Εύχομαι σε όλους τους Πορφυριώτες, η νέα χρονιά που ξεκινάει από αύριο να φέρει ό,τι καλύτερο.
Η ομάδα έχει χημεία και ανθρώπους που είναι γνήσιοι και γι'αυτό θα φτάσει ακόμη υψηλότερα.
Μου λείπετε όλοι οι Παραγκιώτες και η σκέψη σας μου δίνει δύναμη.
Καλή αρχή στις αθλήτριες μας σε όλα τα επίπεδα με πολλή πρόοδο και χωρίς τραυματισμούς και αναποδιές.
Καληνύχτα από το Όσλο το οποίο, μάλιστα, σήμερα βλέπει και πανσέληνο ή τουλάχιστον σχεδόν γεμάτο φεγγάρι.
Καλό μήνα''.
Αυτό το μήνυμα μου το έστειλε με μαίηλ το βράδυ της Παρασκευής ο Γιάννης Τσουρουγιάννης, ο προπονητής κι αδελφός μας ο οποίος έφυγε απο την Ελλάδα για σπουδές κι εργασία στο Οσλο της Νορβηγίας, αλλά, δε ξεχνά τα 2 χρόνια στα οποία δούλεψε με πάθπς και υπευθυνότητα όπως και μεράκι κι αφοσίωση για τις υποδομές του Πορφύρα.Κι όταν διαβάζω τη λέξη ''γνήσιοι'', δεν το κρύβω ότι νιώθω ότι και τα δικά μου μάτια αλλά και της υπόλοιπης παρέας του Πορφύρα, υγραίνονται...
Γιατί έχουμε δώσει --και δίνουμε--πιο πολλά απο όσα μπορούμε, για να είναι ΓΝΗΣΙΑ αυτή η προσπάθεια.
Αλλά βρε Γιάννη, είναι δυνατό να δέχεσαι να παίζεις τερματοφύλακας σε ποδοσφαιρική ομάδα στο Οσλο...
Και τώρα που αδυνάτισες, δε θα έχεις ...μαξιλαράκι όταν θα πέφτεις κάτω....
Ν.Δελ.
