Συγκίνηση....

Παίρνεις δύναμη απο μικρές λεπτομέρειες,  κινήσεις ανθρωπιάς και ουσίας. Και προχωράς, αν κι έχεις χίλια προβλήματα, γιατί όπως δεν αφήνεις τα παιδιά σου, έτσι δεν παρατάς και το βόλει του Πορφύρα. Γιατί έτσι το βλέπουμε εμείς που το υπηρετούμε. Σαν παιδί μας...( σε λίγο κάποιος θα το βλέπει, πρώτα ο Θεός, σαν εγγόνι του, αλλά έτσι κι αλλιώς,  πάντα θα το αγαπά παθολογικά κι ας μην εκφράζεται...) .
Υπήρξαν γονείς αθλητριών μας που ενώ έστειλαν τις...κουτσούνες μας στο χωριό με την γιαγιά για το Πάσχα, πέρασαν απο το Σαλπέας για να δώσουν τη συνδρομή του μήνα, '' γιατί πρέπει να μαζέψετε τα χρήματα για να πληρωθούν οι προπονήτριες ''.
Οι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά, άλλοι είναι απλήρωτοι εδώ και καιρό, αλλά, έκαναν τη θυσία τους, για να είναι συνεπείς και με τη σειρά της να είναι συνεπής κι η ομάδα.....
Το ''ευχαριστώ'' είναι λίγο....Μικρό. Οχι μόνο για τη συνδρομή. Κυρίως για τη χειρονομία....
Αυτό, πέρα απο τίτλους, ανόδους, διακρίσεις, είναι το πρώτο που έχουμε πετύχει.
Να είμαστε μία ΟΜΑΔΑ, μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, μία ΣΦΙΚΤΗ ΓΡΟΘΙΑ που υπερασπίζει κι απλώνει το χέρι μόνο για να δώσει.
Να΄στε καλά, γιατί ζοριζόμαστε πάρα πολύ και μας συγκινείτε με τέτοιες αντιδράσεις.....