Κουβέντες, με αγάπη...

Ο καταρτισμός των τμημάτων, δεν έχει σχέση με την έννοια ΄΄διαχωρισμός΄΄.
Και επίσης δεν αφορά την δυναμικότητα και την προοπτική, αλλά, την ανάγκη να βρεθεί χώρος και να προσφερθούν ευκαιρίες ώστε κάθε παιδί να μπορεί να παίζει όσο γίνεται περισσότερο, μαθαίνοντας βόλεϊ από σωστούς παιδαγωγούς.
Ο χειρότερος αντίπαλος είναι εκείνος που δεν φαίνεται.
Οπως, για παράδειγμα, η πίκρα από ένα ΄΄πείραγμα΄΄, ένα ΄΄σχόλιο΄΄, μία κουβέντα φαινομενικά ΄΄αθώα΄΄, που έχει όμως συγκεκριμένο στόχο.
Η ψυχολογία ενός παιδιού είναι ευμετάβλητη, ειδικά, όταν έχει ταλαιπωρηθεί, στο πρόσφατο παρελθόν.
Ωστόσο, η καλύτερη απάντηση δεν είναι η εγκατάλειψη, αλλά, η επιμονή.
Ειδικά, όταν νιώθεις ότι μπορείς να εμπιστευθείς όσους σου μιλούν για το δικό σου καλό, λέγοντας ίσως όχι αυτά που θα ήθελες να ακούσεις, αλλά, εκείνα που οφείλουν, έντιμα και ειλικρινά, να σου πούν.
Πάντα, η κατανομή των παιδιών στα τμήματα, προκαλεί συζητήσεις.
Λάθη μπορεί να γίνονται, αλλά, η αρχή είναι μία :
Στον αθλητισμό, ακόμα και αν έχεις αδικηθεί, μπαίνεις στο γήπεδο και δίνεις εσύ τις απαντήσεις.
Και τότε, κανείς δε θα σε σταματήσει.
Πολεμάς και στο τέλος δικαιώνεσαι.
Καλές προπονήσεις, με πείσμα.
Και όποιες απορίες έχετε, αντί να τις συζητάτε μεταξύ σας και να ανακυκλώνετε κουβέντες που σας στεναχωρούν, ελάτε να μιλήσουμε μαζί.
Αλλωστε, πάντα εδώ είμαστε.