Ξέρω ότι δεν είναι εξυπηρετική η ώρα του αγώνα Πορφύρας--Αρτεμις, αύριο στις 20.15 στο Σαλπέας.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να υπάρχει ένας προβληματισμός για ότι γενικότερα συμβαίνει στην κοινωνία μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι , σε κάποιο βαθμό, επικρατεί, σχετική, απογοήτευση για την ήττα απο τον Αστέρα στον Αγιο Δημήτριο, την πρώτη σε επίσημο ματς, μετά απο 1 χρόνο για την γυναικεία ομάδα μας.
Ωστόσο, τώρα φαίνεται η αγάπη στην ομάδα.
Τώρα, πρέπει να είναι γεμάτο το γήπεδο απο το κοινό που αγαπά τον Πορφύρα.
Τώρα, χρειάζεται να είμαστε δίπλα στα κορίτσια και στον προπονητή.
Στα εύκολα, όλοι είμαστε μέσα στην καλή χαρά.
Οταν νικάς, όλα καλά είναι.
Η μαγκιά κι η αφοσίωση φαίνονται όταν ζορίζεσαι και είσαι στα δύσκολα, όταν σε έχουν ειρωνευθεί, όταν σε απειλούν, όταν νομίζουν ότι είσαι πεσμένος.
Ετσι είναι η ζωή, άλλωστε.
Στον αθλητισμό, ή έχεις κότσια και το δείχνεις, με θετική ενέργεια και πάθος αλλά και καθαρό μυαλό κι ετοιμότητα για να ανταποκριθείς σε κάθε δυσκολία ή κρατάς λευκή σημαία και παρακαλάς να φάς λίγες, γιατί έτσι κι αλλιώς θα σε δείρουν.
Τώρα, χρειάζεται συμπαράσταση αυτή η ομάδα, που φτιάχθηκε με τρέλα και μεράκι και στηρίζεται με...σχιζοφρένεια, γιατί σε αυτές τις εποχές, μάλλον είναι παλαβός όποιος επιμένει να είναι αφοσιωμένος και συνεπής αλλά και συνετός.
Τα χειρότερα πέρασαν, τα καλύτερα έρχονται.
Κι όλα, θα τα περάσουμε μαζί.
Ελάτε να βοηθήσετε.
Το βλέπετε, άλλωστε, ότι γίνεται μία γενναία προσπάθεια.
Με τίμιο αγώνα απο τα κορίτσια και τον προπονητή τους.
Ο Πορφύρας σας θέλει δίπλα του, σε κάθε αγώνα βέβαια, αλλά, κυρίως μετά απο μία ήττα.
Ν.Δελ.
