Πάντα, πρέπει να σκέπτεσαι όχι ποιοί πιστεύεις ότι σε διαβάζουν, αλλά, ποιοί μπορούν να βρεθούν αναγνώστες σου.
Οι ''εύκολες'' φράσεις δε μου αρέσουν.
Η ομάδα βόλει γυναικών του Πορφύρα πέρασε απο φωτιά και σίδερο για να φθάσει εδώ.
Την αγαπάμε σαν παιδί μας.
Πονέσαμε πάρα πολύ, για να πάρουμε ότι αξίζουμε.
Εδώ που φθάσαμε, κοιτάμε μόνο προς τα πάνω κι όχι προς τα κάτω.
Οχι επειδή είμαστε αλαζόνες, αλλά, γιατί έχουμε το κεφάλι ψηλά, απο υπερηφάνεια και καμάρι.
Δε σκύβουμε ΠΟΤΕ το κεφάλι και σε ΚΑΝΕΝΑΝ.
Ξεπερνάμε με αγάπη, ομόνοια και κουράγιο αλλά και ψυχραιμία ΟΛΑ τα προβλήματα.
Κι είμαστε ΠΑΝΤΑ δίπλα στην ΟΜΑΔΑ μας.
Ο Πορφύρας δεν καταλαβαίνει τίποτα, δε μασάει και προχωράει, έτοιμος για όλα.
Ξέρουμε ότι το διαφορετικό ενοχλεί.
Το καλό δεν πολυαρέσει.
Ολα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Ομως, αυτή η ομάδα, απλώς, έχει τόση...μούρλα, ώστε είναι διαφορετική.
Μία μεγάλη αγκαλιά, μία σφιγμένη γροθιά, μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ που είναι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ να ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ, να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, με αθλητικό πνεύμα, αλλά, πάνω απο όλα με τη σκέψη, πρώτα και πάνω απο όλα, στα παιδιά της.
Με όλα όσα έχουμε περάσει, άλλωστε, τι να καταλάβουμε απο δυσκολίες.
Την Κυριακή, στο παιχνίδι μας, οι αθλήτριες κι ο προπονητής δε θέλουν, απλώς, γεμάτο γήπεδο αλλά ενθουσιασμό και πάθος.
Για τον αγώνα τους, το ΑΞΙΖΟΥΝ. Και το ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ.
Γιατί αυτά που τραβάνε αυτές οι αθλήτριες κι ο προπονητής τους, δεν αποζημιώνονται παρά μόνο με την ΑΠΟΘΕΩΣΗ.
Ν.Δελ.
