Τι είναι ο αθλητισμός;
Τρόπος ζωής. Στάση ζωής .Αλλά και η καλύτερη συνήθεια για να μείνεις μέσα απο τις γραμμές όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στην καθημερινότητα σου.
Το πρωί ζητήσαμε απο την Αναστασία Καρβούνη, την Κορίνα Τζερεφού ( ή Μιραλάς...) και την Μαρία Δαρδακούλη να μας βοηθήσουν μαζεύοντας στοχιεία απο τις συναθλήτριες τους, ώστε να τα δώσουν στον κ.Ζαννή και στον προπονητή τους για να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε πλήρες αρχείο.
Τα παιδιά συνεργάσθηκαν ΑΡΙΣΤΑ. Με ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
Νωρίτερα, οι πιο μικρές αθλήτριες μας είχαν πάρει απο τον κ.Τριανταφύλλου και απο τον κ. Αποστόλου χαρτιά ,για το διαγωνισμό ζωγραφικής, η Τασούλα κανόνιζε να πάμε κανονικά αύριο για προπόνηση στο Γυμνάσιο, ο Νάσος ήταν στο γήπεδο για να δεί τις Παγκορασίδες, ο Τάκης ( περαστικά...) έστελνε την Ελλη για προπόνηση με συγγενή του για να μη χάσει το παιδί την επαφή του με το γήπεδο, η κ.Αποστολάκη έδειχνε έμπρακτα τη διάθεση της να βοηθήσει ώστε να μπούμε ακόμα σε ένα σχολείο για να μιλήσουμε στα κορίτσια για το βόλει και τον Πορφύρα, ο Παυλίδης έκανε για ακόμα μία φορά τη διαδρομή απο την Καλλιθέα, ώστε να φέρει για προπόνηση την Νικολέτα, πολλοί ακόμα ήταν σε εγρήγορση αφήνοντας κατά μέρος τα προβλήματα τους, για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, τα παιδιά των άλλων , την ομάδα.
Αυτή η διάθεση προσφοράς απο ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ ( επειδή το βόλει δεν είναι ατομικό
αλλά ομαδικό σπορ ) εκφράζει την επιστροφή στις ρίζες, στα απλά αλλά και τόσο σημαντικά, στον κοινό αγώνα, την ανάδειξη του αθλητισμού ως πραγματικής αξίας, την αναγνώριση της ΕΝΤΙΜΗΣ προσπάθειας που γίνεται σε αυτή την ομάδα, στον Πορφύρα.
Αυτή η Ακαδημία του Πορφύρα είναι ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ.
Οχι επειδή γνωρίζουμε πόσα εντέλει απο αυτά τα παιδιά θα φθάσουν να παίξουν στην γυναικεία ομάδα μας, αν και βλέπουμε ότι έχουμε στα χέρια μας διαμάντια, πλούσιο υλικό, με εξαιρετικά και ταλαντούχα παιδιά απο οικογένειες που ενδιαφέρονται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Το πρωτεύον είναι να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν τον αθλητισμό, να μάθουν ότι στη ζωή υπάρχουν αρχές, κανόνες αλλά και χαρά, αγώνας, παιχνίδι, να αποκτήσουν τη νοοτροπία του ανθρώπου που ανυπομονεί να ξημερώσει η επόμενη ημέρα για να πάει στο γήπεδο αντί να σαπίζει, άβουλος και άνευρος, στην καρέκλα της καφετέριας με μία φραπεδούμπα στο χέρι, ένα τσιγαράκι και μίζερη λογική.
Σημασία δεν έχει που θα φθάσει το βόλει του Πορφύρα αλλά που θα σταθεί με τις δικές του δυνάμεις, μέσα στο γήπεδο και έξω απο αυτό.
Εάν δεν αξιοποιήσουμε αυτή τη φουρνιά παιδιών και γονιών, τότε θα έχουμε χάσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία που δημιούργησε η κρίση η οποία μας βοηθά όλους να συνειδητοποιήσουμε ότι η αρωγή στο διπλανό μας και για το κοινό καλό αξίζει όσο το χρυσάφι όλου του κόσμου.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Τρόπος ζωής. Στάση ζωής .Αλλά και η καλύτερη συνήθεια για να μείνεις μέσα απο τις γραμμές όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στην καθημερινότητα σου.
Το πρωί ζητήσαμε απο την Αναστασία Καρβούνη, την Κορίνα Τζερεφού ( ή Μιραλάς...) και την Μαρία Δαρδακούλη να μας βοηθήσουν μαζεύοντας στοχιεία απο τις συναθλήτριες τους, ώστε να τα δώσουν στον κ.Ζαννή και στον προπονητή τους για να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε πλήρες αρχείο.
Τα παιδιά συνεργάσθηκαν ΑΡΙΣΤΑ. Με ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
Νωρίτερα, οι πιο μικρές αθλήτριες μας είχαν πάρει απο τον κ.Τριανταφύλλου και απο τον κ. Αποστόλου χαρτιά ,για το διαγωνισμό ζωγραφικής, η Τασούλα κανόνιζε να πάμε κανονικά αύριο για προπόνηση στο Γυμνάσιο, ο Νάσος ήταν στο γήπεδο για να δεί τις Παγκορασίδες, ο Τάκης ( περαστικά...) έστελνε την Ελλη για προπόνηση με συγγενή του για να μη χάσει το παιδί την επαφή του με το γήπεδο, η κ.Αποστολάκη έδειχνε έμπρακτα τη διάθεση της να βοηθήσει ώστε να μπούμε ακόμα σε ένα σχολείο για να μιλήσουμε στα κορίτσια για το βόλει και τον Πορφύρα, ο Παυλίδης έκανε για ακόμα μία φορά τη διαδρομή απο την Καλλιθέα, ώστε να φέρει για προπόνηση την Νικολέτα, πολλοί ακόμα ήταν σε εγρήγορση αφήνοντας κατά μέρος τα προβλήματα τους, για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, τα παιδιά των άλλων , την ομάδα.
Αυτή η διάθεση προσφοράς απο ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ ( επειδή το βόλει δεν είναι ατομικό
αλλά ομαδικό σπορ ) εκφράζει την επιστροφή στις ρίζες, στα απλά αλλά και τόσο σημαντικά, στον κοινό αγώνα, την ανάδειξη του αθλητισμού ως πραγματικής αξίας, την αναγνώριση της ΕΝΤΙΜΗΣ προσπάθειας που γίνεται σε αυτή την ομάδα, στον Πορφύρα.
Αυτή η Ακαδημία του Πορφύρα είναι ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ.
Οχι επειδή γνωρίζουμε πόσα εντέλει απο αυτά τα παιδιά θα φθάσουν να παίξουν στην γυναικεία ομάδα μας, αν και βλέπουμε ότι έχουμε στα χέρια μας διαμάντια, πλούσιο υλικό, με εξαιρετικά και ταλαντούχα παιδιά απο οικογένειες που ενδιαφέρονται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Το πρωτεύον είναι να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν τον αθλητισμό, να μάθουν ότι στη ζωή υπάρχουν αρχές, κανόνες αλλά και χαρά, αγώνας, παιχνίδι, να αποκτήσουν τη νοοτροπία του ανθρώπου που ανυπομονεί να ξημερώσει η επόμενη ημέρα για να πάει στο γήπεδο αντί να σαπίζει, άβουλος και άνευρος, στην καρέκλα της καφετέριας με μία φραπεδούμπα στο χέρι, ένα τσιγαράκι και μίζερη λογική.
Σημασία δεν έχει που θα φθάσει το βόλει του Πορφύρα αλλά που θα σταθεί με τις δικές του δυνάμεις, μέσα στο γήπεδο και έξω απο αυτό.
Εάν δεν αξιοποιήσουμε αυτή τη φουρνιά παιδιών και γονιών, τότε θα έχουμε χάσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία που δημιούργησε η κρίση η οποία μας βοηθά όλους να συνειδητοποιήσουμε ότι η αρωγή στο διπλανό μας και για το κοινό καλό αξίζει όσο το χρυσάφι όλου του κόσμου.
Ν.Δελαγραμμάτικας
