Από τον Karch Kiraly : 10 πράγματα που έμαθα παίζοντας βόλεϊ στους Ολυμπιακούς αγώνες :
1. Δώστε μεγάλη σημασία στο στάδιο της προετοιμασίας. Κοιτάζοντας πίσω, ο Karch πίστευε ειλικρινά ότι έκανε ό, τι μπορούσε για να είναι στην καλύτερή του κατάσταση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες - και γενικά για όλους τους άλλους αγώνες που είχε παίξει. Πριν τους Ολυμπιακούς είχε προπονηθεί ή αγωνιστεί για περίπου 50 εβδομάδες το χρόνο, και είχε ταξιδέψει μέχρι και 200 ημέρες το χρόνο, αναζητώντας πάντα τον ανταγωνισμό. Σε μία μόνο ημέρα προπόνησης, κατά την διάρκεια της εξάσκησης στο άλμα, είχε υπολογίσει ότι το άθροισμα των μέτρων άλματος αθροιστικά, ξεπερνούσε το διπλάσιο ύψος του Empire State Building (445μ X2 = 890μ περίπου)!
2. Εσύ και οι συμπαίκτες σου δεν είναι αναγκαίο να είστε και οι καλύτεροι φίλοι! Υπήρχαν φορές που τα μέλη της Ολυμπιακής Ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών το 1984, στον δρόμο για το χρυσό μετάλλιο, δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους! Πάντα όμως ήταν ενωμένοι στην κοινή τους προσπάθειά μας για το μετάλλιο. Δεν πρέπει να ‘κολλάς’ σε ασήμαντες διαφορές ή διαφωνίες. Πρέπει να δίνεις πάντα έμφαση στην επίτευξη του κοινού στόχου.
3. Κάντε τους αντιπάλους σας να δώσουν το 100% των δυνάμεων τους για να σας κερδίσουν. Κρατήστε την μπάλα στο παιχνίδι (χαρακτηριστικά: ‘Keep the ball in play’). Τα πάρα πολλά λάθη θα σας ‘σκοτώσουν’, είτε πρόκειται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή για έναν παιχνίδι αναπτυξιακού πρωταθλήματος (π.χ. κορασίδων). Το κλειδί για τον Karch, και στα τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια του, ήταν ‘παίξτε συνεχώς καλά, μπάλα στην μπάλα, αναγκάζοντας την αντίπαλη ομάδα να παίξει σπουδαία για να σας νικήσει’. Αν οι αντίπαλοι καταφέρουν να το κάνουν, απλά βγάλτε τους το καπέλο! Αλλά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το αίσθημα της γνώσης ότι θα μπορούσατε να είχατε κερδίσει τον αγώνα αν δεν είχατε κάνει ‘φθηνά’ λάθη και δεν είχατε αφήσει τους αντιπάλους να πάρουν πόντους από τα ‘χαζά’ λάθη σας.
4. Μην δημιουργείτε πρόβλημα μόνοι σας. Μην προκαλείτε τους αντιπάλους σας με πειράγματα ή ειρωνείες! Ο Karch Kirally θυμάται ότι η Ολυμπιακή Ομάδα Ανδρών της Κούβας ήταν ένα πολύ ισχυρό σύνολο και μια πολύ επικίνδυνη ομάδα. Ωστόσο, ήταν διαβόητη για αυτά που ‘ψιθύριζαν’ κάτω από το δίχτυ, τα οποία το μόνο που έκαναν ήταν να πεισμώνουν τους συμπαίκτες του Karch έτσι ώστε να θέλουν να τους κερδίσουν με κάθε τρόπο!
5. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να υποδέχεσαι με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να έχεις ως αποτέλεσμα την τέλεια πάσα! Ένα από τα κλειδιά για την επιτυχία της Εθνικής Ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών στην σάλα, στους Ολυμπιακούς (κατά την δεκαετία του ‘80), ήταν η ικανότητά των πασαδόρων να περνάνε τέλειες πάσες στους ακραίους. Στους Ολυμπιακούς του 1984, ο Aldis Berzins και ο Karch ήταν εξαιρετικοί, ενώ στους Ολυμπιακούς του 1988 στην Σεούλ, ο Bob Ctvrtlik και πάλι ο Karch Kiraly έκαναν θαυμάσια τη δουλειά τους. Έτσι, κερδίζοντας την μάχη της υποδοχής, αυτό οδηγούσε σε τέλεια πάσα, και η πίεση μεταφερόταν στην συνέχεια στους αντιπάλους με αποτέλεσμα αυτοί να κατέρρεαν!
6. "Σερβίρετε μέσα, στον τελευταίο πόντο του αγώνα (matchpoint)". Ο Eric Sato ήταν ένας από τους παίκτες μιας χρήσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, και κέρδισε πολλούς αγώνες για μας, κάνοντας ένα καλό - αλλά όχι φοβερό σε δύναμη και ταχύτητα -jump-spin σέρβις, συμπεριλαμβανομένου του σέρβις που έκρινε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων στο matchpoint με τη Σοβιετική Ένωση.
7. "Αν δεν βελτιώνεστε, γίνεστε χειρότεροι, ως παίχτες!". Αυτό είναι ένα απόφθεγμα του Marv Dunphy, από την πολύχρονη θητεία του ως προπονητής της ομάδας των ανδρών Πανεπιστημίου του Pepperdine και ως εκλέκτορας της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ, στην πορεία μας προς το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1988.
Αν το σκεφτείτε, είναι απολύτως λογικό. Αν είστε ικανοποιημένοι μένοντας στο ίδιο επίπεδο, γίνεστε χειρότεροι επειδή την ίδια στιγμή άλλοι παίκτες οι οποίοι εργάζονται σκληρά για να βελτιωθούν γίνονται όλο και καλύτεροι. Έτσι, σε σχέση με τους γύρω σας, έχετε χάσει έδαφος αν δεν προσπαθείτε να βελτιωθείτε. Δεν έχει σημασία πόσο καλοί είστε, ποτέ μην μένετε ικανοποιημένοι. Όσο γίνεστε καλύτεροι, τόσο πιο δύσκολο γίνεται! αλλά η κορυφή έρχεται όταν προκαλείς τον εαυτό σου να φτάσει στα όριά του!
8."Προπονηθείτε σαν να αγωνίζεστε και αγωνίζεσθε σαν να βρίσκεστε άλλη μια μέρα προπόνησης στο γήπεδο!" Εάν πηγαίνετε στον αγώνα γνωρίζοντας ότι τα έχετε δώσει όλα σε κάθε προπόνηση, αυτό σας δίνει την αυτοπεποίθηση να παίξετε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο. Το επίπεδο αυτό θα μπορούσε να είναι (γιατί όχι;) οι Ολυμπιακοί Αγώνες! Ή θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος αγώνας της σεζόν, για την ομάδα του γυμνασίου σας.
9. "Βοηθήστε τους συμπαίκτες σας να παίξουν καλύτερα - κάντε τους να μοιάζουν με αστέρες του βόλεϊ - και δεν έχει σημασία πόσο καλά παίζετε, στο τέλος θα πετύχετε! ". Θυμηθείτε, δεν μετράει το εγώ, μετράει το εμείς. Για να κερδίσετε τους αγώνες χρειάζεται ομαδική προσπάθεια και αν κάνετε ότι είναι δυνατόν για να βελτιώσετε το παιχνίδι των συμπαικτών σας, το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο από ότι αν επικεντρωθείτε μόνο στα ατομικά επιτεύγματά σας.
10. "Όσο πιο σκληρή είναι η σύγκρουση, τόσο πιο ένδοξος είναι ο θρίαμβος!" (Thomas Paine, 1776). Σε κάθε έναν από τους τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες που έπαιξα, υπήρξαν κρίσιμες στιγμές που δοκιμάστηκε στα όρια η αποφασιστικότητά μας. Αλλά αυτές είναι οι αναμνήσεις που αγαπώ περισσότερο. Επιπλέον, αν ήταν εύκολο, όλοι θα είχαν από ένα χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων και το επίτευγμα δεν θα σήμαινε τίποτα.Το να αντιμετωπίζεις εμπόδια σε κάνει πιο δυνατό, και δεν χρειάζεται αυτό να συμβαίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορεί να συμβεί σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος ή στην προσπάθεια για συμμετοχή στην αρχική εξάδα. Ό, τι κι αν είναι, θα πρέπει να το αντιμετωπίσετε κατά μέτωπο. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα το μετανιώσετε, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.
Ο Karch Kiraly είναι πρώην παίχτης του βόλεϊ, τόσο σάλας όσο και άμμου. Είναι κάτοχος 3 χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων (1984 Λος Άντζελες, 1988 Σεούλ, 1996 Ατλάντα)! Ανακηρύχτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Πετοσφάιρισης (FIVB) ως ο κορυφαίος παίχτης του 20ου αιώνα. Αυτή την στιγμή είναι ο εκλέκτορας της Εθνικής Ομάδας Πετοσφαίρισης Γυναικών των Ηνωμένων Πολιτειών, δουλεύοντας παράλληλα ως σχολιαστής της τηλεόρασης. Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους.
