Ακούμε και μαθαίνουμε πολλά, σε ότι αφορά το πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής κατηγορίας βόλει γυναικών και
τις συνθήκες και τον τρόπο διεξαγωγής του στη νέα αγωνιστική περίοδο.
Πρώτα απο όλα, να ξεκαθαρίσουμε ότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και εξαιρετική άποψη για τον Γενικό Γραμματέα της ΕΟΠΕ και Πρόεδρο της ΚΕΠ Παναγιώτη Σιδέρη, ενός έντιμου ανθρώπου που έχει αποδείξει με τις εισηγήσεις και τις αποφάσεις του ότι ενδιαφέρεται για την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων.
Αλλωστε, οι πράξεις του και η αντίληψη του περί δικαίου έχουν βοηθήσει ώστε να βελτιωθεί αισθητά η εικόνα και η λειτουργικότητα των πρωταθλημάτων σε αυτή την αγωνιστική περίοδο, γι αυτό και του αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ.
Πληροφορούμαστε ωστόσο ότι, είτε λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, είτε γιατί εκφράζονται διάφοροι προβληματισμοί, δημιουργείται πλαίσιο διαφοροποίησης σε σχέση με την αθλητική λογική και προετοιμάζεται η επιστροφή σε καταστάσεις υποβάθμισης του πρωταθλήματος της Α2 Γυναικών.
Συζητείται τώρα η πρόταση ( Σ.Σ. πρακτικά, ο τρόπος διεξαγωγής των πρωταθλημάτων προτείνεται απο την ΚΕΠ στην Εκτελεστική Επιτροπή ή το Δ.Σ. της ΕΟΠΕ και στη συνέχεια αποφασίζεται και αναφέρεται στη σχετική προκήρυξη ενώ με συνοδευτική εγκύκλιο προκύπτει κι η ημερομηνία της κλήρωσης των Ομίλων, όχι αργότερα πάντως απο τις 15 Ιουνίου ) για δημιουργία όχι 3 αλλά 4 Ομίλων στην Α2.
Αυτό, αποτελεί ''σαλαμοποίηση'' του πρωταθλήματος καθώς θα προκύψουν 3 Ομιλοι που θα αποτελούνται απο 8 ομάδες κι άλλος 1 Ομιλος των 10 ομάδων, στον Βορρά.
Στο ίδιο πλάνο, μπαίνει κι η διαδικασία μπαράζ για την ανάδειξη των 2 ( άλλη έκπληξη ; ) ή 3 ομάδων που θα ανέβουν απο την Α2, στην Α1, απο τις πρώτες στους Ομίλους.
Δηλαδή, θα βγεί πρώτη μία ομάδα και θα πρέπει να παίξει μπαράζ, να έχει άλλα έξοδα και πρόσθετες αγωνίες.
Κι όλα αυτά, γιατί χρησιμοποιείται ως επιχείρημα το κόστος των μετακινήσεων.
Πρωτάθλημα με λιγότερες ομάδες, οδηγεί σε σαιζόν 14 αγωνιστικών, δηλαδή, μικρότερη των 4 μηνών.
Το πείραμα έγινε ξανά και δεν πέτυχε, προφανώς...
Τι ομάδα θα φτιάξεις για πρωτάθλημα 3.5 μηνών ;
Σε ποιό να πας να μιλήσεις για να προβάλλει ή να ενισχύσει την προσπάθεια σου;
Και πως θα κρατάμε μία ομάδα σε ετοιμότητα και λειτουργία, χωρίς να πληρώνουμε το κόστος της και ενώ αυτή θα περιμένει 3 μήνες να παίξει κι άλλον 1 για τη χειμερινή διακοπή ;
Αυτό δε θα είναι πρωτάθλημα, αλλά, ένα κακέκτυπο.
Αν μία ομάδα ( όποια κι αν είναι αυτή....) δεν μπορεί να παίξει στην Α2, έχει την εναλλακτική λύση να δηλώσει έως τις 30 Ιουνίου ότι πάει στην αμέσως παρακάτω κατηγορία, στο τοπικό.
Παίζει όποιος αισθάνεται ότι μπορεί.
Βεβαίως, πίσω απο αυτή την πρόταση ή ιδέα, μπορεί να μπαίνει ένα σκεπτικό που θα αφορά την πλήρη απεξάρτηση της Ομοσπονδίας απο ότι αφορά την καταβολή αποζημιώσεων για τις μετακινήσεις των ομάδων.
''Θέλετε πρωτάθλημα κανονικό κι όχι τραγέλαφο ; Θα πληρώνετε εσείς τις μετακινήσεις. Αλλά και στο άλλο των 7, 8, 9 ομάδων να πάμε, να ξέρετε ότι αν πάρουμε μειωμένη επιχορήγηση, πάλι, δε θα έχουμε να σας δώσουμε χρήματα....Απλώς, σε αυτή την περίπτωση, ίσως, κάτι μπορεί να γίνει...''.
Αυτά, δεν αποκλείεται---διόλου μάλιστα...--να ειπωθούν....
Στις ομάδες υπάρχει έντονος προβληματισμός για την επόμενη σαιζόν.
Και είναι λογικό να αφουγκράζεται την αγωνία τους η Ομοσπονδία. Αν και είναι σε δύσκολη θέση, επειδή, αν ζητήσει να γίνει δεκτή η μείωση των ομάδων ανά Ομιλο, ασφαλώς, θα πρέπει να ΕΓΓΥΗΘΕΙ ότι θα δίνει ΑΜΕΣΑ τις μετακινήσεις.
Διαφορετικά, ας αφήσει τις ομάδες να παίξουν όπως κι εφέτος, αντί να πηγαίνει σε πισωγυρίσματα που είχε αποτάξει κι αρνηθεί.
Νομίζουμε ωστόσο ότι κάθε ομάδα είναι μπροστά στο δικαίωμα της επιλογής.
Το να αποδέχεται να παίξει μία ομάδα σε μία σαλαμοποιημένη Α2, απλώς και μόνο για να έχει λιγότερα έξοδα, ίσως, να είναι χειρότερη λύση, σε σχέση με την αποδοχή της παραμονής ή της παρουσίας στο τοπικό πρωτάθλημα.
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι. Πάρα πολύ.
Οι καθαρές κουβέντες βοηθούν βέβαια,. ωστόσο, κανείς δεν τράβηξε κανέναν απο το ζόρι για να παίξει σε εθνική κατηγορία αλλά και κανείς δεν μπορεί, βεβαίως, να δεχθεί ότι πρέπει, να δεχθούν τα σωματεία, ως δεδομένο, πέρα απο το καπέλο της διαιτησίας και το ημίψηλο των μετακινήσεων.
Εντέλει, πάντως, η σαλαμοποίηση δεν βοηθά....
Και θέλετε και μία ανοικτή κουβέντα απο μέρους μου, σε προσωπικό επίπεδο ;
Ως άνθρωπο που ασκεί διοίκηση στην ομάδα του, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, μου κάνει μεγάλο καλό ο περιορισμός των εξόδων του Πορφύρα στην Α2.
Ως φυσικό πρόσωπο, πάντως, που σκέπτεται το αθλητικό μέρος και ότι έχει σχέση με αυτό, διαφωνώ.
Να πούμε και κάτι άλλο ;
Για να γίνει κατανοητό γιατί οι ομάδες του κέντρου, στην Α2 Γυναικών, πρέπει να προβληματισθούν ακόμα περισσότερο, πάμε να γίνουμε και πιο συγκεκριμένοι.
Εάν μείνουν 2 Ομιλοι των 12 ομάδων ο καθένας στον Νότο, θα έχουν απο 8 ομάδες του κέντρου και 4 της περιφέρειας ( Μεσσαράς και Χανιά απο Κρήτη, Νηρέας απο Χίο, Πανναξιακός απο Νάξο, Λαμία, Ακρίτας Καλαμάτας, ΕΑΛ και Φιλαθλητικός απο Λάρισα ).
Εάν γίνουν 3 Ομιλοι των 8 ομάδων στον Νότο, τότε, θα πρέπει να προστεθούν στις 8 ομάδες της περιφέρειας άλλες 2 απο τον Βορρά. Δηλαδή, θα έχουμε 10 ομάδες εκτός κέντρου κι αυτές θα μοιρασθούν απο 4, 3 και 3 σε κάθε Ομιλο του Νότου, όπου μεγαλώνουν κάποιες αποστάσεις, μάλιστα.
Οπότε, οι ομάδες του κέντρου έχουν τα ίδια, ουσιαστικά, κόστη.στις μετακινήσεις. Διευκολύνεται η ζωή των ομάδων της περιφέρειας. Κι αυτό είναι θεμιτό, αλλά, συνολικά, χαλάει η εικόνα του πρωταθλήματος.
Μία ομάδα στον Ομιλο των 8, όσο εύκολα μπορεί να μείνει στην κατηγορία, άλλο τόσο μπορεί να πέσει ή να πρωταγωνιστήσει κατά ...λάθος...Οπότε, πάλι οι συνεπείς κόπανοι πρέπει να ξοδευθούν ή να γίνουν ψεύτες.....
Αυτό, με συγχωρείτε, αλλά είναι αθλητικό χαρακίρι κι όχι πρωτάθλημα.
Ετσι, ομάδες δεν γίνονται.
Σίγουρα δε, πάλι, θα βρεθεί το βόλει ουραγός.
Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μεθοδική, συστηματική, αλλά και σφαιρική προσέγγιση και να ζυγισθούν ξανά και ξανά τα υπέρ και τα κατά.
Λογιστικά, θα υπάρχει ανακούφιση για την Ομοσπονδία κι αθλητικά θα έχουμε ένα πρωτάθλημα της πλάκας.....
Ν.Δελαγραμμάτικας
τις συνθήκες και τον τρόπο διεξαγωγής του στη νέα αγωνιστική περίοδο.
Πρώτα απο όλα, να ξεκαθαρίσουμε ότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και εξαιρετική άποψη για τον Γενικό Γραμματέα της ΕΟΠΕ και Πρόεδρο της ΚΕΠ Παναγιώτη Σιδέρη, ενός έντιμου ανθρώπου που έχει αποδείξει με τις εισηγήσεις και τις αποφάσεις του ότι ενδιαφέρεται για την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων.
Αλλωστε, οι πράξεις του και η αντίληψη του περί δικαίου έχουν βοηθήσει ώστε να βελτιωθεί αισθητά η εικόνα και η λειτουργικότητα των πρωταθλημάτων σε αυτή την αγωνιστική περίοδο, γι αυτό και του αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ.
Πληροφορούμαστε ωστόσο ότι, είτε λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, είτε γιατί εκφράζονται διάφοροι προβληματισμοί, δημιουργείται πλαίσιο διαφοροποίησης σε σχέση με την αθλητική λογική και προετοιμάζεται η επιστροφή σε καταστάσεις υποβάθμισης του πρωταθλήματος της Α2 Γυναικών.
Συζητείται τώρα η πρόταση ( Σ.Σ. πρακτικά, ο τρόπος διεξαγωγής των πρωταθλημάτων προτείνεται απο την ΚΕΠ στην Εκτελεστική Επιτροπή ή το Δ.Σ. της ΕΟΠΕ και στη συνέχεια αποφασίζεται και αναφέρεται στη σχετική προκήρυξη ενώ με συνοδευτική εγκύκλιο προκύπτει κι η ημερομηνία της κλήρωσης των Ομίλων, όχι αργότερα πάντως απο τις 15 Ιουνίου ) για δημιουργία όχι 3 αλλά 4 Ομίλων στην Α2.
Αυτό, αποτελεί ''σαλαμοποίηση'' του πρωταθλήματος καθώς θα προκύψουν 3 Ομιλοι που θα αποτελούνται απο 8 ομάδες κι άλλος 1 Ομιλος των 10 ομάδων, στον Βορρά.
Στο ίδιο πλάνο, μπαίνει κι η διαδικασία μπαράζ για την ανάδειξη των 2 ( άλλη έκπληξη ; ) ή 3 ομάδων που θα ανέβουν απο την Α2, στην Α1, απο τις πρώτες στους Ομίλους.
Δηλαδή, θα βγεί πρώτη μία ομάδα και θα πρέπει να παίξει μπαράζ, να έχει άλλα έξοδα και πρόσθετες αγωνίες.
Κι όλα αυτά, γιατί χρησιμοποιείται ως επιχείρημα το κόστος των μετακινήσεων.
Πρωτάθλημα με λιγότερες ομάδες, οδηγεί σε σαιζόν 14 αγωνιστικών, δηλαδή, μικρότερη των 4 μηνών.
Το πείραμα έγινε ξανά και δεν πέτυχε, προφανώς...
Τι ομάδα θα φτιάξεις για πρωτάθλημα 3.5 μηνών ;
Σε ποιό να πας να μιλήσεις για να προβάλλει ή να ενισχύσει την προσπάθεια σου;
Και πως θα κρατάμε μία ομάδα σε ετοιμότητα και λειτουργία, χωρίς να πληρώνουμε το κόστος της και ενώ αυτή θα περιμένει 3 μήνες να παίξει κι άλλον 1 για τη χειμερινή διακοπή ;
Αυτό δε θα είναι πρωτάθλημα, αλλά, ένα κακέκτυπο.
Αν μία ομάδα ( όποια κι αν είναι αυτή....) δεν μπορεί να παίξει στην Α2, έχει την εναλλακτική λύση να δηλώσει έως τις 30 Ιουνίου ότι πάει στην αμέσως παρακάτω κατηγορία, στο τοπικό.
Παίζει όποιος αισθάνεται ότι μπορεί.
Βεβαίως, πίσω απο αυτή την πρόταση ή ιδέα, μπορεί να μπαίνει ένα σκεπτικό που θα αφορά την πλήρη απεξάρτηση της Ομοσπονδίας απο ότι αφορά την καταβολή αποζημιώσεων για τις μετακινήσεις των ομάδων.
''Θέλετε πρωτάθλημα κανονικό κι όχι τραγέλαφο ; Θα πληρώνετε εσείς τις μετακινήσεις. Αλλά και στο άλλο των 7, 8, 9 ομάδων να πάμε, να ξέρετε ότι αν πάρουμε μειωμένη επιχορήγηση, πάλι, δε θα έχουμε να σας δώσουμε χρήματα....Απλώς, σε αυτή την περίπτωση, ίσως, κάτι μπορεί να γίνει...''.
Αυτά, δεν αποκλείεται---διόλου μάλιστα...--να ειπωθούν....
Στις ομάδες υπάρχει έντονος προβληματισμός για την επόμενη σαιζόν.
Και είναι λογικό να αφουγκράζεται την αγωνία τους η Ομοσπονδία. Αν και είναι σε δύσκολη θέση, επειδή, αν ζητήσει να γίνει δεκτή η μείωση των ομάδων ανά Ομιλο, ασφαλώς, θα πρέπει να ΕΓΓΥΗΘΕΙ ότι θα δίνει ΑΜΕΣΑ τις μετακινήσεις.
Διαφορετικά, ας αφήσει τις ομάδες να παίξουν όπως κι εφέτος, αντί να πηγαίνει σε πισωγυρίσματα που είχε αποτάξει κι αρνηθεί.
Νομίζουμε ωστόσο ότι κάθε ομάδα είναι μπροστά στο δικαίωμα της επιλογής.
Το να αποδέχεται να παίξει μία ομάδα σε μία σαλαμοποιημένη Α2, απλώς και μόνο για να έχει λιγότερα έξοδα, ίσως, να είναι χειρότερη λύση, σε σχέση με την αποδοχή της παραμονής ή της παρουσίας στο τοπικό πρωτάθλημα.
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι. Πάρα πολύ.
Οι καθαρές κουβέντες βοηθούν βέβαια,. ωστόσο, κανείς δεν τράβηξε κανέναν απο το ζόρι για να παίξει σε εθνική κατηγορία αλλά και κανείς δεν μπορεί, βεβαίως, να δεχθεί ότι πρέπει, να δεχθούν τα σωματεία, ως δεδομένο, πέρα απο το καπέλο της διαιτησίας και το ημίψηλο των μετακινήσεων.
Εντέλει, πάντως, η σαλαμοποίηση δεν βοηθά....
Και θέλετε και μία ανοικτή κουβέντα απο μέρους μου, σε προσωπικό επίπεδο ;
Ως άνθρωπο που ασκεί διοίκηση στην ομάδα του, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, μου κάνει μεγάλο καλό ο περιορισμός των εξόδων του Πορφύρα στην Α2.
Ως φυσικό πρόσωπο, πάντως, που σκέπτεται το αθλητικό μέρος και ότι έχει σχέση με αυτό, διαφωνώ.
Να πούμε και κάτι άλλο ;
Για να γίνει κατανοητό γιατί οι ομάδες του κέντρου, στην Α2 Γυναικών, πρέπει να προβληματισθούν ακόμα περισσότερο, πάμε να γίνουμε και πιο συγκεκριμένοι.
Εάν μείνουν 2 Ομιλοι των 12 ομάδων ο καθένας στον Νότο, θα έχουν απο 8 ομάδες του κέντρου και 4 της περιφέρειας ( Μεσσαράς και Χανιά απο Κρήτη, Νηρέας απο Χίο, Πανναξιακός απο Νάξο, Λαμία, Ακρίτας Καλαμάτας, ΕΑΛ και Φιλαθλητικός απο Λάρισα ).
Εάν γίνουν 3 Ομιλοι των 8 ομάδων στον Νότο, τότε, θα πρέπει να προστεθούν στις 8 ομάδες της περιφέρειας άλλες 2 απο τον Βορρά. Δηλαδή, θα έχουμε 10 ομάδες εκτός κέντρου κι αυτές θα μοιρασθούν απο 4, 3 και 3 σε κάθε Ομιλο του Νότου, όπου μεγαλώνουν κάποιες αποστάσεις, μάλιστα.
Οπότε, οι ομάδες του κέντρου έχουν τα ίδια, ουσιαστικά, κόστη.στις μετακινήσεις. Διευκολύνεται η ζωή των ομάδων της περιφέρειας. Κι αυτό είναι θεμιτό, αλλά, συνολικά, χαλάει η εικόνα του πρωταθλήματος.
Μία ομάδα στον Ομιλο των 8, όσο εύκολα μπορεί να μείνει στην κατηγορία, άλλο τόσο μπορεί να πέσει ή να πρωταγωνιστήσει κατά ...λάθος...Οπότε, πάλι οι συνεπείς κόπανοι πρέπει να ξοδευθούν ή να γίνουν ψεύτες.....
Αυτό, με συγχωρείτε, αλλά είναι αθλητικό χαρακίρι κι όχι πρωτάθλημα.
Ετσι, ομάδες δεν γίνονται.
Σίγουρα δε, πάλι, θα βρεθεί το βόλει ουραγός.
Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μεθοδική, συστηματική, αλλά και σφαιρική προσέγγιση και να ζυγισθούν ξανά και ξανά τα υπέρ και τα κατά.
Λογιστικά, θα υπάρχει ανακούφιση για την Ομοσπονδία κι αθλητικά θα έχουμε ένα πρωτάθλημα της πλάκας.....
Ν.Δελαγραμμάτικας
