Ποδόσφαιρο και βόλεϊ έχουν και πρέπει να έχουν τις ίδιες αρχές. Θέλεις να φθάσεις ψηλά ; Κοίτα τον ουρανό, αλλά, πάτα στη γή. Και μάθε να κάνεις τα απλά, να ακούς και να βρίσκεις την αξία στα απλά, που είναι τόσο όμορφα. Να μαζεύεις τις μπάλες, τα μπουκαλάκια μετά από την προπόνηση και τον αγώνα. Δεν είναι δουλειά σου, αλλά, έτσι καταλαβαίνεις ότι ο αθλητισμός είναι κάτι παραπάνω από ''παρκάρισμα παιδιών''. Είναι η ίδια η ζωή που μας θέλει μαχητές αλλά και ταπεινούς.

Όταν έπαιζα στην Λάτσιο,μετα την προπόνηση μάζευα τις μπάλες, ήταν κάτι που το έκανα πάντα στην καριέρα μου.Μετα βοηθούσα τα παιδιά στην αποθήκη.
Εν τω μεταξύ, έβλεπα τα παιδιά των Ακαδημιών όταν έμπαιναν στα αποδυτήρια να τραβάνε σέλφι.
Νομιζαν οτι εργαζόταν σκληρα.
Μια μέρα, ρώτησα έναν από αυτούς " Έι, άκου, γιατί δεν σταματάς ποτέ να πάρεις τα πράγματα που αφήνουμε στο γήπεδο ;" και μου είπε " Δεν είναι δική μου δουλειά".
Του εξήγησα ότι θα του έκανε καλό αν περιμενε να βοηθήσει τον άντρα στις αποθηκες που θα μπορούσε να είναι ο παππούς του και μου απαντησε" Λυπάμαι Μίρο, αλλά όλοι έχουν μια δουλειά, η δική μου είναι να παίζω ποδόσφαιρο, η δική του είναι να μαζευει τα πράγματα και να τα συγκεντρώνει ".
Οι γονείς του είχαν πολλά λεφτα και πλήρωναν για να τον δούν να παίζει στην Λάτσιο.
Έτσι πήγα στα γραφεία,στον προπονητή των νέων και τον έπεισα.
Τον έστειλα δύο εβδομάδες για να δουλέψει σε ένα εργοτάξιο.
Με τη στολή της Λατσιο, κανονικά.
Γύρισε και με αγκάλιασε κλαίγοντας.
" Ευχαριστώ Μίρο. Με έκανες να ανακαλύψω την ταπεινότητα ".
Την επόμενη μέρα του έδωσα τα παπούτσια,με τα οποία κέρδισα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.
Αυτά τα είπε ο Μίροσλαβ Κλόζε, ένας από τους πιο πετυχημένους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.