Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει ερασιτεχνικός αθλητισμός και ποιά προσπάθεια απαιτείται ώστε να έχουν συνέπεια όσοι τον υπηρετούν, διαβάστε παρακάτω.Συντηρείται απο τις συνδρομές, τις χορηγίες, τις οικονομικές ενισχύσεις μελών του.
Αντιθέτως, το τμήμα μας αποδίδει χρήματα στο κράτος απο τον φόρο που εισπράττει, απο δαπάνες για αγορές και μετακινήσεις.
Το ταξίδι στα Χανιά μας κόστισε σχεδόν 1.600 ευρώ, πολύ οικονομικά και προσεκτικά.
Σχεδόν 400 ευρώ πήγαν στο κράτος, απο τον ΦΠΑ και τα τέλη εισιτηρίων.
Το ίδιο κράτος, δε μας προσφέρει απολύτως τίποτα, αν και καλύπτουμε την ανυπαρξία του ΚΑΙ σε επίπεδο αθλητικών υπηρεσιών κι αθλητικής εκπαίδευσης.
Επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε για τη μετακίνηση στα Χανιά με το αεροπλάνο ( για το οποίο οι δύο εταιρείες μας έδωσαν τιμή ακριβότερη του απλού εισιτηρίου, με προσφορά για 140 ευρώ το άτομο, αν κι απευθυνθήκαμε σε αυτές πριν απο τρείς μήνες, όταν, ήδη, τα φθηνά εισιτήρια μας είπαν ότι είχαν διατεθεί....), πήγαμε με το πλοίο.
Η ΑΝΕΚ μας έδωσε έκπτωση 50% και την ευχαριστούμε.
Ο προπονητής, οι 10 αθλήτριες κι ο Γενικός Αρχηγός του τμήματος Μανώλης Κελέκος έφυγαν στις 9 το βράδυ του Σαββάτου για τα Χανιά, αμέσως μετά απο την προπόνηση και τη θεωρία απο τον κόουτς, ταξίδεψαν με 8 μποφόρ και έφθασαν στο ξενοδοχείο στην κρητική πόλη στις 6.45 το πρωί της Κυριακής.
Αντε να κοιμηθείς, να ξεκουρασθείς απο το ταξίδι, χωρίς να μπορείς να δείς καν την πόλη, επειδή φυσούσε κι έβρεχε, να΄χεις και την αγωνία για το παιδί που άφησες πίσω, για τους αγαπημένους ανθρώπους σου που περίμεναν να σε δούν μία ημέρα, αλλά, εσύ έπρεπε να ταξιδέψεις.
Πας στο γήπεδο, σου σπάει τα νεύρα η διαιτησία, τελειώνει το ματς, δυσκολεύεσαι να βρείς χώρο και ζεστό νερό στα αποδυτήρια, επειδή, έπρεπε να αλλάξουν κι ανδρικές ομάδες μπάσκετ, φεύγεις μέσα στο κρύο για το λιμάνι, επιστρέφεις, πάλι με....κούνημα, στον Πειραιά, στις 6.25 το πρωί κι απο εκεί ο προπονητής, στον οποίο, όπως και στον Γενικό Αρχηγό, για λόγους οικονομίας, δεν κλείσαμε καμπίνα στο καράβι, πήγε απευθείας στο σχολείο όπου διδάσκει, άλλα κορίτσια πήγαν στη δουλειά τους, άλλα στο Πανεπιστήμιο.
Ευτυχώς που είχαν καλή ψυχολογία επειδή είχαμε κερδίσει, διαφορετικά το ζόρι θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο...
Και την Τετάρτη ετοιμάζονται για άλλο ταξίδι, στο Αργος.
Αυτός είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Κι αυτή η προσπάθεια δεν γίνεται για το χρήμα, αλλά, για την αγάπη, την καψούρα, το μεράκι των παιδιών και του προπονητή..
Ετσι κι αλλιώς, όλο αυτό, δεν πληρώνεται με τίποτα.
Κόουτς και κορίτσια, σας ευχαριστούμε.
Συγγνώμη που σας ταλαιπωρήσαμε, αλλά, δεν μπορούσαμε κάτι καλύτερο.
Τουλάχιστον, είμαστε εδώ, μαζί σας.
Ν.Δελ.
