Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Tην Κυριακή στις 5 μ.μ. Πορφύρας--Μεσσαράς

Η ομάδα βόλει Γυναικών του Πορφύρα έχει τη δική της χάρη, όπως όλες οι θηλυκές υπάρξεις κι ας μας παιδεύουν....
Πέντε  φορές έδωσε ραντεβού με την ιστορία, αλλά, τις πρώτες τέσσερις, ή εμείς δεν πήγαμε ή η ιστορία, επίσης γένους θηλυκού....
Οπότε λοιπόν, χρειάσθηκε να περιμένουμε την πέμπτη φορά, ώστε να συναντηθούμε με την ιστορία μας και να ανέβουμε στην Α2 Εθνική κατηγορία, για πρώτη φορά.
Τώρα λοιπόν, δεν υπάρχουν άλλα ''ιστορικά παιχνίδια''.


Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι η δυνατότητα να πάμε βόλτα με την ιστορία μας, να ανοίξουμε τις σελίδες του βιβλίου της και να αρχίσουμε να γράφουμε.
Δεν βάζουμε περιορισμό στο όνειρο, θελουμε να πάρουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε.
Την Κυριακή γίνεται το πρώτο παιχνίδι του Πορφύρα στην Α2 Εθνική.
Θα υποδεχθούμε τον Μεσσαρά απο το Ηράκλειο της Κρήτης, στις 5 το απόγευμα, στο ''Σαλπέας''.
Δε μας αρέσουν τα περί ''πρεμιέρας που είναι γιορτή''.
Δεν είναι γιορτή.
Οι γιορτές και τα πανηγύρια, μαζί με τα απρόοπτα που συχνά έχουν οι πρεμιέρες, άλλα φέρνουν, όχι πάντως χαμόγελα.
Θέλουμε να δούμε αυτό το ματς με σοβαρότητα, χαρά και διάθεση απόλαυσης των κόπων μας.
Γιατί ο Πορφύρας αξίζει το ''όσκαρ'' της υπομονής, για τις επίπονες προσπάθειες, τη σταθερότητα και το δημιουργικό πνεύμα του, τη φιλοσοφία και το ήθος του.
Νομίζω ότι θα συμφωνήσουν όλες κι όλοι, ότι άλλη ομάδα πάρα πολύ δύσκολα θα είχε αντέξει και δε θα είχε διαλυθεί ή συρρικνωθεί, με όλα όσα αντιμετωπίσαμε, απο λάθη άλλων αλλά και δικά μας.
Τώρα, ήλθε η ώρα να αγωνισθούμε σε υψηλότερο επίπεδο.
Και όχι μόνο χρειάζεται η ομάδα μας, τη συμπαράσταση όλων όσοι την αγαπούν, αλλά, επιπλέον, θα πρέπει να μπούμε στο πρωτάθλημα με τη σκέψη ότι οφείλουμε στους εαυτούς μας να έχουμε φιλοδοξίες και να κοιτάμε που είμαστε  και που μπορούμε να φθάσουμε κι όχο απο που ερχόμαστε.
Το γεγονός ότι παίζουμε για πρώτη φορά στην Α2, δε σημαίνει τίποτα για εμένα.
Προπονητής κι αθλήτριες έχουν την εμπειρία της κατηγορίας, η συνολική λειτουργία μας, στα πάντα, εδώ και καιρό έχει ξεφύγει απο τα όρια του τοπικού.
Βεβαίως, κάτι σφυριγματάκια στην Κερατέα και στην Αγία Παρασκευή, σε κρίσιμα σημεία, δημιουργούν την εντύπωση ότι ορισμένοι, ακόμα, δε μας έχουν μάθει.
Οχι ότι αποτελεί δικαιολογία για οτιδήποτε, το ανθρώπινο σφάλμα, η πρόσκαιρη κακή κρίση.
Ομως, ο Πορφύρας ανέβηκε στην Α2 για να απολαύσει ότι κέρδισε με τον ιδρώτα, το αίμα, τον χρόνο και το χρήμα που απλόχερα διατέθηκαν.
Καλό αγώνα σε όλες κι όλους.
Καλό πρωτάθλημα.
Είμαστε μόνοι, χωρίς μεγάλα αφεντικά και γερά πορτοφόλια, αλλά, δε νιώθουμε μοναξιά
Μας ζεσταίνει η αγάπη ΟΛΟΥ του συλλόγου μας,  μιας περιοχής που διαρκώς μεγαλώνει αθλητικά,  το δέσιμο που υπάρχει στην ομάδα μας.
Κοιτάμε μπροστά λοιπόν, με σεβασμό, αλλά, χωρίς φόβο, με αξιοπρέπεια, αλλά , χωρίς έλλειψη αυτοεκτίμησης, με πάθος και πείσμα αλλά και με ψυχραιμία.
Ελάτε να μας δείτε την Κυριακή. Στις 5.

Ν.Δελαγραμμάτικας