Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Η καθημερινότητα....

Τίποτα πιο ωραίο δεν υπάρχει απο την εναλλαγή των συναισθημάτων μέσα απο ανθρώπινη επαφή και τον καθημερινό αγώνα.
Στις προπονήσεις, βλέπουμε εικόνες με νέους ανθρώπους που παλεύουν να κρατήσουν μακριά απο το γήπεδο την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, δυσκολίες με θέματα υγείας, προβλήματα δικών τους ανθρώπων, την αγωνία για τα έξοδα που τρέχουν.
Μία ομάδα λειτουργεί ΜΟΝΟ αν διακρίνεται απο όρους αλληλοσεβασμού και ΜΟΝΟ όταν οι ρόλοι είναι διακριτοί.
Οταν ΟΛΟΙ γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε, μέχρι που πρέπει να φθάσουμε, που σταματάμε, που αρχιζουμε, που μιλάμε, που όχι, ποιό είναι το καθήκον μας, τι μπορούμε και τι όχι, τότε, όλα είναι σαφή.
Στην πρώτη χρονιά του Πορφύρα στην Α2 Εθνική κατηγορία, απλώς, περνάμε καλά γιατί έχουμε, με την βοήθεια του προπονητή και των αθλητριών, κρατήσει το ίδιο πνεύμα με το οποίο λειτουργούμε απο τα Προμίνι, μέχρι και την κορυφή της αθλητικής πυραμίδας αυτής της ομάδας.
Ο αθλητισμός , ακόμα κι όταν είναι πρωταθλητισμός, προσφέρει διέξοδο, καταφύγιο αλλά και ανάσες.
Πάνω απο όλα, σου δίνει την ευκαιρία να ζήσεις μαζί με ανθρώπους που αφήνουν κατά μέρος τα δήθεν και τα πρέπει και για όσο είναι στο γήπεδο, σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο για τον ίδιο σκοπό.
Δε ξέρω που και πως θα τελειώσει αυτό το ταξίδι μας.
Με σιγουριά, ωστόσο, σας βεβαιώνω ότι για αυτή την γνωριμία και συνύπαρξη με χαρακτήρες και αξίες σαν τον προπονητή μας και τις αθλήτριες μας, στον Πορφύρα, θα είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, για όσο θα καταλαβαίνω και θα αισθάνομαι.


Ν.Δελ.