Απο έναν γονιό, προς τους γονείς των κοριτσιών μας που είναι στα Προμίνι του βόλει του Πορφύρα, μερικές κουβέντες καρδιάς, για το αυριανό Τουρνουά στην Αργυρούπολη, πρώτο για τις πιτσιρίκες μας, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι καινούριες στο χώρο του αθλητισμού και του βόλει.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ να μη ξεχάσετε ότι τα παιδιά μπαίνουν στο γήπεδο για να παίξουν, όχι για να ευχαριστήσουν εμάς. Εμείς πρέπει να είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί θυσιάζουμε τόσα, ώστε να τα φέρουμε στο γήπεδο και να τα κρατήσουμε σε αυτό.
ΧΑΡΑ ΜΑΣ θα είναι να δούμε την πρόοδο των παιδιών, η οποία φαίνεται ήδη απο τις προπονήσεις.Ομως, στα παιδιά ΠΟΤΕ δε λέμε ''γιατί το έκανες αυτό ;'' , αλλά, προτιμάμε να τα συμβουλεύσουμε ώστε να προσπαθήσουν περισσότερο, ενδεχομένως να είναι πιο συγκεντρωμένα, όχι όμως συγκρίνοντας τα με άλλα....Πρώτα λέμε ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ και ενθαρρύνουμε το βλαστάρι μας και μετά ασχολούμαστε με ότι άλλο. Κοριτσάκια που παίζουν 3 μήνες βόλει, θα μπούν στο γήπεδο και τα πόδια τους θα...χορεύουν απο το τρέμουλο. Ας τα ενθαρρύνουμε εμείς και θα δείτε ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι στο γήπεδο είναι το παιδί μας, με τον Θεό που το φυλάει και την προπονήτρια που πασχίζει για να το εκπαιδεύσει, κρατώντας ισσοροπίες ανάμεσα στις δεξιότητες, τον ψυχισμό, τη διάθεση. Εάν θέλουμε να δώσουμε συμβουλές, τις κρατάμε για το σπίτι, σε ώρα που το παιδί και εμείς θα έχουμε χαλαρώσει. Και θυμόμαστε ότι αν ακυρώσουμε τη μία ημέρα τη δασκάλα, την άλλη την προπονήτρια, την επομένη θα έλθει η σειρά μας.
ΠΑΜΕ για να παίξουμε. Αν μπορούμε να νικήσουμε, οι πρώτοι που θα...πετάξουμε απο τη χαρά μας, να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε εμείς οι ...γραφικοί που ασχολούμαστε με την ομάδα μας και το βόλει, γιατί αυτή η ανταμοιβή μας αποζημιώνει για όλα, μας ξεκουράζει.
Κανείς δε θέλει πιο πολύ απο εμάς την επιτυχία, αλλά, για να έλθει, πρέπει να ξέρουμε που πάμε, να μάθουμε να παίζουμε, να θυμόμαστε ότι είμαστε στο βόλει, ότι έχουμε να κάνουμε με παιδικές ψυχούλες που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι σταυρό έχουν βάλει, άλλοι, στους ώμους τους, έτσι όπως έχει γίνει η κοινωνία μας. Πρώτα ΠΑΙΖΩ, μετά μαθαίνω να ΧΑΝΩ και στη συνέχεια απολαμβάνω να ΚΕΡΔΙΖΩ.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ, ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ. Ολοι έχουμε ...τρελή αδυναμία στα παιδιά μας. Ειδικά στις κόρες μας, οι μπαμπάδες....Την Κυριακή, ορισμένοι γονείς δε θα μπορέσουν να έλθουν στην Αργυρούπολη. Ολοι εμείς πρέπει να είμαστε εκεί και για τα άλλα παιδιά, όχι μόνο τα δικά μας. Περιμένουν ένα ζεστό χειροκρότημα απο την εξέδρα, όπου μπορεί να μην έχουν δικό τους άνθρωπο. Ολα αυτά τα παιδιά , είναι δικά μας. Και όταν δε θα είμαστε εμείς την άλλη φορά στο γήπεδο, θα θέλουμε να ακούσει η κόρη μας τον καλό λόγο απο τους γονείς των συναθλητριών της, για τις προσπάθειες της.
ΤΟ ΒΟΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΑ, χτίζεται με αίμα και ιδρώτα, με αρκετά λάθη, αλλά, όχι με υστεροβουλία ή προνομιακές σχέσεις. Εδώ είναι μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, με τα καλά και τα...στραβά της. Ετσι πρέπει να την κρατήσουμε και ας μεγαλώνει καθημερινά.
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ.
Με εκτίμηση προς όλες και όλους σας
Νίκος Δελαγραμμάτικας
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ να μη ξεχάσετε ότι τα παιδιά μπαίνουν στο γήπεδο για να παίξουν, όχι για να ευχαριστήσουν εμάς. Εμείς πρέπει να είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί θυσιάζουμε τόσα, ώστε να τα φέρουμε στο γήπεδο και να τα κρατήσουμε σε αυτό.
ΧΑΡΑ ΜΑΣ θα είναι να δούμε την πρόοδο των παιδιών, η οποία φαίνεται ήδη απο τις προπονήσεις.Ομως, στα παιδιά ΠΟΤΕ δε λέμε ''γιατί το έκανες αυτό ;'' , αλλά, προτιμάμε να τα συμβουλεύσουμε ώστε να προσπαθήσουν περισσότερο, ενδεχομένως να είναι πιο συγκεντρωμένα, όχι όμως συγκρίνοντας τα με άλλα....Πρώτα λέμε ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ και ενθαρρύνουμε το βλαστάρι μας και μετά ασχολούμαστε με ότι άλλο. Κοριτσάκια που παίζουν 3 μήνες βόλει, θα μπούν στο γήπεδο και τα πόδια τους θα...χορεύουν απο το τρέμουλο. Ας τα ενθαρρύνουμε εμείς και θα δείτε ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι στο γήπεδο είναι το παιδί μας, με τον Θεό που το φυλάει και την προπονήτρια που πασχίζει για να το εκπαιδεύσει, κρατώντας ισσοροπίες ανάμεσα στις δεξιότητες, τον ψυχισμό, τη διάθεση. Εάν θέλουμε να δώσουμε συμβουλές, τις κρατάμε για το σπίτι, σε ώρα που το παιδί και εμείς θα έχουμε χαλαρώσει. Και θυμόμαστε ότι αν ακυρώσουμε τη μία ημέρα τη δασκάλα, την άλλη την προπονήτρια, την επομένη θα έλθει η σειρά μας.
ΠΑΜΕ για να παίξουμε. Αν μπορούμε να νικήσουμε, οι πρώτοι που θα...πετάξουμε απο τη χαρά μας, να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε εμείς οι ...γραφικοί που ασχολούμαστε με την ομάδα μας και το βόλει, γιατί αυτή η ανταμοιβή μας αποζημιώνει για όλα, μας ξεκουράζει.
Κανείς δε θέλει πιο πολύ απο εμάς την επιτυχία, αλλά, για να έλθει, πρέπει να ξέρουμε που πάμε, να μάθουμε να παίζουμε, να θυμόμαστε ότι είμαστε στο βόλει, ότι έχουμε να κάνουμε με παιδικές ψυχούλες που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι σταυρό έχουν βάλει, άλλοι, στους ώμους τους, έτσι όπως έχει γίνει η κοινωνία μας. Πρώτα ΠΑΙΖΩ, μετά μαθαίνω να ΧΑΝΩ και στη συνέχεια απολαμβάνω να ΚΕΡΔΙΖΩ.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ, ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ. Ολοι έχουμε ...τρελή αδυναμία στα παιδιά μας. Ειδικά στις κόρες μας, οι μπαμπάδες....Την Κυριακή, ορισμένοι γονείς δε θα μπορέσουν να έλθουν στην Αργυρούπολη. Ολοι εμείς πρέπει να είμαστε εκεί και για τα άλλα παιδιά, όχι μόνο τα δικά μας. Περιμένουν ένα ζεστό χειροκρότημα απο την εξέδρα, όπου μπορεί να μην έχουν δικό τους άνθρωπο. Ολα αυτά τα παιδιά , είναι δικά μας. Και όταν δε θα είμαστε εμείς την άλλη φορά στο γήπεδο, θα θέλουμε να ακούσει η κόρη μας τον καλό λόγο απο τους γονείς των συναθλητριών της, για τις προσπάθειες της.
ΤΟ ΒΟΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΑ, χτίζεται με αίμα και ιδρώτα, με αρκετά λάθη, αλλά, όχι με υστεροβουλία ή προνομιακές σχέσεις. Εδώ είναι μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, με τα καλά και τα...στραβά της. Ετσι πρέπει να την κρατήσουμε και ας μεγαλώνει καθημερινά.
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ.
Με εκτίμηση προς όλες και όλους σας
Νίκος Δελαγραμμάτικας
