Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα, την ανθρωπότητα, τον αθλητισμό και τον Πορφύρα, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ( επειδή εμείς τουλάχιστον δε χρωστάμε κάτι άλλο, αντίθετα κιόλας είμαστε και με το παραπάνω εντάξει και όποιος θέλει, ρωτάει να μάθει..) να δείξουμε ΑΝΘΡΩΠΙΑ και τον χαρακτήρα του συλλόγου μας, αυτόν που έχει αναγνωρισθεί από ΟΛΟΥΣ, ανοιχτά ή ενδόμυχα.
Οταν, συναισθηματικά φορτισμένες, σου λένε δύο αθλήτριες σου, που άφησαν τα σπίτια τους σε Ρίο και Βελιγράδι, ότι θέλουν, εφόσον υπάρχει ( και για όλο το βόλεϊ ) καραντίνα στην Ελλάδα, με απρόβλεπτες προς το παρόν προεκτάσεις, να είναι αυτές τις ημέρες κοντά στους γονείς τους, στα σπίτια τους, κάνεις τα αδύνατα δυνατά ώστε να βρείς τα χρήματα, να πληρώσεις τα εισιτήρια τους και να τους δώσεις την συγκατάθεση σου, ώστε να πάνε στους δικούς τους, έως ότου περάσει η μπόρα.
Μόλις ( ελπίζουμε το συντομότερο δυνατό ) όλα είναι καλύτερα, Αναστασία Σέκουλιτς και Ταϊνά Ροντρίγκες θα είναι πάλι το 8 και το 17 του Πορφύρα, που τις θέλει και πάλι κοντά του.
Κάνουμε αθλητισμό.
Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλουμε σε '' ομηρεία '' στα σπίτια που τις περιμένουν πίσω ( όπου θα συνεχίσουμε αν και θα είναι κενά, να καλύπτουμε όλα τα έξοδα τους ), δύο αθλήτριες, ειδικά όταν εκείνες ζήτησαν το ( απολύτως ) φυσιολογικό.
Είτε το ταξίδι είναι κοντινό, είτε είναι υπερατλαντικό, θα επιστρέψουν και οι δύο, μόλις το βόλεϊ αποκτήσει στην Ελλάδα το δικαίωμα να προπονείται και να παίζει.
Ο Πορφύρας κράτησε κοντά του την πρώτη ξένη του, την Σέρβα Μίρα Κομλένοβιτς, έως το τέλος, σε ένα πρωτάθλημα όπου όλοι γνωρίζαμε από την αρχή ότι κανείς δεν θα έπεφτε.
Συνειδητά, προχωρήσαμε φέτος σε ένα σχεδιασμό που με την βοήθεια του Θεού, θα υλοποιήσουμε έως το τέλος, με εμπιστοσύνη σε ΟΛΕΣ τις αθλήτριες που επιλέξαμε και μας προτίμησαν.
Ο Πορφύρας, στην 5η σεζόν του στην Α1 και στην 10η συνεχόμενη στις Εθνικές Κατηγορίες, θα γιορτάσει, ελπίζουμε με ΥΓΕΙΑ και πάντα με τον ΣΕΒΑΣΜΟ στον ΑΝΘΡΩΠΟ στο επίκεντρο στο τέλος της περιόδου, τα 30 χρόνια από την ίδρυση του τμήματος βόλεϊ με ΟΛΑ τα μέλη του πληρώματος του και με τον καπετάνιο, πάντα, σταθερά, στο τιμόνι.
Με το καλό να έλθετε ξανά στο δεύτερο σπίτι σας, Αναστασία ( ειδικά τώρα που μάθαμε ότι φτιάχνεις και τόσο ωραία, διαιτητικά, γλυκά ... ) και Ταϊνά ( μην πάνε χαμένα τα ελληνικά που μαθαίνεις...) !
Σας περιμένουμε, με το καλό.
Τα κλειδιά των σπιτιών σας, θα είναι στο ίδιο σημείο.
Υ.Γ. Μόνο όταν έχεις φορέσει τη φανέλα με το σήμα του Πορφύρα, μπορείς να τα καταλάβεις αυτά...Είτε μας γουστάρετε, είτε όχι, εμείς είμαστε διαφορετικοί...Και ότι και αν λέτε, έτσι θα μείνουμε..
Μια φορά ΠΟΡΦΥΡΑΣ, πάντα ΠΟΡΦΥΡΑΣ !!!
