Αυτό, ωστόσο, που είναι ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο είναι ότι η κρίση, όπως και η χαρά για την καλή πορεία της ομάδας μας απο τις Γυναίκες έως και τα Προμίνι, μας φέρνουν πιο κοντά.
Τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα που έγναν μεταξύ των μελών της οικογένειας του βόλει Γυναικών του Πορφύρα, ήταν αυτό το Πάσχα, πιο
πολλά απο ποτέ άλλοτε.
Κάτι δείχνει αυτό το φαινόμενο.Γιατί για φαινόμενο, χωρίς προηγούμενο, πρόκειται.
Ανθρωποι που έχουν το δικό τους πρόβλημα, που κουβαλούν τον δικό τους Σταυρό, που για πρώτη φορά πέρασαν γιορτές χωρίς αγαπημένα πρόσωπα, που ενδεχομένως δεν είχαν χρήματα για να πάρουν δώρο στο παιδί τους ή για να βγούν να πιούν έναν καφέ, βρήκαν τη διάθεση και τον χρόνο για να θυμηθούν, να στείλουν ευχές, να ζεστάνουν καρδιές, να δείξουν ότι αισθάνονται ότι είναι ισότιμα μέλη μίας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.
Τα πρωταθλήματα τα παίρνεις, τις κατηγορίες τις ανεβαίνεις, φανέλα φτιάχνεις, κόσμο μαζεύεις, τα προβλήματα σου τα λύνεις ή έστω τα αντιμετωπίζεις, αυτό όμως, το κλίμα δεν μπορείς να το βρείς.
Απλώς, επειδή, στο βόλει του Πορφύρα, η αντοχή στο χρόνο, η συγκεκριμένη φιλοσοφία, η κουλτούρα του τμήματος και η δομή του αλλά κυρίως η σημασία που δίνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις και ο σεβασμός στους ρόλους και στις προσωπικότητες που ενώνονται προς μία κατεύθυνση, είναι στοιχεία που το κάνουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
Μία άλλη ομάδα, με τα καλά και τα κακά της, αλλά, πάντως, μία ΑΛΛΗ ΟΜΑΔΑ,. με συναίσθημα και υπερηφάνεια.
Ν.Δελαγραμμάτικας
