Ο προπονητής της γυναικείας ομάδας μας Γιάννης Μπογιατζόγλου προχώρησε στην καταγραφή απόψεων και προτάσεων του σχετικώς με το θέμα που έχει δημιουργηθεί με την υποβολή προτάσεων για τις ηλικίες που πρέπει να καθορίζουν το δικαίωμα συμμετοχής στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα αλλά και στις Εθνικές ομάδες .
Οι θέσεις του είναι διατυπωμένες με την γνωστή αμεσότητα του και προκύπτουν απο την αξιοποίηση των πλούσιων εμπειριών που έχει απο την πολυετή και άκρως πετυχημένη δραστηριότητα του ως προπονητής αλλά και ως αθλητής βόλει ,σε επίπεδο εθνικών κατηγοριών αλλά και διακρίσεων σε πανελλήνια πρωταθλήματα με ομάδες υποδομών.
Προσέξτε τις επισημάνσεις του Γιάννη Μπογιατζόγλου που δε διεκδικεί τον χαρακτηρισμό της αυθεντίας αλλά εξ ορισμού γνωρίζει το αντικείμενο πολύ περισσότερο απο--πάρα--πολλούς άλλους .
''Το θέμα που μας απασχολεί δεν πρέπει να περιορίζεται στις ηλικίες των παιδιών που θα αγωνίζονται στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα .Το πρωτεύον για τα παιδιά είναι να παίζουν.
Η Ομοσπονδία μπορεί να περιλάβει όποιες ηλικίες κρίνει σκόπιμο να έχει στο σχεδιασμό της.Τι σημασία εντέλει έχουν οι ηλικίες όταν το 80% των αθλητριών και αθλητών (παίδων-κορασίδων-νεανίδων-εφήβων) παίζει μόνο μέχρι τα Χριστούγεννα και μάλιστα οι νεάνιδες και οι έφηβοι παίζουν ακόμα και μιάμιση ώρα μετά τα μεσάνυχτα .Με τέτοια πρακτική ,τι σημασία και ποιό νόημα έχουν οι ηλικίες ;
Οι δε παγκορασίδες και παμπαίδες παίζουν δύο μήνες μόνο και τα μίνι αγωνίζονται κατά τον Μάιο.
Το θέμα που πρέπει να συζητάμε είναι πως θα έλθουν παιδιά στο βόλει και πως θα το διασκεδάζουν αλλά και με ποιές συνθήκες και προυποθέσεις θα μείνουν σε αυτό.
Προτείνω την αλλαγή όλων των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων και αυτή να γίνει με βάση το παιχνίδι και όχι με κριτήριο τη συμμετοχή στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ή την εξασφάλιση μιας θέσης στην Εθνική ομάδα ή ακόμα και τη συγκρότηση μιας καλής Εθνικής ομάδας .
Πρέπει πρώτα να φτιάξουμε συνθήκες χαράς και παιχνιδιού για τα παιδιά και μετά έρχονται τα υπόλοιπα .
Η αλλαγή απαιτεί συζήτηση γιατί πρέπει να είναι ριζική .Εφόσον υπάρχει πρόσφορο έδαφος ,εδώ είμαστε για να καταθέσουμε συγκεκριμένες αναπτυξιακές προτάσεις για τη διαφοροποίηση της δομής των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων ,χωρίς τους σημερινούς περιορισμούς και δίχως ''κλειστές '' περιόδους λιγοστών αγώνων για τα παιδιά.
Το σπουδαιότερο όλων είναι να επανακαθορίσουμε τις προτεραιότητες μας για το άθλημα αντί να ασχολούμαστε με ζητήματα που είναι δευτερεύοντα.
Το δένδρο είναι καλό αλλά το δάσος είναι αυτό που δίνει ζωή .
Προσοχή γιατί το έχουμε χάσει''.
