Οπως γνωρίζετε, ακόμα και εάν διαφωνούμε ( αδύνατο να συμφωνούμε όλοι σε όλα ) σε κάποια ζητήματα, έστω και εάν υπάρχουν αντιρρήσεις, στο βόλεϊ του Πορφύρα, ακολουθούμε αρχές και αξίες που, κατά...περίεργο τρόπο, συνεχίζουμε να κρατάμε ζωντανές.
Παρά τα ανθρώπινα λάθη, διαχειριζόμαστε, με μηδαμινούς πόρους και μεγάλες προσωπικές, ΑΝΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΕΣ, θυσίες, παιδικές ψυχούλες, με εντιμότητα.
Το Σάββατο, θα ανακοινώσουμε από το μπλογκ μας, τα ονόματα των παιδιών που θα μπούν στα τμήματα όπου θα προπονούνται και θα αγωνίζονται.
Η κατάταξη σε ένα τμήμα, δεν ισοδυναμεί με οριστική και αμετάκλητη παρουσία σε αυτό.
Αλλά, η ( πιθανή ) αλλαγή θα προκύψει επειδή έτσι κρίθηκε από τις προπονήτριες, όχι γιατί η Μαρουσώ ( τυχαίο όνομα, δεν έχουμε άλλωστε τέτοιο στην ομάδα μας...) κλαίει ή ...πρήζει την μαμά και ( εάν δεν ...τσιμπήσει εκείνη...) τον μπαμπά, που επίσης είναι ήδη στα όρια του, με όσα βιώνει καθημερινά.
Στα πιο μικρά, ηλικιακά, τμήματα γίνονται ορισμένες μεταβολές, ώστε να μην χωρίσουν φίλες και αδελφάκια, αλλά, στα προαγωνιστικά και στα αγωνιστικά, τα κριτήρια τα ορίζουν οι προπονήτριες και αφορούν την πρόοδο του παιδιού, τις δυνατότητες που θα έχει ώστε να παίξει, όπως και τις ανάγκες της ομάδας.
Παράπονα θα ακουσθούν. Είμαστε εδώ ώστε να συζητήσουμε.
Αλλά, ας μην ξεκινήσουμε με εγωϊσμούς, συγκρίσεις, διαφορές που έχουν γονείς και παιδιά και να τις μεταφέρουμε στην ομάδα.
Τα κορίτσια, από την ηλικία των...5 ετών, είναι απολύτως ανταγωνιστικά.
Τα ζούμε στο γήπεδο, το καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν αλλάζει εύκολα, ωστόσο, προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Οι γονείς, επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις, νιώθουν ότι ψηλώνουν ή κονταίνουν, ανάλογα με την κατάταξη ή την πρόοδο του παιδιού τους.
Ψυχραιμία. Και συζήτηση.
Εδώ είμαστε για ΟΛΑ τα παιδιά. Οχι για να φροντίσουμε για κάποια, μόνο, από αυτά.
Εμπιστευθείτε μας, όπως κάνετε τόσα χρόνια.
Στο τέλος, θα δείτε ότι για το καλό των παιδιών, γίνονται όλα.
Ετσι και αλλιώς, ανάμεσα σας, είμαστε και όπως συμβαίνει σε μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, θα μιλήσουμε για ότι σας απασχολεί, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα αλλάξει κάτι, εάν δεν υπάρχει αντικειμενικός και ουσιαστικός λόγος, για κάποια ( πιθανή ) μεταβολή.
Ομάδες χωρίς λεφτά, φτιάχνονται και μεγαλώνουν ΜΟΝΟ με την ειλικρίνεια και την δουλειά.
Οπότε, συνεχίζουμε.
Υ.Γ.
Στη ζωή μας, μας αδικούν, κάποιες φορές.
Τότε, οφείλουμε να δείξουμε χαρακτήρα.
Να σταθούμε όρθιοι, να αγωνισθούμε και να πείσουμε ότι έκαναν λάθος μαζί μας.
Αν δεν έχουμε το κουράγιο να το κάνουμε, μάλλον, μάθαμε να μας χαρίζονται ή να τα βρίσκουμε όλα έτοιμα.
Οποιος θέλει να είναι νικητής και δεν πετάει τα όπλα, αυτός θα νικήσει.
Ο πεισματάρης που θέλει να προσπαθήσει.
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Παρά τα ανθρώπινα λάθη, διαχειριζόμαστε, με μηδαμινούς πόρους και μεγάλες προσωπικές, ΑΝΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΕΣ, θυσίες, παιδικές ψυχούλες, με εντιμότητα.
Το Σάββατο, θα ανακοινώσουμε από το μπλογκ μας, τα ονόματα των παιδιών που θα μπούν στα τμήματα όπου θα προπονούνται και θα αγωνίζονται.
Η κατάταξη σε ένα τμήμα, δεν ισοδυναμεί με οριστική και αμετάκλητη παρουσία σε αυτό.
Αλλά, η ( πιθανή ) αλλαγή θα προκύψει επειδή έτσι κρίθηκε από τις προπονήτριες, όχι γιατί η Μαρουσώ ( τυχαίο όνομα, δεν έχουμε άλλωστε τέτοιο στην ομάδα μας...) κλαίει ή ...πρήζει την μαμά και ( εάν δεν ...τσιμπήσει εκείνη...) τον μπαμπά, που επίσης είναι ήδη στα όρια του, με όσα βιώνει καθημερινά.
Στα πιο μικρά, ηλικιακά, τμήματα γίνονται ορισμένες μεταβολές, ώστε να μην χωρίσουν φίλες και αδελφάκια, αλλά, στα προαγωνιστικά και στα αγωνιστικά, τα κριτήρια τα ορίζουν οι προπονήτριες και αφορούν την πρόοδο του παιδιού, τις δυνατότητες που θα έχει ώστε να παίξει, όπως και τις ανάγκες της ομάδας.
Παράπονα θα ακουσθούν. Είμαστε εδώ ώστε να συζητήσουμε.
Αλλά, ας μην ξεκινήσουμε με εγωϊσμούς, συγκρίσεις, διαφορές που έχουν γονείς και παιδιά και να τις μεταφέρουμε στην ομάδα.
Τα κορίτσια, από την ηλικία των...5 ετών, είναι απολύτως ανταγωνιστικά.
Τα ζούμε στο γήπεδο, το καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν αλλάζει εύκολα, ωστόσο, προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Οι γονείς, επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις, νιώθουν ότι ψηλώνουν ή κονταίνουν, ανάλογα με την κατάταξη ή την πρόοδο του παιδιού τους.
Ψυχραιμία. Και συζήτηση.
Εδώ είμαστε για ΟΛΑ τα παιδιά. Οχι για να φροντίσουμε για κάποια, μόνο, από αυτά.
Εμπιστευθείτε μας, όπως κάνετε τόσα χρόνια.
Στο τέλος, θα δείτε ότι για το καλό των παιδιών, γίνονται όλα.
Ετσι και αλλιώς, ανάμεσα σας, είμαστε και όπως συμβαίνει σε μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, θα μιλήσουμε για ότι σας απασχολεί, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα αλλάξει κάτι, εάν δεν υπάρχει αντικειμενικός και ουσιαστικός λόγος, για κάποια ( πιθανή ) μεταβολή.
Ομάδες χωρίς λεφτά, φτιάχνονται και μεγαλώνουν ΜΟΝΟ με την ειλικρίνεια και την δουλειά.
Οπότε, συνεχίζουμε.
Υ.Γ.
Στη ζωή μας, μας αδικούν, κάποιες φορές.
Τότε, οφείλουμε να δείξουμε χαρακτήρα.
Να σταθούμε όρθιοι, να αγωνισθούμε και να πείσουμε ότι έκαναν λάθος μαζί μας.
Αν δεν έχουμε το κουράγιο να το κάνουμε, μάλλον, μάθαμε να μας χαρίζονται ή να τα βρίσκουμε όλα έτοιμα.
Οποιος θέλει να είναι νικητής και δεν πετάει τα όπλα, αυτός θα νικήσει.
Ο πεισματάρης που θέλει να προσπαθήσει.
Νίκος Δελαγραμμάτικας
