Ο κόσμος των αποδυτηρίων και του γηπέδου, είναι σκληρός, ακόμα απο την ηλικία των 6-7 ετών.
Κι οι θηλυκές υπάρξεις, απο την κόρη μας μέχρι τη μητέρα μας, είναι εξ ορισμού ανταγωνιστικές μεταξύ τους, αρέσκονται στις συγκρίσεις και δεν είναι --διόλου--ανεκτικές προς το ίδιο φύλο, απέναντι στο οποίο πάντα θέλουν να υπενθυμίζουν ότι τις διακρίνει αίσθηση υπεροχής, φυσικής ή τεχνητής.
Το ίδιο συμβαίνει και στο σχολείο, μην έχετε αμφιβολία.
Οι κοινωνίες προετοιμάζονται για ότι θα ακολουθήσει αργότερα....
Η απάντηση, εκτός απο τις παρεμβάσεις που γίνονται και θα ακολουθήσουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, είναι μία και μόνη.
Συλλογικότητα με ψυχική δύναμη.
Στο γήπεδο είμαστε για τον εαυτό μας, όχι για τους άλλους.
Συνεργαζόμαστε με όλο τον κόσμο, αλλά, κάνουμε αθλητισμό για εμάς, με τις αρχές της ομάδας.
Αλλοίμονο αν τα παρατάμε, στην πρώτη δυσκολία.
Κάνουμε την εσωστρέφεια, εξωστρέφεια κι είμαστε ΜΑΖΙ.
