Μία ομάδα με ΚΑΘΑΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, όπως είναι ο Πορφύρας, στηρίζεται στο μεράκι, τον εθελοντισμό, την τρέλα, το πάθος.
Διαφορετικά, απλώς, ή δεν υφίσταται ή μένει να λιμνάζει στη μιζέρια και τη μετριότητα....
Η δομή του βόλει Γυναικών του Πορφύρα, έστω κι αν περιστασιακά, δημιουργείται αίσθηση περί του αντιθέτου, απέχει απο το να είναι προσωποκεντρική. Είναι ομαδικό το παιχνίδι, απαιτεί συνεργασία, έτσι λειτουργούμε κι εμείς.
Πίσω απο αυτό το ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ κρύβονται άνθρωποι, με τις αγωνίες, την αφοσίωση, τις σκέψεις τους....
Ολοι προσφέρουν πολλά, καθένας ότι μπορεί κι ότι αισθάνεται, κάποιοι πιο πολλά απ΄όσα αντέχουν, αλλά, έτσι συμβαίνει πάντα, αρκεί που είμαστε μονιασμένοι για τον ΚΟΙΝΟ ΣΚΟΠΟ, την ΟΜΑΔΑ.
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, έγιναν ορισμένα λάθη στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του.
Τα είχαν επισημάνει έγκαιρα, φίλοι και συνεργάτες κι είχαν δίκιο.
Το ευχάριστο είναι ότι μαθαίνουμε απο τα σφάλματα μας, το δυσάρεστο ότι αδυνατούμε να ξεπεράσουμε τη ρήση ''όποιος δουλεύει, θα κάνει λάθη'', αν και καμμιά φορά φταίει και το ξερό το κεφάλι του κ.Νίκου, που τα κάνει σαλάτα, αλλά, τι να κάνουμε, αυτό είναι το ...πακέτο, το παίρνετε όλο όπως έχει....
Είχαμε μεγάλη αγωνία κι ανησυχία για τις Παγκορασίδες μας.
Πρώτη φορά με 4 ομάδες στο πρωτάθλημα, πρώτη εμπειρία σε επίσημα παιχνίδια για τα πιο πολλά παιδιά, καθώς, τα ρίξαμε στα βαθιά.
Φώναζε ( τρόπος του λέγειν...) ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου ότι αργήσαμε στο διαχωρισμό των παιδιών στις 4 ομάδες κι είχε δίκιο.
Με ευθύνη του κ.Νίκου, αργήσαμε να ξεκινήσουμε την προετοιμασία για το πρωτάθλημα Παγκορασίδων, πάλι καλά που αυτό ξεκίνησε στο τέλος Ιανουαρίου και προλάβαμε....
Ολα κυλούν όμορφα, θα είναι καλύτερα στη συνέχεια.
Ομως, αυτό το ωραίο ξεκίνημα, ειδικά μάλιστα των Παγκορασίδων Β, επιτρέψτε μου να το αφιερώσω σε έναν άνθρωπο που δίνει τα πάντα για την ομάδα.
Τον Παναγιώτη Τριανταφύλλου. Εκείνος γίνεται...ξυπνητήρι αλλά και ....Κασσάνδρα ώστε να μας αφυπνίσει , εκείνος φροντίζει να πάρει με χαμόγελο κι ασφάλεια τα παιδιά μας απο την πόρτα στο Γυμνάσιο και να σας τα παραδώσει πάλι, εκείνος ξεροσταλιάζει στο Σαλπέας για να μαζεύει συνδρομές και να πουλάει ημερολόγια, να προσέχει τα παιδιά.
Κάνει κάτι που λίγοι θα μπορούσαν, αλλά, όλοι πρέπει να εκτιμούν.
Οι ιστορίες των ομάδων σαν τον Πορφύρα, γράφονται απο ανθρώπους που υπερβαίνουν τις αντοχές τους.
Τουλάχιστον, τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν....
Για το ΣΥΝΟΛΟ, την ΟΜΑΔΑ, που ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ...
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Διαφορετικά, απλώς, ή δεν υφίσταται ή μένει να λιμνάζει στη μιζέρια και τη μετριότητα....
Η δομή του βόλει Γυναικών του Πορφύρα, έστω κι αν περιστασιακά, δημιουργείται αίσθηση περί του αντιθέτου, απέχει απο το να είναι προσωποκεντρική. Είναι ομαδικό το παιχνίδι, απαιτεί συνεργασία, έτσι λειτουργούμε κι εμείς.
Πίσω απο αυτό το ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ κρύβονται άνθρωποι, με τις αγωνίες, την αφοσίωση, τις σκέψεις τους....
Ολοι προσφέρουν πολλά, καθένας ότι μπορεί κι ότι αισθάνεται, κάποιοι πιο πολλά απ΄όσα αντέχουν, αλλά, έτσι συμβαίνει πάντα, αρκεί που είμαστε μονιασμένοι για τον ΚΟΙΝΟ ΣΚΟΠΟ, την ΟΜΑΔΑ.
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, έγιναν ορισμένα λάθη στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του.
Τα είχαν επισημάνει έγκαιρα, φίλοι και συνεργάτες κι είχαν δίκιο.
Το ευχάριστο είναι ότι μαθαίνουμε απο τα σφάλματα μας, το δυσάρεστο ότι αδυνατούμε να ξεπεράσουμε τη ρήση ''όποιος δουλεύει, θα κάνει λάθη'', αν και καμμιά φορά φταίει και το ξερό το κεφάλι του κ.Νίκου, που τα κάνει σαλάτα, αλλά, τι να κάνουμε, αυτό είναι το ...πακέτο, το παίρνετε όλο όπως έχει....
Είχαμε μεγάλη αγωνία κι ανησυχία για τις Παγκορασίδες μας.
Πρώτη φορά με 4 ομάδες στο πρωτάθλημα, πρώτη εμπειρία σε επίσημα παιχνίδια για τα πιο πολλά παιδιά, καθώς, τα ρίξαμε στα βαθιά.
Φώναζε ( τρόπος του λέγειν...) ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου ότι αργήσαμε στο διαχωρισμό των παιδιών στις 4 ομάδες κι είχε δίκιο.
Με ευθύνη του κ.Νίκου, αργήσαμε να ξεκινήσουμε την προετοιμασία για το πρωτάθλημα Παγκορασίδων, πάλι καλά που αυτό ξεκίνησε στο τέλος Ιανουαρίου και προλάβαμε....
Ολα κυλούν όμορφα, θα είναι καλύτερα στη συνέχεια.
Ομως, αυτό το ωραίο ξεκίνημα, ειδικά μάλιστα των Παγκορασίδων Β, επιτρέψτε μου να το αφιερώσω σε έναν άνθρωπο που δίνει τα πάντα για την ομάδα.
Τον Παναγιώτη Τριανταφύλλου. Εκείνος γίνεται...ξυπνητήρι αλλά και ....Κασσάνδρα ώστε να μας αφυπνίσει , εκείνος φροντίζει να πάρει με χαμόγελο κι ασφάλεια τα παιδιά μας απο την πόρτα στο Γυμνάσιο και να σας τα παραδώσει πάλι, εκείνος ξεροσταλιάζει στο Σαλπέας για να μαζεύει συνδρομές και να πουλάει ημερολόγια, να προσέχει τα παιδιά.
Κάνει κάτι που λίγοι θα μπορούσαν, αλλά, όλοι πρέπει να εκτιμούν.
Οι ιστορίες των ομάδων σαν τον Πορφύρα, γράφονται απο ανθρώπους που υπερβαίνουν τις αντοχές τους.
Τουλάχιστον, τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν....
Για το ΣΥΝΟΛΟ, την ΟΜΑΔΑ, που ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ...
Νίκος Δελαγραμμάτικας
