Θα με συγχωρήσετε για το πρώτο πρόσωπο στο οποίο θα αναφερθώ σε αυτή την ανάρτηση στο μπλογκ μας.
Δεν το συνηθίζω, δεν το θέλω, εντέλει δεν το έχω, προφανώς, ανάγκη.
Αλλά , επιπλέον, επειδή εγώ τις δικές μου ευθύνες τις αναλαμβάνω, με δεδομένο ότι, ευτυχώς ή δυστυχώς, έχω βασικό ρόλο στην προσπάθεια του τμήματος βόλει Γυναικών του Πορφύρα, άρα, όπως χρεώνομαι τα καλά , επωμίζομαι και τα αρνητικά.
Αισθάνομαι ότι πρέπει, δίχως να έχω κουβεντιάσει με τον Γενικό Αρχηγό κι ιδρυτή του τμήματος κ. Μανώλη Κελέκο ή με τους άλλους γονείς με τους οποίους είμαστε μαζί και δίνουμε τη ψυχή μας για την ομάδα και το τμήμα, να τοποθετηθώ μετά την αποψινή ήττα απο την Αγία Παρασκευή.
Το αποτέλεσμα δε με ενοχλεί. Είναι μέσα στον αθλητισμό κι η ήττα.
Οταν ξεκινήσαμε το ταξίδι στην Α2 Εθνική κατηγορία, χωρίς δικαιολογίες για την οικονομική κρίση και δίχως μεγάλα λόγια, εξηγήσαμε δημόσια, ότι θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό στην κατηγορία, να πάρουμε ότι αξίζουμε, να ακουσθεί παντού το όνομα του Πορφύρα, να αναπτύξουμε την Ακαδημία μας παίρνοντας τα εφόδια απο την προβολή της γυναικείας ομάδας μας.
Τα ίδια, ακριβώς κι αταλάντευτα, ισχύουν.
Δε μου αρέσει να χάνω.
Να πάρει ο αντίπαλος ότι αξίζει, αλλά, να το πάρω κι εγώ.
Προφανώς, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ χάνουμε.
Η νίκη είναι για τις αθλήτριες και τον προπονητή, οι ήττες είναι για ΟΛΟΥΣ, κυρίως, όμως, για εκείνους που ασκούν διοίκηση, ήταν εδώ πριν απο αθλήτριες και προπονητή και θα είναι εδώ και μετά απο εκείνους, απλώς, γιατί ο Πορφύρας είναι η ομάδα της γειτονιάς μας, αυτή που αγαπάμε απο παιδιά και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, για κανένα λόγο.
Κανείς δεν έχει απαίτηση να κερδίζουμε συνέχεια, αλλά, όλοι περιμένουμε να δούμε σεβασμό στον αντίπαλο, διάρκεια, διαχείριση συναισθημάτων κι αγώνα, ετοιμότητα και σωστή προετοιμασία για το παιχνίδι.
Παίξε κι ας χάσεις. Αλλά, να παίξεις.
Ο Πορφύρας μένει και θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικός, σε υψηλό επίπεδο.
Μίλησα στην ομάδα, έγραψα πριν απο τον αγώνα για τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες του.
Πρέπει να τα είπα σιγά, ασφαλώς δεν ακούσθηκα.
Εχουμε μπροστά μας τον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος.
Ο Πορφύρας είναι εδώ.
Οποιοι νομίζουν ότι θα διαλυθούμε με μία ήττα ή ότι θα πάψουμε να εμπιστευόμαστε αυτή την ομάδα, είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Είμαστε μέσα στους στόχους μας και να θυμάστε ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ , ότι ο Πορφύρας κι οι γονείς που τον κρατούν ζωντανό, ΧΤΙΖΕΙ και δεν ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ.
Επίσης, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ότι η επιπολαιότητα τιμωρείται και θα μπούμε ώριμοι και σοφότεροι στον δεύτερο γύρο.
Δεν το κλείνουμε το μαγαζί ρε παιδιά, Πειραιωτάκια είμαστε.
Μήπως νομίζατε, όσοι δε μας υπολογίζετε ή δε μας γουστάρετε, ότι καθαρίσατε μαζί μας ;
Σιγά....
Ν.Δελαγραμμάτικας
Δεν το συνηθίζω, δεν το θέλω, εντέλει δεν το έχω, προφανώς, ανάγκη.
Αλλά , επιπλέον, επειδή εγώ τις δικές μου ευθύνες τις αναλαμβάνω, με δεδομένο ότι, ευτυχώς ή δυστυχώς, έχω βασικό ρόλο στην προσπάθεια του τμήματος βόλει Γυναικών του Πορφύρα, άρα, όπως χρεώνομαι τα καλά , επωμίζομαι και τα αρνητικά.
Αισθάνομαι ότι πρέπει, δίχως να έχω κουβεντιάσει με τον Γενικό Αρχηγό κι ιδρυτή του τμήματος κ. Μανώλη Κελέκο ή με τους άλλους γονείς με τους οποίους είμαστε μαζί και δίνουμε τη ψυχή μας για την ομάδα και το τμήμα, να τοποθετηθώ μετά την αποψινή ήττα απο την Αγία Παρασκευή.
Το αποτέλεσμα δε με ενοχλεί. Είναι μέσα στον αθλητισμό κι η ήττα.
Οταν ξεκινήσαμε το ταξίδι στην Α2 Εθνική κατηγορία, χωρίς δικαιολογίες για την οικονομική κρίση και δίχως μεγάλα λόγια, εξηγήσαμε δημόσια, ότι θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό στην κατηγορία, να πάρουμε ότι αξίζουμε, να ακουσθεί παντού το όνομα του Πορφύρα, να αναπτύξουμε την Ακαδημία μας παίρνοντας τα εφόδια απο την προβολή της γυναικείας ομάδας μας.
Τα ίδια, ακριβώς κι αταλάντευτα, ισχύουν.
Δε μου αρέσει να χάνω.
Να πάρει ο αντίπαλος ότι αξίζει, αλλά, να το πάρω κι εγώ.
Προφανώς, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ χάνουμε.
Η νίκη είναι για τις αθλήτριες και τον προπονητή, οι ήττες είναι για ΟΛΟΥΣ, κυρίως, όμως, για εκείνους που ασκούν διοίκηση, ήταν εδώ πριν απο αθλήτριες και προπονητή και θα είναι εδώ και μετά απο εκείνους, απλώς, γιατί ο Πορφύρας είναι η ομάδα της γειτονιάς μας, αυτή που αγαπάμε απο παιδιά και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, για κανένα λόγο.
Κανείς δεν έχει απαίτηση να κερδίζουμε συνέχεια, αλλά, όλοι περιμένουμε να δούμε σεβασμό στον αντίπαλο, διάρκεια, διαχείριση συναισθημάτων κι αγώνα, ετοιμότητα και σωστή προετοιμασία για το παιχνίδι.
Παίξε κι ας χάσεις. Αλλά, να παίξεις.
Ο Πορφύρας μένει και θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικός, σε υψηλό επίπεδο.
Μίλησα στην ομάδα, έγραψα πριν απο τον αγώνα για τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες του.
Πρέπει να τα είπα σιγά, ασφαλώς δεν ακούσθηκα.
Εχουμε μπροστά μας τον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος.
Ο Πορφύρας είναι εδώ.
Οποιοι νομίζουν ότι θα διαλυθούμε με μία ήττα ή ότι θα πάψουμε να εμπιστευόμαστε αυτή την ομάδα, είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Είμαστε μέσα στους στόχους μας και να θυμάστε ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ , ότι ο Πορφύρας κι οι γονείς που τον κρατούν ζωντανό, ΧΤΙΖΕΙ και δεν ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ.
Επίσης, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ότι η επιπολαιότητα τιμωρείται και θα μπούμε ώριμοι και σοφότεροι στον δεύτερο γύρο.
Δεν το κλείνουμε το μαγαζί ρε παιδιά, Πειραιωτάκια είμαστε.
Μήπως νομίζατε, όσοι δε μας υπολογίζετε ή δε μας γουστάρετε, ότι καθαρίσατε μαζί μας ;
Σιγά....
Ν.Δελαγραμμάτικας
