Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Τι όμορφα που περνούν τα χρόνια

Ωραίο που είναι να μεγαλώνεις.
Να χαίρεσαι την ευλογία να είσαι όρθιος και γερός.
Θυμάμαι ότι στα τέλη της δεκαετίας του' 70, αρχές δεκαετίας '80,  η ομάδα μπάσκετ του Πορφύρα είχε έναν ταλαντούχο αθλητή, τον οποίο έβλεπα στο γήπεδο και τον χαιρόμουν, γιατί ήταν  καλός παίκτης αλλά και μαχητής.
Ο σημερινός Γενικός Αρχηγός του Πορφύρα Γιάννης Παπαδημητρίου ήταν μία πολύτιμη μονάδα για τον σύλλογο.
Το ίδιο παραμένει κια σήμερα.Με άλλο ρόλο.
Εφθασε, ωστόσο, η ώρα να δώ έναν άλλο Παπαδημητρίου, μέσα στο γήπεδο.
Τον γιό του Γιάννη, ένα 16χρονο με ποιότητα, που παίζει με την εφηβική, πια, ομάδα του Πορφύρα.
Κάτι τέτοια βλέπεις και συγκινείσαι....Γιατί θυμάσαι και παρακολουθείς πως συνδέονται οι γενιές μέσα στον ίδιο σύλλογο.
Αυτά μένουν απο τον αθλητισμό....
Το ματς της εφηβικής δεν πρόλαβα να το δώ, χθες, αλλά, έστω κι αν χάσαμε απο την Προοδευτική, αν και τα παιδιά ήταν μπροστά στο σκορ 1 λεπτό πριν απο τη λήξη, είμαι βέβαιος ότι έχουν  ταλέντο, θέληση και σίγουρα, όπως τα άκουγα στην εξέδρα πριν απο το παιχνίδι, έχουν σοβαρότητα και χαρακτήρα.
Είναι μία νεανική φουρνιά που θα προχωρήσει.
Καλή συνέχεια παιδιά και καλή πορεία.
Οταν κοιτάξετε γύρω σας πόσοι σωστοί άνθρωποι τρέχουν για εσάς, θα συνειδητοποιήσετε ότι είστε τυχερά που είστε στο μπάσκετ του Πορφύρα.
Θα έχετε να θυμάστε.
Με καμάρι.
Κι υπερηφάνεια.


Ν.Δελαγραμμάτικας