Το Σάββατο, 9-11 το πρωϊ στο Σαλπέας, θα γίνει Τουρνουά ανάμεσα στα παιδιά από τα τμήματα Πορφυράκια και Θάλεια.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των παιδιών, δεν έχει αγωνισθεί ξανά σε παιχνίδια 4 απέναντι σε 4.
Τους δίνουμε αυτή την δυνατότητα, γιατί πρέπει σιγά-σιγά να προχωρούν και να αποκτούν εμπειρίες. Είναι δύσκολη αυτή η μετάβαση. Πολύ πιο εύκολο είναι να έχουμε, πάντα, τα παιδιά σε λειτουργία....παιδικού σταθμού, ώστε να τα αφήνουν οι γονείς για...παρκάρισμα και όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι.
Τα παιδιά, προφανώς, δεν μας τα αφήνετε για φύλαξη. Ούτε σας περισσεύουν τα 25 ευρώ για την συνδρομή. Ούτε σας είναι εύκολο να τρέχετε σαν τους τρελούς, ειδικά τα Σάββατα, ανάμεσα στο γήπεδο, την λαϊκή, το σούπερ μάρκετ, την δραστηριότητα των άλλων παιδιών σας, την φροντίδα για τους γονείς σας ή τα πεθερικά σας. Για αυτό, ξέρουμε ότι είστε ήρωες.
Αλλά, μπράβο σας, γιατί ότι κάνετε, θα το δείτε μπροστά σας, μετά από χρόνια, όταν μάλιστα δεν θα το περιμένετε....
Εχετε την απαίτηση τα παιδιά να αθλούνται σωστά, μαθαίνοντας τις αρχές του ομαδικού παιχνιδιού και εμείς την υποχρέωση να προσφέρουμε πιο πολλά από όσα περιμένετε, απλώς, επειδή μας εμπιστεύεστε ότι πολυτιμότερο έχουμε όλοι οι γονείς.
Μία παράκληση, ωστόσο : Το Σάββατο μην αρχίσετε να λέτε στα παιδιά σας, ότι έπρεπε να κάνουν αυτό ή το άλλο ή ότι τα άλλα παιδάκια έκαναν κάτι διαφορετικό ή καλύτερο.
Τα παιδιά σας είναι στα καλύτερα χέρια και στο πιο υγιές περιβάλλον.
Αφείστε τα να πάνε βήμα-βήμα. Χωρίς άγχος και πίεση. Και θα δείτε ότι θα σας δώσουν, προοδευτικά, τέτοιες χαρές ώστε θα νιώσετε ότι αποζημιώνεστε για τις θυσίες σας.
Ενθαρρύνετε τα ακόμα και στα λάθη. Ειδικά τότε. Εκείνα ξέρουν καλύτερα από όλους, αν έκαναν κάτι σωστά ή όχι. Και το βιώνουν, έστω και αν εσείς νομίζετε ότι το προσπερνούν.
Και οι χαρές δεν θα είναι οι νίκες. Αυτές είναι εύκολο να έλθουν.
Προέχει η χαρά της προσπάθειας, της συνεργασίας, του αλληλοσεβασμού, της κατανόησης, της αγωνιστικότητας, της υπομονής, της επιμονής.
Τα έχουμε αυτά ; Νικήσαμε ! Για την ζωή μας. Οχι, φυσικά, μόνο για το βόλεϊ.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των παιδιών, δεν έχει αγωνισθεί ξανά σε παιχνίδια 4 απέναντι σε 4.
Τους δίνουμε αυτή την δυνατότητα, γιατί πρέπει σιγά-σιγά να προχωρούν και να αποκτούν εμπειρίες. Είναι δύσκολη αυτή η μετάβαση. Πολύ πιο εύκολο είναι να έχουμε, πάντα, τα παιδιά σε λειτουργία....παιδικού σταθμού, ώστε να τα αφήνουν οι γονείς για...παρκάρισμα και όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι.
Τα παιδιά, προφανώς, δεν μας τα αφήνετε για φύλαξη. Ούτε σας περισσεύουν τα 25 ευρώ για την συνδρομή. Ούτε σας είναι εύκολο να τρέχετε σαν τους τρελούς, ειδικά τα Σάββατα, ανάμεσα στο γήπεδο, την λαϊκή, το σούπερ μάρκετ, την δραστηριότητα των άλλων παιδιών σας, την φροντίδα για τους γονείς σας ή τα πεθερικά σας. Για αυτό, ξέρουμε ότι είστε ήρωες.
Αλλά, μπράβο σας, γιατί ότι κάνετε, θα το δείτε μπροστά σας, μετά από χρόνια, όταν μάλιστα δεν θα το περιμένετε....
Εχετε την απαίτηση τα παιδιά να αθλούνται σωστά, μαθαίνοντας τις αρχές του ομαδικού παιχνιδιού και εμείς την υποχρέωση να προσφέρουμε πιο πολλά από όσα περιμένετε, απλώς, επειδή μας εμπιστεύεστε ότι πολυτιμότερο έχουμε όλοι οι γονείς.
Μία παράκληση, ωστόσο : Το Σάββατο μην αρχίσετε να λέτε στα παιδιά σας, ότι έπρεπε να κάνουν αυτό ή το άλλο ή ότι τα άλλα παιδάκια έκαναν κάτι διαφορετικό ή καλύτερο.
Τα παιδιά σας είναι στα καλύτερα χέρια και στο πιο υγιές περιβάλλον.
Αφείστε τα να πάνε βήμα-βήμα. Χωρίς άγχος και πίεση. Και θα δείτε ότι θα σας δώσουν, προοδευτικά, τέτοιες χαρές ώστε θα νιώσετε ότι αποζημιώνεστε για τις θυσίες σας.
Ενθαρρύνετε τα ακόμα και στα λάθη. Ειδικά τότε. Εκείνα ξέρουν καλύτερα από όλους, αν έκαναν κάτι σωστά ή όχι. Και το βιώνουν, έστω και αν εσείς νομίζετε ότι το προσπερνούν.
Και οι χαρές δεν θα είναι οι νίκες. Αυτές είναι εύκολο να έλθουν.
Προέχει η χαρά της προσπάθειας, της συνεργασίας, του αλληλοσεβασμού, της κατανόησης, της αγωνιστικότητας, της υπομονής, της επιμονής.
Τα έχουμε αυτά ; Νικήσαμε ! Για την ζωή μας. Οχι, φυσικά, μόνο για το βόλεϊ.
