλλάξεις γνώμη, να μας το πείς γρήγορα, όσο προλαβαίνουμε....
Κι ο Ζιοβάννι πήρε πλακέτα για την προσφορά του απο τον Ολυμπιακό, που τον αποχαιρέτησε σε ειδική φιέστα για εκείνον, αλλά, μετά απο μερικές ημέρες ανανεώθηκε η συνεργασία του με τους ''ερυθρόλευκους''.
Βρε Γιάννη, λες να γίνεις κι εσύ Ζιοβάννι ;
Μακάρι...
Υ.Γ.
Το στυλ και το ύφος μη σας ξενίζει.
Η ομάδα μας είναι και θα παραμείνει ότι ήταν . ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ.
Τη ψυχή μας και αυτό που μας κάνει να γουστάρουμε που ανήκουμε στο βόλει του Πορφύρα, δεν τα αλλάζουμε ούτε για το μεγαλύτερο Κύπελλο του κόσμου.
Για πολλούς απο εμάς , είναι η ομάδα που αγαπάμε απο μικροί, η ομάδα της γειτονιάς μας, η καψούρα μας. Τόσο απλά.
Για άλλους, είναι μία υγιής αθλητική κυψέλη .
Και όλοι τώρα γεμίζουμε απο υπερηφάνεια που βρήκαμε τόσους και τέτοιους σπουδαίους ανθρώπους, δεκτικούς, συνεργάσιμους, έτοιμους να συνδράμουν, να συμβουλεύσουν, να ενθαρρύνουν.
Και για τον Γιάννη στεναχωριόμαστε, γιατί ''κόλλησε'' στη ''χημεία΄΄της ομάδας μας, με την ευαισθησία, τις υπερβολές του αλλά και τη λατρεία του για το βόλει, για τον Πορφύρα, για τα παιδιά.
Φίλε, σε ευχαριστούμε.
Και μην ανησυχείς. Οτι φτιάχνουμε σε αυτή την ομάδα, όσο έχουμε την υγεία μας, δε θα το αφήσουμε να χάσει την ταυτότητα του.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΒΟΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΑ
