Στην ήττα πανηγυρίζει ο φουκαράς, ο κακομοίρης.
Αρα, δεν μπορούμε να ...χαιρόμαστε, επειδή, υποχρεώσαμε τον Παναθηναικό να χάσει σετ ( ήταν μόλις η δεύτερη απώλεια του σε αγώνα με άλλη ομάδα εκτός εκείνων της πρώτης τετράδας της βαθμολογίας, δηλαδή, από Ολυμπιακό, Νάξο, Θήρα, καθώς, είχε προηγηθεί το 3-2 με την ΑΕΚ ), στον αγώνα μας στο Σαλπέας, όπου ο Πορφύρας ηττήθηκε με 3-1 σετ.
Την κουλτούρα μιας ομάδας με προοπτική, δεν τη φτιάχνει η...ικανοποίηση για την αξιοπρεπή ήττα. Και στον Πορφύρα, πάντα κοιτάμε ποιό είναι το καλύτερο, όχι ποιό είναι το χειρότερο.
Αυτό, ωστόσο, που διακρίνει τις ομάδες οι οποίες δεν είναι μίζερες, είναι το αίσθημα της αναγνώρισης στην προσπάθεια, της υπερηφάνειας για τον έντιμο αγώνα.
Για αυτό και λέμε ΜΠΡΑΒΟ για τη σθεναρή, καθαρή, άξια εμφάνιση του Πορφύρα, που απέδειξε, για ακόμα μία φορά, ότι αξίζει τον ΣΕΒΑΣΜΟ και τον ΕΠΑΙΝΟ.
Διάβασα ότι ο Παναθηναικός νίκησε, όταν ξύπνησε...
Ετσι, υποτιμάται η παρουσία του Παναθηναικού, φυσικά και του Πορφύρα.
Κάθε παιχνίδι, έχει δύο ομάδες, που αγωνίζονται με τους ίδιους όρους.
Ο Πορφύρας προσπάθησε και κόντραρε τον Παναθηναικό, ας αναγνωρισθεί αυτό, αντί να γίνεται αναφορά που μάλλον είναι μειωτική για την ομάδα μας.
Μέχρι το τέλος, έτσι θα πάμε.
Θα αγωνιζόμαστε. Με ήθος αλλά και πείσμα.
Δεν παραπονιόμαστε γιατί μας έχουν τύχει ένα σωρό αναποδιές, δεν καταφεύγουμε σε δικαιολογίες.
Προχωράμε με την ευχαρίστηση πως όλοι βλέπουν ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να έχουμε ψηλά το κεφάλι.
Θεωρούμε ότι με την ΑΨΟΓΗ διοργάνωση του αγώνα με τον Παναθηναικό στο Σαλπέας, πείσαμε, για ακόμα μία φορά, ότι μπορούμε τα πάντα.
Πήραμε συγχαρητήρια, γιατί όλα κύλησαν αρμονικά σε ένα παιχνίδι με ιδιαιτερότητες, το πιο μεγάλο που έγινε ποτέ στο Σαλπέας, από την ημέρα κατασκευής του γηπέδου.
Και η βοήθεια του Δήμου Κουτσονικολή, ήταν παραπάνω από καταλυτική και καθοριστική.
Τον ευχαριστούμε.
Το βόλει Γυναικών του Πορφύρα ανταποκρίθηκε στην πρόκληση με ιδανικό τρόπο.
Κέρδισε, με τη φιλοσοφία και την επιμονή του σε αρχές και αξίες, ένα ακόμα στοίχημα.
Κόντρα σε όλους εκείνους, που έλεγαν το αντίθετο.
Κάτι ακόμα. Για τον αγώνα.
Οι διαιτητές Τσάκας και Βελώνης ήταν πάρα πολύ καλοί. Τους το είπαμε και μετά το τέλος του αγώνα. Εμείς δεν έχουμε δεύτερη γλώσσα. Και όποιος ακούει προσεκτικά όσα του εκφράζουμε, καταλαβαίνει και εκτιμά την ειλικρίνεια και την αθλητική προσέγγιση με λόγο σαφή. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι στη διαιτησία. Η εξέλιξη ειδικά του δεύτερου, από σωστή υπόδειξη του οποίου, στο 24-22, θα χάναμε το πρώτο σετ, είναι αξιοθαύμαστη.
Είδαν το παιχνίδι ως μία αθλητική δοκιμασία ομάδων που μετέχουν στο ίδιο πρωτάθλημα και μόνο σε μία φάση ξεχώρισαν φανέλα, γιατί μάλλον θα ήταν άλλη η διαχείριση αν το χρώμα δεν ήταν πράσινο αλλά κοκκινόμαυρο....
Μακάρι να μας έβλεπαν σε όλα τα ματς έτσι οι διαιτητές....
Ισως, παιχνίδι με παιχνίδι, καταλαβαίνουν πια και εκείνοι ότι δεν είμαστε στην Α1 για να κάνουμε καλαμπούρι αλλά για να τιμήσουμε το παιχνίδι και την ομάδα μας, το σήμα και τη φανέλα της.
Τέλος, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους φιλάθλους του Πορφύρα.
Το καλύτερο κοινό στον κόσμο. Με τις μικρές αθλήτριες μας να αποκτούν, πια, εικόνες και παραστάσεις που θα τις ακολουθούν για πολλά χρόνια...
Να΄στε καλά. Ολες και όλοι.
Αρα, δεν μπορούμε να ...χαιρόμαστε, επειδή, υποχρεώσαμε τον Παναθηναικό να χάσει σετ ( ήταν μόλις η δεύτερη απώλεια του σε αγώνα με άλλη ομάδα εκτός εκείνων της πρώτης τετράδας της βαθμολογίας, δηλαδή, από Ολυμπιακό, Νάξο, Θήρα, καθώς, είχε προηγηθεί το 3-2 με την ΑΕΚ ), στον αγώνα μας στο Σαλπέας, όπου ο Πορφύρας ηττήθηκε με 3-1 σετ.
Την κουλτούρα μιας ομάδας με προοπτική, δεν τη φτιάχνει η...ικανοποίηση για την αξιοπρεπή ήττα. Και στον Πορφύρα, πάντα κοιτάμε ποιό είναι το καλύτερο, όχι ποιό είναι το χειρότερο.
Αυτό, ωστόσο, που διακρίνει τις ομάδες οι οποίες δεν είναι μίζερες, είναι το αίσθημα της αναγνώρισης στην προσπάθεια, της υπερηφάνειας για τον έντιμο αγώνα.
Για αυτό και λέμε ΜΠΡΑΒΟ για τη σθεναρή, καθαρή, άξια εμφάνιση του Πορφύρα, που απέδειξε, για ακόμα μία φορά, ότι αξίζει τον ΣΕΒΑΣΜΟ και τον ΕΠΑΙΝΟ.
Διάβασα ότι ο Παναθηναικός νίκησε, όταν ξύπνησε...
Ετσι, υποτιμάται η παρουσία του Παναθηναικού, φυσικά και του Πορφύρα.
Κάθε παιχνίδι, έχει δύο ομάδες, που αγωνίζονται με τους ίδιους όρους.
Ο Πορφύρας προσπάθησε και κόντραρε τον Παναθηναικό, ας αναγνωρισθεί αυτό, αντί να γίνεται αναφορά που μάλλον είναι μειωτική για την ομάδα μας.
Μέχρι το τέλος, έτσι θα πάμε.
Θα αγωνιζόμαστε. Με ήθος αλλά και πείσμα.
Δεν παραπονιόμαστε γιατί μας έχουν τύχει ένα σωρό αναποδιές, δεν καταφεύγουμε σε δικαιολογίες.
Προχωράμε με την ευχαρίστηση πως όλοι βλέπουν ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να έχουμε ψηλά το κεφάλι.
Θεωρούμε ότι με την ΑΨΟΓΗ διοργάνωση του αγώνα με τον Παναθηναικό στο Σαλπέας, πείσαμε, για ακόμα μία φορά, ότι μπορούμε τα πάντα.
Πήραμε συγχαρητήρια, γιατί όλα κύλησαν αρμονικά σε ένα παιχνίδι με ιδιαιτερότητες, το πιο μεγάλο που έγινε ποτέ στο Σαλπέας, από την ημέρα κατασκευής του γηπέδου.
Και η βοήθεια του Δήμου Κουτσονικολή, ήταν παραπάνω από καταλυτική και καθοριστική.
Τον ευχαριστούμε.
Το βόλει Γυναικών του Πορφύρα ανταποκρίθηκε στην πρόκληση με ιδανικό τρόπο.
Κέρδισε, με τη φιλοσοφία και την επιμονή του σε αρχές και αξίες, ένα ακόμα στοίχημα.
Κόντρα σε όλους εκείνους, που έλεγαν το αντίθετο.
Κάτι ακόμα. Για τον αγώνα.
Οι διαιτητές Τσάκας και Βελώνης ήταν πάρα πολύ καλοί. Τους το είπαμε και μετά το τέλος του αγώνα. Εμείς δεν έχουμε δεύτερη γλώσσα. Και όποιος ακούει προσεκτικά όσα του εκφράζουμε, καταλαβαίνει και εκτιμά την ειλικρίνεια και την αθλητική προσέγγιση με λόγο σαφή. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι στη διαιτησία. Η εξέλιξη ειδικά του δεύτερου, από σωστή υπόδειξη του οποίου, στο 24-22, θα χάναμε το πρώτο σετ, είναι αξιοθαύμαστη.
Είδαν το παιχνίδι ως μία αθλητική δοκιμασία ομάδων που μετέχουν στο ίδιο πρωτάθλημα και μόνο σε μία φάση ξεχώρισαν φανέλα, γιατί μάλλον θα ήταν άλλη η διαχείριση αν το χρώμα δεν ήταν πράσινο αλλά κοκκινόμαυρο....
Μακάρι να μας έβλεπαν σε όλα τα ματς έτσι οι διαιτητές....
Ισως, παιχνίδι με παιχνίδι, καταλαβαίνουν πια και εκείνοι ότι δεν είμαστε στην Α1 για να κάνουμε καλαμπούρι αλλά για να τιμήσουμε το παιχνίδι και την ομάδα μας, το σήμα και τη φανέλα της.
Τέλος, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους φιλάθλους του Πορφύρα.
Το καλύτερο κοινό στον κόσμο. Με τις μικρές αθλήτριες μας να αποκτούν, πια, εικόνες και παραστάσεις που θα τις ακολουθούν για πολλά χρόνια...
Να΄στε καλά. Ολες και όλοι.
