ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ
Είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις σκέψεις, όταν
τόσο απλά και αληθινά, το έχουν κάνει τα μικρά μας. Άλλωστε, εδώ και 41 χρόνια,
το τραγουδά ο αγαπημένος Νιόνιος… « πώς να κρυφτείς απ’τα παιδιά, έτσι και
αλλιώς τα ξέρουν όλα»..
Φυσικά έχει επηρεαστεί η καθημερινότητα, η ζωή
μου. Προσπαθούσα από τις πρώτες κιόλας μέρες να το εκλογικεύσω, όσο μπορούσα.
Κάποια στιγμή, είναι αλήθεια, ένοιωσα τη νέα πραγματικότητα να με πλακώνει,
ένοιωσα σα να έχω στο σώμα μου ένα μεγάλο φορτίο πέτρες και αυτή η αίσθηση να
μου μπλοκάρει όχι μόνο το σώμα αλλά και το μυαλό.
Ακριβώς, σε αυτό το σημείο, συνειδητοποίησα,
ότι είναι δύσκολα, αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου.. με προσοχή, ουσιαστική
επικοινωνία με φίλους και γνωστούς και με θετική σκέψη, προχωράω…
Φυσικά και υπάρχει πολύ-επίπεδη αγωνία και
ανησυχία για την επόμενη ημέρα.
Παρόλα αυτά, περιμένω με την ανυπομονησία του
«ερωτευμένου εφήβου» να ξανα-μποτιλιαριστώ στην Εθνική και να κάνω 1,5 ώρα για
το γραφείο, να χαθώ πίσω από αναλύσεις, κερδοφορίες, παρουσιάσεις, ταξίδια, να
επικοινωνώ με φίλους μέσα στην ημέρα και το βράδυ να επιστρέφω σπίτι μου, στη
βάση μου, στην Οικογένειά μου.
Και από καρδιάς, θα σας πω, ότι περιμένω τη
μέρα που θα ξαναδώ την Πορφυράρα στο Σαλπέας. Περιμένω την λατρεμένη « ρουτίνα»
της Πέμπτης που θα περάσω από το Λιοντάρι για καφέ και θα ακούσω το Δήμο και το
Βλάση να με πειράζουν « άντε να πάρεις τη τζούρα σου». Που θα πω «Καλησπέρα» στο Λευτέρη και θα μπω
στο γήπεδο να αφήσω το κουτί με τα γλυκά για το Βασίλη, την Πόπη, τα Κορίτσια,
το Γιώργο. Που θα πω με τον δικό μου τρόπο το «Ευχαριστώ» σε όλες και όλους για
τις στιγμές που μας χαρίζουν.
Περιμένω να έρθει το Σάββατο στο παιγνίδι μας.
Να δω από κοντά το Νίκο, την Τασούλα, τον Άγγελο, τον Παναγιώτη, να μιλήσω με
το Βασίλη Φρ. για φάσεις, ταχτικές, πόσο ήρθαν οι μικρές κλπ.
Φίλοι και Φίλες. Με το καλό να ανταμώσουμε
σύντομα.
