Στον 19ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικών Εντύπων τον οποίο διοργάνωσε η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, που δημιούργησε αυτό τον θεσμό, συμμετείχαν 369 σχολεία απο όλη τη χώρα, εκ των οποίων το 32% έχει την βάση του σε Αθήνα, Πειραιά και περίχωρα.
Ωστόσο, αν και αποτελούσαν την πλειοψηφία τα σχολεία του κέντρου, είδαν την πλάτη των σχολείων της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας.
Το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο για τον Πολιτισμό πήγε στο Δημοτικό Σχολείο Κομποτίου Αρτας για το ημερολόγιο του.
Το βραβείο για την καλύτερη ηλεκτρονική εφημερίδα δόθηκε στο 1ο Γυμνάσιο Συκεών Θεσσαλονίκης.
Στον τομέα καλύτερη εφημερίδα, πρώτευσαν απο τα Δημοτικά το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σκύδρας, απο τα Γυμνάσια το Κάτω Μηλιάς Θεσσαλονίκης κι απο τα Λύκεια το 2ο Γενικό Λύκειο Γρεβενών.
Στο καλύτερο ρεπορτάζ, απο τα Δημοτικά επελέγη το έργο του Διθέσιου Δημοτικού Σχολείου Γλυνάδου Νάξου, απο τα Γυμνάσια το 5ο Χανίων και απο τα Λύκεια η ''Ελληνική Παιδεία'' Ηρακλείου Αττικής.
Στην καλύτερη εμφάνιση, το 3ο Δημοτικό Σίνδου Θεσσαλονίκης, το 2ο Γυμνάσιο και Λυκειακές τάξεις Αυλώνα Αττικής, το 6ο Γενικό Λύκειο Καβάλας.
Στην καλύτερη επιλογή θεμάτων, το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αμφισσας, το Πρότυπο Εκπαιδευτήριο Αθηνών, το Λύκειο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Στρόβολου Κύπρου.
Δηλαδή, απο τα 14 σχολεία, μόλις τα 3 είναι απο την Αττική, όσα κι απο τη Θεσσαλονίκη που συμμετείχε στο Διαγωνισμό με ποσοστό μόνο στο 12% των σχολείων.
Μήπως, το θέμα με τα παιδιά είναι γενικότερο και δεν αφορά μόνο τον αθλητισμό και την έλλειψη δημιουργικού πνεύματος σε διάφορες άλλες δράσεις του;
Μήπως, τα παιδιά μας μεγαλώνουν και ζούν σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς φαντασία , ιδέες κι αποφασιστικότητα, όπου προχωρούν σαν τα ρομποτάκια, χωρίς καν να έχουν μάθει να τρέχουν, να χαίρονται, να παίζουν.....
Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι η Θεσσαλονίκη κι η περιφέρεια στέλνουν σε όλη την Ελλάδα νέους ανθρώπους που μπάίνουν πιο εύκολα στη ζύμωση για την ανταλλαγή απόψεων κι ιδεών ;
Μήπως τα παιδιά μας τα έχουμε παραχαιδεμένα και καλομαθημένα ;
Μήπως πρέπει οι προύχοντες του Πειραιά και της Αθήνας να παρέμβουν στη ζωή στην πόλη, με τη δημιουργία καλύτερων προυποθέσεων για αθλητισμό αλλά και για πνευματική δράση;
Μήπως λείπει απο τα παιδιά μας η έμπνευση, το πάθος, το πείσμα ;
Μήπως πρέπει να προσπαθήσουμε πιο πολύ ώστε όχι μόνο να ασχολούνται τα παιδιά μας με ''τα γράμματα'' αλλά να μπούν και στη διαδικασία να γίνουν πιο ενεργητικά ;
Γιατί αν δεν μπορούν να φτιάξουν ένα ολοκληρωμένο μαθητικό έντυπο, άξιο να βραβευθεί, τότε αύριο δε θα ξέρουν καν να διαβάσουν μία είδηση, έστω απο το Ιντερνετ, δε θα ξέρουν να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν.
Να τα φτιάξεις ώστε να περπατούν σωστά, να τρέχουν, να γυμνάζονται, να αποκτήσουν αθλητική νοοτροπία, είναι πιο απλό σε σχέση με ότι πρέπει να κάνουμε για να τα στείλουμε στην κοινωνία, έτοιμα να πάρουν πιο πολλές πρωτοβουλίες και να αναπτύξουν όλες τις δεξιότητες τους.Κάτι δεν κάνουμε καλά. Και δε φταίει μόνο το γεγονός ότι τα παιδιά βαριούνται εύκολα....
