Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Μία προσωπική τοποθέτηση....

Επειδή είναι γνωστό, νομίζω , ότι στην παρουσία μου στο τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα με διακρίνει πρωτίστως η συναισθηματική προσέγγιση των ζητημάτων που αφορούν την ομάδα που αγαπώ και προσπαθώ να υπηρετήσω, θα ήθελα να αναφερθώ στις παραμέτρους που χαρακτήρισαν τη συνεργασία μας με τον ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ και ΑΝΘΡΩΠΟ Γιάννη Μπογιατζόγλου κατά το διάστημα στο οποίο είχαμε την τιμή να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο τμήμα μας.
Μία ανακοίνωση λέει όσα πρέπει να πεί.
Μία δημοσιοποίηση προσωπικών σκέψεων αισθάνομαι ότι είναι επιτρεπτή απο μέρους μου και κρίνω στην παρούσα φάση ότι είναι επιβεβλημένη.
Οταν μιλάς άλλωστε σε καθημερινή βάση με έναν άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεσαι, δεν είναι δυνατό  να αρκείσαι σε μία απλή αναφορά λύσης της συνεργασίας μέσα απο μία ανακοίνωση.
Αυτές οι απρόσωπες πρακτικές δε χαρακτηρίζουν τον Πορφύρα.Καλώς ή κακώς....
Ευχαριστώ τον Γιάννη Μπογιατζόγλου για το ενδιαφέρον, τις ιδέες και τις προτάσεις του όπως και για την επιμονή του να δουλεύει, με επιστημονικό τρόπο και υπευθυνότητα, ακόμα και μετά απο την προπόνηση ώστε να βελτιώσει τις αθλήτριες που είχε στη διάθεση του, ειδικά δε τις μικρότερες σε ηλικία. Δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι έδειξε προσοχή και για τις υποδομές μας.
Ολα τα κορίτσια έμαθαν κοντά του, βελτιώθηκαν  και άλλαξαν νοοτροπία καθώς βρέθηκαν πιο κοντά στην ουσία του αθλητισμού αλλά και της ίδιας της ζωής.
Τα μηνύματα μπορεί να μην αποδείχθηκαν αποτελεσματικά αλλά είναι σωστά.
Μία προσπάθεια αλλαγής σε βάθος δεν είναι πάντα εύκολο να αποδώσει καρπούς, ειδικά όταν πρέπει να συνδυασθεί με αποτελέσματα αφού ο Πορφύρας έχει μάθει τα τελευταία 4 χρόνια να πρωταγωνιστεί. Η αποδοχή της παραίτησης του Γιάννη Μπογιατζόγλου ήταν αναπόφευκτη κάτω απο τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν.
Αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι θα πάει χαμένη η δουλειά του καθώς ο σπόρος έπεσε και θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αναπτυχθεί.
Θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε τις συμβουλές που ακούσαμε, τις παραινέσεις και τις οδηγίες του.
Σε κάθε σχέση, προσωπική, επαγγελματική, αθλητική, κοινωνική πάντα κάτι πηγαίνει καλά και κάτι άλλο όχι.
Οτι και αν έγινε ωστόσο, ανεξάρτητα απο το πως κυλά η σαιζόν και τι θα ακολουθήσει, η αλήθεια είναι ότι ποτέ τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο.
Αναγνωρίζω ότι το καλοκαίρι που πέρασε, ο τέως πια προπονητής μας, προστάτεψε το τμήμα απο πρόσθετες δαπάνες ενώ μας βοήθησε με την οργάνωση σε θέματα υποστήριξης των αθλητριών μας με την πολύτιμη παρουσία του εργοφυσιολόγου κ.Σκόλια που συνετέλεσε ώστε σε συνδυασμό με τη μελετημένη προπόνηση, να έχουμε περιορισμένα προβλήματα τραυματισμών.
Ο Πορφύρας θα πορευθεί με τις αγωνίες, τις ανησυχίες αλλά και τις φιλοδοξίες του και σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσουμε ότι με τόσο κόπο αναπτύξαμε.
Κρίμα γιατί η δουλειά που έγινε, δε δικαιώθηκε και για αυτό δε φταίει ένας. Ευθύνονται
όλες και όλοι.
Πάντα το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης πέφτει σε εκείνους οι οποίοι ασκούν διοίκηση.
Αγνώμονες δεν είμαστε και δεν πρόκειται να γίνουμε.
Γιάννη, σου εύχομαι τα καλύτερα.



Νίκος Δελαγραμμάτικας