Επειδή αυτό το Σαββατοκύριακο υπάρχει διακοπή στο πρωτάθλημα των Παγκορασίδων, θα θέλαμε να δώσουμε τροφή για σκέψεις, σε φίλες και φίλους του βόλει Γυναικών του Πορφύρα.
Η μετακίνηση αθλητριών από την μία ομάδα στην άλλη, δεν έχει ως σκοπό την αξιολόγηση, την τοποθέτηση ή την υποβάθμιση.
Στόχος είναι να παίζουν ΟΛΑ τα παιδιά. Και όχι μόνο για 1-2 πόντους.
Το αποτέλεσμα, σε αυτές τις ηλικίες, το αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα.
Εάν δουλεύει, με ΥΠΟΜΟΝΗ, η ΟΜΑΔΑ, με όλα τα μέλη της ( προπονήτριες, αθλήτριες, γονείς και Διοίκηση ), θα έλθει και το αποτέλεσμα.
Τα κορίτσια είναι ανταγωνιστικά. Από την ηλικία των 6 ετών...Πιστέψτε με...Ετσι είναι.
Είναι στις Παγκορασίδες και η εφηβεία...Και ο εγωισμός και η πίκρα για τα ( ανόητα ) πειράγματα.
Μα πάνω από όλα, δεν υποβαθμίζεται ένα παιδί όταν διαχωρίζεται μαζί με ( πολλά ) άλλα.
Απλώς, παίρνει μία ευκαιρία να αγωνισθεί παραπάνω.
Οι προπονήτριες έκαναν τις επιλογές τους. Και έφτιαξαν τις ομάδες.
Οι προτάσεις τους έγιναν δεκτές και τις ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ, γιατί όλοι γονείς είμαστε και αλλοίμονο εάν μπερδέψουμε τις ιδιότητες, ώστε να είμαστε ευχάριστοι σε όλες και όλους.
Αλλη δουλειά γίνεται μέσα από το γήπεδο, άλλη πέρα από τις γραμμές.
Διαφορετικοί οι ρόλοι.
Μόνο σίγουρο, ότι όταν ένα παιδί μένει στο σπίτι ή προτιμά να μην αγωνίζεται, κερδίζει λιγότερα σε σχέση με ένα παιδί που επιμένει, αντέχει και δοκιμάζει τις δυνάμεις του, ώστε να αποδείξει ότι ( ενδεχομένως ) αξιολογήθηκε όχι επαρκώς, όχι απόλυτα σωστά.
Τέτοιου είδους αποδείξεις, δεν παρέχονται όταν είμαστε στο σπίτι.
Το απόλυτο δίκαιο, δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο. Ούτε το αλάθητο.
Ομως, κλωτσώντας την καρδάρα με το γάλα της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ προσπάθειας, επειδή είμαστε στο Δ και όχι στο Γ, στο Γ και όχι στο Β, στο Β και όχι στο Α, μόνο τον εαυτό μας τιμωρούμε.
Και τον εαυτό μας, όμορφο είναι να τον αγαπάμε. Το ΑΞΙΖΕΙ.
Καλό σας μεσημέρι παιδάκια μου...
Γιατί, είτε παραμένετε στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μας, είτε όχι, πάντα παιδάκια μου θα είστε και να έχετε πάντα την ΥΓΕΙΑ σας.
Η μετακίνηση αθλητριών από την μία ομάδα στην άλλη, δεν έχει ως σκοπό την αξιολόγηση, την τοποθέτηση ή την υποβάθμιση.
Στόχος είναι να παίζουν ΟΛΑ τα παιδιά. Και όχι μόνο για 1-2 πόντους.
Το αποτέλεσμα, σε αυτές τις ηλικίες, το αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα.
Εάν δουλεύει, με ΥΠΟΜΟΝΗ, η ΟΜΑΔΑ, με όλα τα μέλη της ( προπονήτριες, αθλήτριες, γονείς και Διοίκηση ), θα έλθει και το αποτέλεσμα.
Τα κορίτσια είναι ανταγωνιστικά. Από την ηλικία των 6 ετών...Πιστέψτε με...Ετσι είναι.
Είναι στις Παγκορασίδες και η εφηβεία...Και ο εγωισμός και η πίκρα για τα ( ανόητα ) πειράγματα.
Μα πάνω από όλα, δεν υποβαθμίζεται ένα παιδί όταν διαχωρίζεται μαζί με ( πολλά ) άλλα.
Απλώς, παίρνει μία ευκαιρία να αγωνισθεί παραπάνω.
Οι προπονήτριες έκαναν τις επιλογές τους. Και έφτιαξαν τις ομάδες.
Οι προτάσεις τους έγιναν δεκτές και τις ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ, γιατί όλοι γονείς είμαστε και αλλοίμονο εάν μπερδέψουμε τις ιδιότητες, ώστε να είμαστε ευχάριστοι σε όλες και όλους.
Αλλη δουλειά γίνεται μέσα από το γήπεδο, άλλη πέρα από τις γραμμές.
Διαφορετικοί οι ρόλοι.
Μόνο σίγουρο, ότι όταν ένα παιδί μένει στο σπίτι ή προτιμά να μην αγωνίζεται, κερδίζει λιγότερα σε σχέση με ένα παιδί που επιμένει, αντέχει και δοκιμάζει τις δυνάμεις του, ώστε να αποδείξει ότι ( ενδεχομένως ) αξιολογήθηκε όχι επαρκώς, όχι απόλυτα σωστά.
Τέτοιου είδους αποδείξεις, δεν παρέχονται όταν είμαστε στο σπίτι.
Το απόλυτο δίκαιο, δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο. Ούτε το αλάθητο.
Ομως, κλωτσώντας την καρδάρα με το γάλα της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ προσπάθειας, επειδή είμαστε στο Δ και όχι στο Γ, στο Γ και όχι στο Β, στο Β και όχι στο Α, μόνο τον εαυτό μας τιμωρούμε.
Και τον εαυτό μας, όμορφο είναι να τον αγαπάμε. Το ΑΞΙΖΕΙ.
Καλό σας μεσημέρι παιδάκια μου...
Γιατί, είτε παραμένετε στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μας, είτε όχι, πάντα παιδάκια μου θα είστε και να έχετε πάντα την ΥΓΕΙΑ σας.
