Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Το 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η σημερινή ημέρα είναι απο τις σπουδαιότερες του χρόνου.
Γιατί ξεχωρίζει τους ανθρώπους απο τα ζώα.
Απλά, επειδή, όποιος δε σέβεται, δεν τιμά και δεν αντιμετωπίζει με προσοχή τους ανθρώπους με αναπηρία, δεν αξίζει και δεν πρέπει να λέγεται άνθρωπος.
Οπως το ίδιο ισχύει και για όποιο άτομο με αναπηρία, προσπαθεί να επωφεληθεί απο την κατάσταση του, όχι για την επιβίωση του, αλλά, για τον πλουτισμό του και για να βρεθεί σε καλύτερη μοίρα έναντι άλλων συνανθρώπων του, αδικώντας τους ή προβάλλοντας ψεύτικα επιχειρήματα.
Επειδή την αναπηρία, πολύ βαριά μάλιστα, την έχω ζήσει και συνεχίζω να τη ζώ, απλώς, μη σας τύχει.
Αλλά, επειδή, ποτέ δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει η επόμενη ημέρα, καλό θα είναι να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Α, για τα γήπεδα και για τα σχολεία που δεν έχουν ράμπες, ασανσέρ ή αναβατόριο για καροτσάκια, ας μη μιλήσουμε.
Ας μην πούμε τίποτα και για τα σχολεία και για τα γήπεδα που δεν έχουν τουαλέτες για άτομα με αναπηρία.
Αμα είσαι ανάπηρος, να μείνεις στο σπίτι σου,να σαπίσεις, μην τυχόν και σε δεί η κοινωνία και πεί ''τον φουκαρά''. Μη χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας....
Τώρα που δεν έχουμε λεφτά για φρου--φρου, μακάρι να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Εδώ, στην Ελλάδα μας, τα τελευταία 30 χρόνια δεν ήταν αυτό το ζήτημα.
Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να ξοδεύουμε αυτά που δεν έχουμε.
Αλλά, απο τη χώρα που ακόμα και σήμερα φτιάχνει σχολεία με αμφιθέατρα κι όχι με γυμναστήρια, επειδή, δε θέλουν ....φασαρίες και...μπελάδες οι Δήμοι, ο ΟΣΚ κι οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων ( αυτοί που άμα τους ρωτήσεις, οι πιο πολλοί, δε ξέρουν τι τάξη πάει το παιδί τους...), τι να περιμένεις...
Θέλω να γράψω πάρα πολλά ακόμα, αλλά, επειδή θα ξεφύγω, σταματώ εδώ.
Και να με συγχωρείτε για το ύφος.
Καλή σας εβδομάδα.
Ν.Δελαγραμμάτικας
