Οχι μόνο ενδεικτική, αλλά, χαρακτηριστική είναι η, σχεδόν, καθολική αναγνώριση στην, άτυπη, ψηφοφορία των φίλων του Πορφύρα για την Νίκη Μανωλάκου, ως πολυτιμότερη αθλήτρια της ομάδας μας.
Η Νίκη μας, που γιορτάζει αύριο, ήταν αρχηγός του Πορφύρα στα 3 χρόνια που αγωνίσθηκε μαζί μας ( 2011-2014 ).
Ηλθε σε ηλικία 33 ετών στον Πορφύρα, μετά από απουσία δυόμιση ετών από την ενεργό δράση.
Μάλιστα, χρειάσθηκε να επιμείνει ( πάρα ) πολύ μία...ψυχή ώστε να γίνει η μεταγραφή της στον Πορφύρα.
Μας έδωσε ότι μας έλειπε. Ηγεσία πρωταθλητισμού.
Πήραμε μαζί της αμέσως την άνοδο στην Α2, μετά από 5 χρόνια αγώνων και θυσιών, τερματίσαμε 2οι στην Α2 αν και νεοφώτιστοι, έχοντας νικήσει 2 φορές τους πρωταθλητές Ιωνες, αναδειχθήκαμε 3οι την επόμενη σεζόν, τελευταία της Νίκης μας στην ενεργό δράση.
Προσέφερε πολλά και ως προπονήτρια των Κορασίδων Α του Πορφύρα και των Νεανίδων μας και μία ημέρα θα ξαναγυρίσει, είναι σίγουρο.
Παιδί της γειτονιάς μας, αθλήτρια που άλλαξε την πορεία του Πορφύρα, μας πήρε από το χέρι και με το πείσμα και την προσωπικότητα της, μας άλλαξε επίπεδο. Φυσικά, δεν ήταν όλες οι ημέρες εύκολες.
Αλλωστε, για τον Πορφύρα είναι γνωστό ότι ζεί παίρνοντας το 120% από όσα έχουν να του δώσουν αθλήτριες και προπονητές, δίχως να μπορεί να τους ανταμείψει ανάλογα, αλλά, έτσι ζεί η ομάδα μας, με την πίεση, την...παραξενιά, το πείσμα και το πάθος.
Η μετριότητα, εξάλλου, δεν μας αρέσει.
Αλλωστε, μέτριος είναι μόνο ο καφές.
Η κάνε κάτι καλά ή δέξου ότι δεν θέλεις να προσπαθήσεις παραπάνω.
Αντέχει σε όλα αυτά η Μανωλάκου, που είναι η πιο εμβληματική αθλήτρια που αγωνίσθηκε στον Πορφύρα μας, εκείνη που μας έδωσε ότι μας έλειπε.
Το DNA της νικήτριας ομάδας, αυτής που αρνείται να χάσει, εκείνης που θα βγεί όρθια ακόμα και μέσα από την πανδημία που λυγίζει και θερίζει.
Ελπινίκη, νίκη της ελπίδας, να είσαι πάντα καλά....
Και ευχαριστούμε για όλα....
