Αφιππεύστε....

Στην καθημερινότητα, το χειρότερο που μπορεί να δώ, είναι το φαινόμενο του καλαμοκαβαλλάρη...Ξέρετε, εκείνων των ανθρώπων, μικρών και μεγάλων, που καβαλλάνε καλάμια, στύλους της ΔΕΗ, νομίζουν ότι η, ελάχιστη, δική τους πρόοδος είναι ....υπεραξία ζωής και ευκαιρία ώστε να ποδοπατήσουν ψυχολογικά άλλους.
Επειδή, ειδικά στα μικρά παιδιά και κυρίως στα κορίτσια, το φαινόμενο του ανταγωνισμού είναι οξύ και στις ημέρες μας ενθαρρύνεται κιόλας, μπορώ να σας υποσχεθώ ότι τέτοια φαινόμενα θα αντιμετωπίζονται, προσωπικά από εμένα. Ειλικρινά, προτιμώ να ασχολούμαι με παιδιά που είναι σεμνά και προσπαθούν όσο μπορούν, παρά με παιδιά που μπορεί να έχουν περισσότερο ταλέντο, αλλά, από το κανάκεμα και το καβάλλημα του καλαμιού, μόνο βέβαιο είναι ότι δε θα παίξουν ποτέ και πουθενά.
Στον αθλητισμό, να έχετε την βεβαιότητα, άλλωστε, ότι παίζουν σε βάθος χρόνου όχι οι...ποιοτικότεροι, αλλά, οι καλύτεροι σε χαρακτήρα και εκείνοι με τη μεγαλύτερη επιμονή.
Πάρκινγκ για καλάμια, παιδιών και γονιών, δεν έχει το βόλει Γυναικών του Πορφύρα, για αυτό αφιππεύστε.

Υ.Γ.
Ευτυχώς, οι περιπτώσεις, προς το παρόν, είναι ελάχιστες. Αλλά, προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε και να τις μηδενίσουμε.

Ν.Δελαγραμμάτικας