Οσο μεγαλώνεις, πάντα πρέπει να θυμάσαι.
Από που έρχεσαι, τι έχεις περάσει, ποιός είσαι και που μπορεί να βρεθείς ξανά.
Το βόλεϊ του Πορφύρα, σήμερα, έχει 14 τμήματα στις υποδομές του. Και συνεχίζει να μεγαλώνει, με ΥΓΙΗ ανάπτυξη, σε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ περιβάλλον και έμφαση στις ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ σχέσεις.
Ομως, θυμόμαστε καλά ότι 11 χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2005, στο γήπεδο του Αγίου Τρύφωνα, στην Γλυφάδα, πήγαμε με μόλις 6 κοριτσάκια, 12 και 13 ετών, ώστε να παίξουμε με την Ευρυάλη, για το πρωτάθλημα Παγκορασίδων.
Ούτε αλλαγή δεν είχαμε. Γιατί, όλο το τμήμα, είχε μόλις 7 δελτία στις υποδομές και το έβδομο κοριτσάκι είχε πρόβλημα υγείας και δεν μπορούσε να ακολουθήσει.
Στο τρίτο σετ, παθαίνει κρίση άσθματος μία αθλήτρια μας ( που τέλειωσε τώρα την Ιατρική). Εάν αποχωρούσε, μέναμε με 5 και θα μηδενιζόταν η ομάδα.
Ο πατέρας της ( ένας εκπληκτικός άνθρωπος και αγαπημένος φίλος, ο Νάσος Δημητρίου, που βοήθησε πάρα πολύ το τμήμα ), της ζήτησε να μείνει στο γήπεδο μέχρι το τέλος, έστω με περιορισμένες κινήσεις, αν και η προπονήτρια της είπε ότι θα έπρεπε να αποχωρήσει. Δεν ήθελε να χάσουμε έτσι, να εκτεθεί η ΟΜΑΔΑ.
Σε εκείνο το ματς, όπου είχαν αγωνισθεί η Μαρία, η Ζωή, η Θεοδώρα, η Μαριλένα, η Χριστίνα και η Δάφνη, τελειώσαμε με αξιοπρέπεια και ευτυχώς, χωρίς κόστος.
Σήμερα, έχουμε 9 ομάδες στις υποδομές μας. Με, τουλάχιστον, 18 παιδιά η καθεμία από αυτές.
Ομως, πάντα, θα θυμόμαστε.
Και για αυτό, άλλωστε, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ αυτό που ΜΑΖΙ δημιουργήσαμε, απλοί γονείς, καθημερινοί άνθρωποι, που θέλουν το παιδί τους με τα κόκκινα και τα μαύρα να μεγαλώνει, αλλά, ποτέ, να μη ξεχνά.
Καλημέρα σας. Γιατί, παρά τα προβλήματα που ΟΛΟΙ έχουμε, δεν είναι όλα χάλια και πάντα υπάρχουν στοιχεία που μας δίνουν δύναμη, με αξίες και αρχές.
Από που έρχεσαι, τι έχεις περάσει, ποιός είσαι και που μπορεί να βρεθείς ξανά.
Το βόλεϊ του Πορφύρα, σήμερα, έχει 14 τμήματα στις υποδομές του. Και συνεχίζει να μεγαλώνει, με ΥΓΙΗ ανάπτυξη, σε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ περιβάλλον και έμφαση στις ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ σχέσεις.
Ομως, θυμόμαστε καλά ότι 11 χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2005, στο γήπεδο του Αγίου Τρύφωνα, στην Γλυφάδα, πήγαμε με μόλις 6 κοριτσάκια, 12 και 13 ετών, ώστε να παίξουμε με την Ευρυάλη, για το πρωτάθλημα Παγκορασίδων.
Ούτε αλλαγή δεν είχαμε. Γιατί, όλο το τμήμα, είχε μόλις 7 δελτία στις υποδομές και το έβδομο κοριτσάκι είχε πρόβλημα υγείας και δεν μπορούσε να ακολουθήσει.
Στο τρίτο σετ, παθαίνει κρίση άσθματος μία αθλήτρια μας ( που τέλειωσε τώρα την Ιατρική). Εάν αποχωρούσε, μέναμε με 5 και θα μηδενιζόταν η ομάδα.
Ο πατέρας της ( ένας εκπληκτικός άνθρωπος και αγαπημένος φίλος, ο Νάσος Δημητρίου, που βοήθησε πάρα πολύ το τμήμα ), της ζήτησε να μείνει στο γήπεδο μέχρι το τέλος, έστω με περιορισμένες κινήσεις, αν και η προπονήτρια της είπε ότι θα έπρεπε να αποχωρήσει. Δεν ήθελε να χάσουμε έτσι, να εκτεθεί η ΟΜΑΔΑ.
Σε εκείνο το ματς, όπου είχαν αγωνισθεί η Μαρία, η Ζωή, η Θεοδώρα, η Μαριλένα, η Χριστίνα και η Δάφνη, τελειώσαμε με αξιοπρέπεια και ευτυχώς, χωρίς κόστος.
Σήμερα, έχουμε 9 ομάδες στις υποδομές μας. Με, τουλάχιστον, 18 παιδιά η καθεμία από αυτές.
Ομως, πάντα, θα θυμόμαστε.
Και για αυτό, άλλωστε, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ αυτό που ΜΑΖΙ δημιουργήσαμε, απλοί γονείς, καθημερινοί άνθρωποι, που θέλουν το παιδί τους με τα κόκκινα και τα μαύρα να μεγαλώνει, αλλά, ποτέ, να μη ξεχνά.
Καλημέρα σας. Γιατί, παρά τα προβλήματα που ΟΛΟΙ έχουμε, δεν είναι όλα χάλια και πάντα υπάρχουν στοιχεία που μας δίνουν δύναμη, με αξίες και αρχές.
