ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ
Ηταν αρχές Μαρτίου,μόλις είχε περάσει μια δύσκολη εβδομάδα με δύο καθοριστικούς αγώνες για την πορεία μας στο πρωτάθλημα Κορασίδων Α.
Καταφέραμε και πήραμε 4 βαθμούς που μας έφεραν κοντά στο στόχο που είχαμε θέσει απο την αρχή της χρονιάς.
Εμενε ακόμα ένα παιχνίδι για το πρωτάθλημα, όλες ήμασταν πιο χαλαρές,σκεφτόμασταν τις εκδρομές με το σχολείο,τις εξετάσεις,το καλοκαίρι που ερχόταν,τις διακοπές μας,τι θα κάναμε στη περίοδο μέχρι το νέο πρωτάθλημα ( σκεφτόμουν μήπως ασχοληθώ με beach volley) .
Στην αρχή ακούγαμε γι αυτή την επιδημία στη Κίνα,μετά στην Ιταλία,δε σκεφτόμασταν ότι θα μας αγγίξει.
Ωσπου μια μέρα ακούσαμε ότι έκλεισαν τα σχολεία,την άλλη μέρα αναβλήθηκαν όλα τα πρωταθλήματα,την επομένη έκλεισαν τα γυμναστήρια.
Και τώρα ;
Απο εκεί που έτρεχα απο το πρωί να προλάβω σχολείο, διάβασμα,βόλλευ βρέθηκα να μη μπορώ να κάνω τίποτα.Σπίτι κλεισμένη.
Στην αρχή δε μπορούσα να καταλάβω τη σοβαρότητα ,γιατί συμβαίνει όλο αυτό.
Σε λιγο καιρό κι οι γονείς μου σταμάτησαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους και δουλεύουν από το σπίτι
Στις ειδήσεις ακούμε για θύματα,κρούσματα,μέτρα προφύλαξης και κάνουμε υπομονή.
Υπομονή να περάσει όλο αυτό και να βρεθώ με τις φίλες μου στο σχολείο και στο γήπεδο,να γελάσουμε,να μαλώσουμε,να τα βρούμε πάλι,να πάμε βόλτες.
Να δώσω τις εξετάσεις στα γαλλικά,να αρχίσω τις προπονησεις,να ξεκινήσει η Β Λυκείου.
Μέχρι τότε διάβασμα από απόσταση με τους καθηγητές του σχολείου,ταινίες,μαγειρικη με τη βοήθεια της μητέρας μου και ελπίδα ότι όταν τελειώσει το πρόβλημα θα είμαστε καλύτερα.
Στεφανία Φραγκοπούλου
