Λοιπόν, η ζωή παίζει όμορφα παιχνίδια, ειδικά όταν όλη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω απο τον Πειραιά και τα γήπεδα....
Προσέξτε μία ωραία όσο και σπάνια σύμπτωση.
Δύο Πειραιώτες ποδοσφαιριστές, με απλή συνωνυμία, ο Γιώργος ( απο τη Φρεαττύδα, λαμπρό αστέρι για τον Πορφύρα απο όπου είχε πάρει τότε μεταγραφή ) και ο Κώστας ( γέννημα θρέμμα Καμινιώτης ) Σαρρής διέπρεπαν το 1981 με τον ιστορικό Ατρόμητο Πειραιώς στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής κατηγορίας, παίζοντας δίπλα-δίπλα ο ένας στον άλλον, στο κέντρο της άμυνας.
Σήμερα, 33 χρόνια μετά, κατοικούν στον Πειραιά μας, πολύ κοντά μάλιστα στο γήπεδο μας, το Σαλπέας.
Αποφάσισαν, σε διάστημα 4-5 ημερών, δίχως συννενόηση ο ένας με τον άλλο , καθώς δεν έχουν ιδιαίτερες επαφές αν και παρέμειναν φίλοι, να φέρουν τα κοριτσάκια τους στο βόλει Γυναικών του Πορφύρα μας.
Ακόμα, ο ένας δε ξέρει την επιλογή του άλλου, θα τη μάθουν απο το μπλογκ μας.
Ωραία συγκυρία , ε ;
Και είναι ευλογία, ότι με αυτά τα δύο παιδιά, θα είμαστε και πάλι μαζί...
Το 1981, σε εκείνη την...τρελομάδα του Ατρομήτου Πειραιώς, έκανα το ρεπορτάζ στην Αθλητική Ηχώ, στα 17 μου....Και έπαιρνα συνεντεύξεις απο τον Κώστα και τον Γιώργο, που τώρα εμπιστεύονται στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του βόλει του Πορφύρα τις κορούλες τους, ότι πολυτιμότερο έχουν στον κόσμο.
Αυτά τα όμορφα σε κρατούν όρθιο, σου δίνουν δύναμη και μεγάλη χαρά.
Γιατί παίρνουμε ζωή, απο αυτά τα μικρά, μα τόσο πολύτιμα και ανεκτίμητα, που κάτι φανερώνουν.
Και αυτό το όνομα που αξίζει την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, χτίσθηκε με αγώνα τον οποίο συνεχίζουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Γιατί το ρημάδι το συναίσθημα δεν αξίζει όσο τίποτε άλλο σε αυτή τη ζωή, εκτός απο την υγεία....
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Προσέξτε μία ωραία όσο και σπάνια σύμπτωση.
Δύο Πειραιώτες ποδοσφαιριστές, με απλή συνωνυμία, ο Γιώργος ( απο τη Φρεαττύδα, λαμπρό αστέρι για τον Πορφύρα απο όπου είχε πάρει τότε μεταγραφή ) και ο Κώστας ( γέννημα θρέμμα Καμινιώτης ) Σαρρής διέπρεπαν το 1981 με τον ιστορικό Ατρόμητο Πειραιώς στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής κατηγορίας, παίζοντας δίπλα-δίπλα ο ένας στον άλλον, στο κέντρο της άμυνας.
Σήμερα, 33 χρόνια μετά, κατοικούν στον Πειραιά μας, πολύ κοντά μάλιστα στο γήπεδο μας, το Σαλπέας.
Αποφάσισαν, σε διάστημα 4-5 ημερών, δίχως συννενόηση ο ένας με τον άλλο , καθώς δεν έχουν ιδιαίτερες επαφές αν και παρέμειναν φίλοι, να φέρουν τα κοριτσάκια τους στο βόλει Γυναικών του Πορφύρα μας.
Ακόμα, ο ένας δε ξέρει την επιλογή του άλλου, θα τη μάθουν απο το μπλογκ μας.
Ωραία συγκυρία , ε ;
Και είναι ευλογία, ότι με αυτά τα δύο παιδιά, θα είμαστε και πάλι μαζί...
Το 1981, σε εκείνη την...τρελομάδα του Ατρομήτου Πειραιώς, έκανα το ρεπορτάζ στην Αθλητική Ηχώ, στα 17 μου....Και έπαιρνα συνεντεύξεις απο τον Κώστα και τον Γιώργο, που τώρα εμπιστεύονται στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του βόλει του Πορφύρα τις κορούλες τους, ότι πολυτιμότερο έχουν στον κόσμο.
Αυτά τα όμορφα σε κρατούν όρθιο, σου δίνουν δύναμη και μεγάλη χαρά.
Γιατί παίρνουμε ζωή, απο αυτά τα μικρά, μα τόσο πολύτιμα και ανεκτίμητα, που κάτι φανερώνουν.
Και αυτό το όνομα που αξίζει την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, χτίσθηκε με αγώνα τον οποίο συνεχίζουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Γιατί το ρημάδι το συναίσθημα δεν αξίζει όσο τίποτε άλλο σε αυτή τη ζωή, εκτός απο την υγεία....
Νίκος Δελαγραμμάτικας
