Δεκάδες διεθνείς προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, ανάμεσά τους τέσσερις νομπελίστες, απευθύνουν έκκληση, ώστε «η ανάγνωση, η γραφή και η πρόσβαση στην πληροφορία να αποτελέσουν μέρος των προτεραιοτήτων της έκτακτης ανθρωπιστικής βοήθειας», σε επιστολή τους που δημοσιοποιήθηκε σήμερα.
«Όταν επέρχεται ανθρωπιστική καταστροφή, οι πρώτες βοήθειες δίδονται στους τραυματίες που πρέπει να σωθούν, στη μέριμνα για τα τρόφιμα, τους άστεγους και την ένδυση», αλλά μετά την καταστροφή πρέπει να δίνεται η δυνατότητα για ανάγνωση, γραφή, επικοινωνία, τονίζουν οι υπογράφοντες την έκκληση, μεταξύ τους οι νομπελίστες Λογοτεχνίας Τόνι Μόρισον (ΗΠΑ), Τζον Μάξγουελ Κούτσι (Νότια Αφρική), Ντόρις Λέσινγκ (Βρετανία) και ο νομπελίστας Ειρήνης Φρέντερικ Βίλεμ ντε Κλερκ (Νότια Αφρική).
«Η θεραπεία και η αποκατάσταση προϋποθέτει επίσης τη δυνατότητα ανάγνωσης και επικοινωνίας», γράφουν στην έκκλησή τους, κάνοντας λόγο για «την επιτακτική ανάγκη για ανάγνωση».
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της γαλλικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Bibliotheques sans frontieres (BSB/Βιβλιοθήκες χωρίς σύνορα).
Η έκκληση της BSB, επικεφαλής της οποίας είναι ο Γάλλος ιστορικός Πατρίκ Βέιλ, υπογράφεται από τους συγγραφείς Ερίκ Ορσενά, Ταχάρ Μπεν Τζελούν, Στεφάν Εσέλ,Ελιζαμπέτ Μπανιντέρ, Ζερόμ Φεραρί (βραβείο Γκονκούρ 2012), Αμελί Νοτόμπ, Αμίν Μααλούφ, Μάικλ Κάνιγχαμ, Τζόις Κάρολ Όουτς, Άνι Προυξ, Ντάνι Λαφεριέρ.
«Σήμερα καμιά από τις αρχές του ΟΗΕ όταν πρέπει να διαχειριστεί την τύχη ανθρώπων εκτοπισμένων δεν αναφέρεται σε αυτή την πνευματική διάσταση διάσωσης ανθρώπων που κινδυνεύουν, σε αυτή τη θεμελιώδη ανάγκη της ενημέρωσης, του διαλόγου, της ασφάλειας.
Άλλωστε τι μπορεί να είναι ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένα παιδί, που μόλις σωθεί η ζωή του και βρει τροφή και στέγη, δεν μπορεί να διαβάσει, να γράψει, να σχεδιάσει, να επικοινωνήσει και συνεπώς να ανακτήσει τη θέση του στην κοινότητα, για να προστατευτεί καλύτερα στο μέλλον και να ξαναχτίσει τη ζωή του; » αναφέρει το κείμενο.
Οι υπογράφοντες την επιστολή παραπέμπουν στο παράδειγμα της ισχυρής συνεισφοράς που είχαν οι δημόσιες βιβλιοθήκες στη Χιλή μετά το σεισμό του 2010: «Η άμεση εδραίωσή τους στις κοινότητες και η τεχνογνωσία τους στον τομέα της έρευνας, της εξακρίβωσης και της διάθεσης της πληροφορίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διάσωση των ανθρώπων, την πρόληψη νέων κινδύνων και την αποκατάσταση των μέσων πρόσβασης στην πληροφορία»
«Όταν επέρχεται ανθρωπιστική καταστροφή, οι πρώτες βοήθειες δίδονται στους τραυματίες που πρέπει να σωθούν, στη μέριμνα για τα τρόφιμα, τους άστεγους και την ένδυση», αλλά μετά την καταστροφή πρέπει να δίνεται η δυνατότητα για ανάγνωση, γραφή, επικοινωνία, τονίζουν οι υπογράφοντες την έκκληση, μεταξύ τους οι νομπελίστες Λογοτεχνίας Τόνι Μόρισον (ΗΠΑ), Τζον Μάξγουελ Κούτσι (Νότια Αφρική), Ντόρις Λέσινγκ (Βρετανία) και ο νομπελίστας Ειρήνης Φρέντερικ Βίλεμ ντε Κλερκ (Νότια Αφρική).
«Η θεραπεία και η αποκατάσταση προϋποθέτει επίσης τη δυνατότητα ανάγνωσης και επικοινωνίας», γράφουν στην έκκλησή τους, κάνοντας λόγο για «την επιτακτική ανάγκη για ανάγνωση».
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της γαλλικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Bibliotheques sans frontieres (BSB/Βιβλιοθήκες χωρίς σύνορα).
Η έκκληση της BSB, επικεφαλής της οποίας είναι ο Γάλλος ιστορικός Πατρίκ Βέιλ, υπογράφεται από τους συγγραφείς Ερίκ Ορσενά, Ταχάρ Μπεν Τζελούν, Στεφάν Εσέλ,Ελιζαμπέτ Μπανιντέρ, Ζερόμ Φεραρί (βραβείο Γκονκούρ 2012), Αμελί Νοτόμπ, Αμίν Μααλούφ, Μάικλ Κάνιγχαμ, Τζόις Κάρολ Όουτς, Άνι Προυξ, Ντάνι Λαφεριέρ.
«Σήμερα καμιά από τις αρχές του ΟΗΕ όταν πρέπει να διαχειριστεί την τύχη ανθρώπων εκτοπισμένων δεν αναφέρεται σε αυτή την πνευματική διάσταση διάσωσης ανθρώπων που κινδυνεύουν, σε αυτή τη θεμελιώδη ανάγκη της ενημέρωσης, του διαλόγου, της ασφάλειας.
Άλλωστε τι μπορεί να είναι ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένα παιδί, που μόλις σωθεί η ζωή του και βρει τροφή και στέγη, δεν μπορεί να διαβάσει, να γράψει, να σχεδιάσει, να επικοινωνήσει και συνεπώς να ανακτήσει τη θέση του στην κοινότητα, για να προστατευτεί καλύτερα στο μέλλον και να ξαναχτίσει τη ζωή του; » αναφέρει το κείμενο.
Οι υπογράφοντες την επιστολή παραπέμπουν στο παράδειγμα της ισχυρής συνεισφοράς που είχαν οι δημόσιες βιβλιοθήκες στη Χιλή μετά το σεισμό του 2010: «Η άμεση εδραίωσή τους στις κοινότητες και η τεχνογνωσία τους στον τομέα της έρευνας, της εξακρίβωσης και της διάθεσης της πληροφορίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διάσωση των ανθρώπων, την πρόληψη νέων κινδύνων και την αποκατάσταση των μέσων πρόσβασης στην πληροφορία»