Η Γιορτή του Πατέρα είναι σήμερα. Η πιο ωραία γιορτή. Στον κόσμο.
Γιατί είναι η πιο ....ξεχασμένη αλλά και τόσο συμβολική.
Οι...τσούπρες μας ( απο την πιο μικρή μας, μέχρι την πιο μεγάλη μας...) να δώσουν ένα φιλί στον πατέρα τους. Και να του λένε όσα νιώθουν για εκείνον. Γιατί αύριο μπορεί να μην έχουν την ίδια ευκαιρία. Μην αφήνετε τις στιγμές να χάνονται.
Το βόλει Γυναικών του Πορφύρα δε θα υπήρχε χωρίς τους μπαμπάδες.
Με τα καλά μας και τα κακά μας, γιατί όλοι τα ίδια έχουμε πεί και κάνει, όλοι βλέπουμε τις κόρες μας σαν τη μεγάλη αδυναμία μας και στο δάκρυ της...λυγίζουμε, στηρίζουμε μία ΕΝΤΙΜΗ προσπάθεια που όσο περισσότερο βάλλεται, τόσο πιο πολύ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ.
Γιατί εμείς εδώ τρεφόμαστε μόνο απο το πείσμα και το μεράκι μας.
Και τα χτυπήματα κάτω απο τη μέση, τα μετατρέπουμε σε αθλητική υπεραξία.
Αλλωστε, χτυπούν τα δένδρα που βγάζουν γερούς καρπούς κι όχι τις νεκρές υπάρξεις....
Χρόνια Πολλά να πείτε και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μικρές μου και στον κύριο Παναγιώτη που ξεροσταλιάζει στο γήπεδο για εσάς, όταν άλλοι αλλού, σε άλλους συλλόγους, κάνουν αυτή τη δουλειά, όχι χάνοντας αλλά κερδίζοντας και με απόλυτη ιδιοτέλεια....
Είναι μπαμπάς για όλες σας κι ας μην το δείχνει...Ετσι πρέπει....
Μακάρι να λέγαμε Χρόνια Πολλά και στην προπονήτρια μας Πόπη Καλλή για τον πατέρα της, αλλά, σήμερα είχε το μνημόσυνο του. Δύσκολη ημέρα. Να είσαι πάντα καλά να τον τιμάς, όπως τώρα. Με αξιοπρέπεια κι αλληλεγγύη.
Η πιο ωραία ημέρα σήμερα.
Μη μας ξεχάσετε.
Στον Πορφύρα, ζούμε όχι απο εσάς αλλά για εσάς....
Το βλέπετε, το νιώθετε, γι αυτό είμαστε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , όχι μόνο μεγάλη ΟΜΑΔΑ...
Γιατί είναι η πιο ....ξεχασμένη αλλά και τόσο συμβολική.
Οι...τσούπρες μας ( απο την πιο μικρή μας, μέχρι την πιο μεγάλη μας...) να δώσουν ένα φιλί στον πατέρα τους. Και να του λένε όσα νιώθουν για εκείνον. Γιατί αύριο μπορεί να μην έχουν την ίδια ευκαιρία. Μην αφήνετε τις στιγμές να χάνονται.
Το βόλει Γυναικών του Πορφύρα δε θα υπήρχε χωρίς τους μπαμπάδες.
Με τα καλά μας και τα κακά μας, γιατί όλοι τα ίδια έχουμε πεί και κάνει, όλοι βλέπουμε τις κόρες μας σαν τη μεγάλη αδυναμία μας και στο δάκρυ της...λυγίζουμε, στηρίζουμε μία ΕΝΤΙΜΗ προσπάθεια που όσο περισσότερο βάλλεται, τόσο πιο πολύ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ.
Γιατί εμείς εδώ τρεφόμαστε μόνο απο το πείσμα και το μεράκι μας.
Και τα χτυπήματα κάτω απο τη μέση, τα μετατρέπουμε σε αθλητική υπεραξία.
Αλλωστε, χτυπούν τα δένδρα που βγάζουν γερούς καρπούς κι όχι τις νεκρές υπάρξεις....
Χρόνια Πολλά να πείτε και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μικρές μου και στον κύριο Παναγιώτη που ξεροσταλιάζει στο γήπεδο για εσάς, όταν άλλοι αλλού, σε άλλους συλλόγους, κάνουν αυτή τη δουλειά, όχι χάνοντας αλλά κερδίζοντας και με απόλυτη ιδιοτέλεια....
Είναι μπαμπάς για όλες σας κι ας μην το δείχνει...Ετσι πρέπει....
Μακάρι να λέγαμε Χρόνια Πολλά και στην προπονήτρια μας Πόπη Καλλή για τον πατέρα της, αλλά, σήμερα είχε το μνημόσυνο του. Δύσκολη ημέρα. Να είσαι πάντα καλά να τον τιμάς, όπως τώρα. Με αξιοπρέπεια κι αλληλεγγύη.
Η πιο ωραία ημέρα σήμερα.
Μη μας ξεχάσετε.
Στον Πορφύρα, ζούμε όχι απο εσάς αλλά για εσάς....
Το βλέπετε, το νιώθετε, γι αυτό είμαστε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , όχι μόνο μεγάλη ΟΜΑΔΑ...