Διαμάντι.
Πριν απο 2 χρόνια ήθελε να σταματήσει το βόλει, στα 15 της, στην....περίεργη ηλικία.
Τότε, την τράβηξαν με το...ζόρι η μητέρα της και ο πατέρας της και την έφεραν ξανά στο γήπεδο, απο τη Νίκαια όπου μετακόμισε η οικογένεια, απο το Χατζηκυριάκειο.
Μέσα απο τη δουλειά, προόδευσε, είναι βασική στην ομάδα μας των Νεανίδων, συνδυάζει την παρουσία της στον Πορφύρα με τα μαθήματα της Γ΄Λυκείου, έχει, γενικότερα, μία σοβαρή προοπτική.
Μάλιστα, προχωρά και στο σχολείο κι ήδη πήρε ένα, ακόμα, πτυχίο στα αγγλικά και μπράβο της.
Ομως, την περασμένη Πέμπτη, έκανε ένα λάθος.
Στη διάρκεια της προθέρμανσης, στη Νέα Σμύρνη, πριν απο τον αγώνα με τον Πανιώνιο, χτύπησε στο πόδι, καθώς, την πάτησε συμπαίκτρια της.
Πρήσθηκε ο αστράγαλος της, απο τι διάστρεμμα, έπαιξε έτσι, δεν μπόρεσε φυσικά να επαναλάβει την καταπληκτική εμφάνιση της με τον Ερμή Περάματος, μία εβδομάδα πριν, αλλά, το σημαντικότερο είναι ότι ρίσκαρε να πάθει μεγάλη ζημιά, με χαλάρωση των συνδέσμων.
Δεν είπε κουβέντα σε κανέναν και έτυχε να το μάθουμε πριν απο λίγο το γεγονός.
Η αφοσίωση έχει όρια.
Κι αυτά δεν είναι μεγαλύτερα απο εκείνα της υγείας μας.
Γιατί ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ δεν πρέπει να κάνουμε ένα τέτοιο ''λάθος αγάπης''.
Η ομάδα σε ευχαριστεί Κατερινάκι, αλλά, σε θέλει και για τα επόμενα παιχνίδια και για τα επόμενα χρόνια.
Οπότε, όπως κι η Μαριάννα, θα ξαναπαίξετε μόνο όταν είστε απόλυτα έτοιμες.
Και μιλάμε όταν χτυπάμε, έστω για να βάλουμε λίγο πάγο, να δούμε τι έχει γίνει.
Να μοιάζετε της Μίνας, αλλά, όχι πάντα...
