Αφήνω τον καναπέ και τα τηλεχειριστήρια στην άκρη, φοράω τη φανέλα του Βόλεϊ του Πορφύρα και από αύριο Τρίτη, με την βοήθεια του Θεού και το μυαλό ΜΕΣΑ στο κεφάλι, πάω προπόνηση !
Σκέφτομαι ότι έχω ΕΥΘΥΝΗ προς τους δικούς μου, να προσέχω γιατί ο δαίμονας είναι εδώ.
Χαμογελάω, γιατί έμαθα ότι ΟΛΑ τα ράπιντ τεστ στα οποία υποβλήθηκαν σήμερα ( χωρίς ούτε ευρώ επιβάρυνσης για τους γονείς, καθώς, όλα τα φρόντισε το τμήμα βόλεϊ ) ΟΛΑ τα κορίτσια μας Γυμνασίου και Λυκείου, από εν δυνάμει μοριοδοτούμενα τμήματα Κορασίδων-Νεανίδων, είναι ΑΡΝΗΤΙΚΑ.
Χαίρομαι γιατί σχεδόν όλες οι φίλες μου, στο...απίστευτο ποσοστό 97%, επέστρεψαν...
Καταλαβαίνω την αξία της ζωής, επειδή έμαθα ότι μία συναθλήτρια μου, η Αθηνούλα, έχασε τη μανούλα της που δεν άντεξε άλλο να παλεύει με την παλιοαρρώστια.
Οπως η Αντζελίνα έτσι και η Αθηνούλα, είναι πλέον, δύο φορές παιδιά μας.
Υ.Γ. Για τις προπονήσεις, θα ενημερωθείτε στο επόμενο δίωρο. Καλή αρχή, με προσοχή. Οχι φιλιά και αγκαλιές, φοράμε μάσκες ερχόμενες στο γήπεδο και φεύγοντας από αυτό, προπονούμαστε όχι όπως θα θέλαμε, αλλά, όπως μπορούμε και αντέχουμε μετά από πάνω από 6 μήνες αποχής.
