Με την εμπειρία 20 ετών στο Βόλεϊ του Πορφύρα ( και όχι μόνον ), με 42 χρόνια στη δημοσιογραφία και 2 παιδιά που έμειναν στον ερασιτεχνικό αθλητισμό από 18 χρόνια το καθένα, θα μου επιτρέψετε να απευθυνθώ, γενικά, στις αθλήτριες του Βόλεϊ του Πορφύρα, με λίγες κουβέντες.
Αυτό που ως υπεύθυνος του τμήματος με ενδιαφέρει είναι να σας παραδώσω στους γονείς σας, γερές και με ηθική ακεραιότητα.
Από τις 200 αθλήτριες που έχουμε κάθε χρόνο κοντά μας, θα παίξουν σταδιακά στην Α1, με την στατιστική η οποία διαμορφώνεται στον Πορφύρα που δίνει ευκαιρίες, οι 20.
Ολες, ωστόσο, οφείλουν στον εαυτό τους να απολαύσουν την παρουσία στο γήπεδο, τη συμμετοχή, τον αγώνα, ακόμα και να συμβιώσουν με την αδικία, την ανισότητα.
Μετά από ένα, για άλλες ενάμιση, χρόνο έφθασε η ώρα των αγώνων. Με δύσκολη προσαρμογή, γιατί λείπει η περσινή σεζόν και χωρίς να πάρουμε απολυτήριο επί δύο σεζόν, βρεθήκαμε από την Δ΄ Δημοτικού στην ΣΤ΄Δημοτικού.
Παλεύετε να συνηθίσετε πάλι την κοινωνικοποίηση, την πίεση, τις υποχρεώσεις, η καραντίνα έχει επηρεάσει τα πάντα.
Η προσπάθεια σας είναι αξιέπαινη, εσείς άλλωστε ως γυναικείες υπάρξεις γνωρίζετε καλύτερα από κάθε άλλον τι έχετε κάνει και τι όχι, τι έχετε δώσει στο βόλεϊ και τι αλλού.
Αυτό που θέλω είναι να σας βλέπω ψυχικά υγιείς, δυνατές, να απολαμβάνετε το παιχνίδι και να διαχειρίζεστε ακόμα και το παράπονο σας με σθένος και ψυχραιμία.
Ηττα και αποτυχία υπάρχουν μόνο όταν εμείς το επιλέξουμε.
Οταν έχουμε δώσει καλό αγώνα, πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με το σύνολο, μόνο νίκη υπάρχει.
Το βόλεϊ είναι ένα παιχνίδι.
Φόβος και ανασφάλεια δεν έχουν θέση στον δικό μας κόσμο.
Καλό μήνα παιδιά μου, χωρίς κλάματα, υπερβολές και υπεραντιδράσεις.
Με θετική ενέργεια, επιμονή, συγκέντρωση, θα δείτε ότι όλα θα είναι καλύτερα και ( φυσικά ) ποτέ μην κοιτάτε τα αποτελέσματα.
Οι αριθμοί σπανίως λένε την αλήθεια...
Ο κύριος Νίκος
