Ο Φεβρουάριος αλλά εν μέρει κι ο Μάρτιος, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια η κατάσταση, για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε και δεν έχουν σχέση ασφαλώς με εκπαιδευτικούς σκοπούς, αποτελούν μήνες σχολικών εκδρομών.
Παράλληλα, βεβαίως, είναι μήνες κορύφωσης αθλητικών προσπαθειών και πρωταθλημάτων.
Οχι μόνο στη δική μας αλλά σε όλες τις ομάδες Κορασίδων και Παγκορασίδων υπάρχουν παιδιά που ανήκουν σε σχολεία τα οποία οργανώνουν εκδρομές στο εξωτερικό ή την Ελλάδα.
Παλαιότερα, αυτές οι εκδρομές περιορίζονταν, τώρα, ξεκινούν απο την...πρώτη Γυμνασίου.
Το σύστημα, άλλωστε, πρέπει να δουλεύει, ειδικά σε περιόδους αναδουλειάς.....
Και τα παιδιά είναι καλοί πελάτες.....
Φυσικά, αν ένα παιδί πάει εκδρομή με το σχολείο του, θα λείψει απο αγώνα της ομάδας του, προφανώς μάλιστα, αν είναι βασικό, θα την κρεμάσει....
Για να ασχοληθούμε, μέσα απο το φαινόμενο, ειδικότερα με τον Πορφύρα, εμείς διεκδικούμε πρόκριση στις Κορασίδες και τις Παγκορασίδες και φυσικά τη συμμετοχή μας στην Α΄κατηγορία των Κορασίδων στην επόμενη σεζόν, ως μία απο τις 12 καλύτερες ομάδες της ΕΣΠΕΔΑ.
Κάθε μονάδα είναι απαραίτητη, για την επίτευξη του κοινού στόχου.
Προφανώς, ως ομάδα, δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε να πάει εκδρομή μία αθλήτρια μας.
Προφανέστατα, καθένας κοιμάται όπως στρώνει.
Αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ειδικά όταν αδιαφορεί για το σύνολο μέσα απο την επιλογή που θα προτιμήσει.
Με όποιο κόστος, γιατί επιτέλους κάποια φορά πρέπει να επιβραβεύεται η επιμονή στη στοχοπροσήλωση, στο κοινό όραμα, θα προχωρήσουμε με όποια παιδιά είναι εδώ κι αυτά φυσικά θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα και στη συνέχεια.
Οι ομάδες φτιάχνονται απο τις μονάδες που προτιμούν να υπηρετούν την επιδίωξη του συνόλου.
Φυσικά, είναι κι η προσέγγιση που μετρά.
Α, κάτι ακόμα.
Η ατομική επιλογή, δε θα πρέπει να αποτελεί μέτρο ή μέσο πίεσης ώστε να γενικευθεί, για να αισθανόμαστε καλύτερα.
Ο αθλητισμός είναι κάτι παραπάνω απο μία εκτόνωση ελεύθερου χρόνου.
Εχει υποχρεώσεις, θυσίες, πειθαρχία, απαιτήσεις. Είναι και θέμα προτεραιοτήτων.
Και κάτι ακόμα.
Στη ζωή, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι εκείνο που κερδίσαμε, αρκεί φυσικά να έχουμε διαλέξει το αληθινό, εκείνο το οποίο όχι μόνο μας συγκινεί, αλλά, μας προσφέρει.
Τέτοιες αποφάσεις, μπορεί να μην είναι εύκολες.
Μόνο που καθορίζουν πολλά περισσότερα, σε σχέση με όσα αποτυπώνονται φαινομενικά, επειδή, πολύ απλά, φανερώνουν τι μας ενδιαφέρει πραγματικά και τι αγαπάμε τόσο ώστε να θυσιάσουμε μία πρόκληση.
Αυτά τα υπογράφει ένας άνθρωπος που νομίζω ότι έχει αποδείξει σε όλες κι όλους σας ότι πάνω απ΄όλα βάζει την ομάδα.
Καλό σας βράδυ.
Ν.Δελαγραμμάτικας
