Στον αθλητισμό ,όπως και στη ζωή ,η πίστη και η δύναμη της θέλησης κάνουν και κινούν τα πάντα .
Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να καταλάβουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται απο εμάς και απο τις προσπάθειες που είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλλουμε αλλά και απο την προσήλωση στο στόχο που έχουμε θέσει.
Είδα στην ολλανδική τηλεόραση σπουδαίο αφιέρωμα στην παραολυμπιονίκη της ποδηλασίας Ολλανδή φαν ντερ Βορστ η οποία κατάφερε να περπατήσει ξανά μετά απο 13 χρόνια .
Στα 13 της είχε μείνει παράλυτη στα κάτω άκρα έπειτα απο ένα τροχαίο δυστύχημα.Καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι αλλά κατόρθωσε να κερδίσει αργυρό μετάλλιο στο Πεκίνο .
Προσπαθούσε συνεχώς να σταθεί και πάλι όρθια και εντέλει το πέτυχε έστω με έναν παράδοξο τρόπο .Συγκρούσθηκε στην προπόνηση της με ένα άλλο καροτσάκι αλλά μετά απο το τράνταγμα που δέχθηκε ,απέκτησε και πάλι ,στο διάστημα της νοσηλείας της σε νοσοκομείο ,σχετική αίσθηση στα κάτω άκρα και σήμερα είναι σε θέση να σηκώνεται όρθια και να περπατά βασιζόμενη ακόμα και στο αριστερό πόδι της το οποίο δεν μπορούσε να κινήσει καθόλου μέχρι πριν απο ένα μήνα .
Οι γιατροί ακόμα δεν έχουν βρεί την εξήγηση σε αυτό το σπάνιο φαινόμενο αλλά η ουσία είναι ότι η φαν ντερ Βορστ μπορεί πια να περπατά και δεν έχει ανάγκη το καροτσάκι .
Οι προπονητές της λένε ότι η ενδυνάμωση μέσα απο τη συστηματική άθληση την βοήθησαν πολύ όπως και η αυτοπεποίθηση που πάντα τη διέκρινε .
Το σπουδαιότερο όλων είναι ότι αυτή η 26χρονη κοπέλλα κέρδισε αυτό που είχε χάσει .
Ισως επειδή έγινε ένα μικρό θαύμα ,ίσως γιατί ξαφνικά βρέθηκε η αφορμή ώστε να κινητοποιηθεί ο οργανισμός της μέσα απο ένα ερέθισμα αλλά κυρίως γιατί δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ,να παλεύει ,να μάχεται ,να προσπαθεί ,να δοκιμάζει τα όρια της ,να αντέχει στον πόνο ,να διαχειρίζεται τη χαρά της .
Ολα αυτά μας τα μαθαίνουν ο αθλητισμός και η ζωή .
Για αυτό και αγαπάμε τον αθλητισμό σαν τη ζωή μας .
Τα μηνύματα απο την περίπτωση της Ολλανδέζας αθλήτριας καλό είναι να τα συνειδητοποιήσουμε και να τα έχουμε πάντα μέσα στο μυαλό μας .Εκτός και αν θέλουμε να αφεθούμε όπως τα κούτσουρα στο ποτάμι....
Ν.Δελαγραμμάτικας
