Πραγματικά αναρωτιέμαι αν όλοι όσοι, την τελευταία διετία, αυτή της κρίσης, το λένε και το εννοούν ότι βάζουν ως προτεραιότητα τις υποδομές για τις ομάδες τους.
Τις υποδομές στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ αλλά εσχάτως και στο βόλει τις ανακάλυψαν πολλοί, επειδή, τους έπιασε η...αψιλία....
Χρήματα δεν υπάρχουν, πάμε στο τζάμπα.
Κι αν μας κάτσει και πουλήσουμε καμμία, σωθήκαμε....
Η θέση και η στάση του Πορφύρα είναι διαφορετική και ας μην έχει αποτυπωθεί ως τέτοια σε επίπεδο διακρίσεων.
Μπορεί να είμαστε αφελείς, αλλά, σίγουρα, παίρνουμε δύναμη απο το δικό μας σκεπτικό.
Εδώ και 5 χρόνια προσπαθούμε συστηματικά και με έμφαση στις υποδομές.
Το αποτέλεσμα γίνεται καλύτερο, αλλά, θυσιάσαμε τα ίδια τα παιδιά μας στον βωμό της άγνοιας, της ημιμάθειας, της διάθεσης να συμβιβάσουμε, να διευκολύνουμε ενώ έπαιξε ρόλο και η αδυναμία μας να συνδυάσουμε πρωταθλητισμό και αθλητισμό.
Την τελευταία διετία, έχοντας μάθει πια απο τα λάθη μας, με καθυστέρηση είναι η αλήθεια, δουλεύουμε καλύτερα σε όλους τους τομείς και εντέλει μπορούμε πια να προσφέρουμε πέρα απο ατελείωτη αγάπη και καλύτερες υπηρεσίες στα παιδιά, σε επίπεδο υπηρεσιών.
Οπως έχουμε ξαναγράψει, στόχος μας είναι, ακόμα κι αν πάμε στην Α΄Διαστήματος, να έχουμε παιδιά απο τα σπλάχνα μας, απο την Ακαδημία μας, στην πρώτη ομάδα, με σταθερή ροή παραγωγής.
Παιδιά που θα παίζουν γιατί έχουν μάθει σωστό βόλει και το αξίζουν κι όχι μόνο επειδή είναι γεννήματα του Πορφύρα.
Αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ ΕΓΝΟΙΑ ΜΑΣ.
Να αποκτήσουμε καλύτερες υποδομές.
Με την απαραίτητη αλλαγή νοοτροπία σε όσα παιδιά έχουμε στην ομάδα και τυχόν έχουν μείνει, ακόμα, στη λογική του παρελθόντος.
Είτε επειδή μεγαλώσαμε στη Φρεαττύδα, είτε επειδή ΟΛΟΙ οι Πειραιώτες είμαστε ''τρελοί
τοπικιστές'', είτε γιατί έχουμε την ευλογία να είμαστε μαζί άνθρωποι που συνεννοούνται με μία ματιά και μία λέξη, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι θα πετύχουμε να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τις υποδομές μας.
Αν δεν μπορεί, άλλωστε, ο Δήμος Πειραιά, ο τέταρτος μεγαλύτερος στη χώρα, με αυτή την αθλητική παράδοση να τροφοδοτεί με δικά του παιδιά το βόλει γυναικών του Πορφύρα, όπου έστρωσαν το χαλί η Αλεξάνδρα, η Βίκυ, η Αγγελική, η Γεωργία, η Ειρήνη, η Βούλα και τόσα άλλα κορίτσια για να πατήσουμε όλοι εμείς σήμερα, τότε να παραδεχθούμε ότι είμαστε ανεπαρκείς.
Η άνοδος στην Α2 ήταν υπόθεση πείσματος και εγωισμού ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
Τώρα, η ενδυνάμωση των υποδομών μας, είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ αλλά και ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ για όλο το βόλει γυναικών του Πορφύρα.
ΜΠΡΑΒΟ μάλιστα στις αθλήτριες της γυναικείας ομάδας μας, που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, γιατί αυτές είναι τα ΠΡΟΤΥΠΑ για εκείνες που έρχονται και θέλουν να τους μοιάσουν.
Υ.Γ. Με την απίθανη δουλειά που έχει κάνει σήμερα για τον Πορφύρα ο προπονητής των υποδομών μας, που ...κόλλησε την τρέλα και την αρρώστια μας, μπορεί να αφήσει τη δίαιτα και τις διαδρομές με το ποδήλατο ( άντε να ανέβεις τη Σηραγγείου, να σε δούμε...) και για ένα 24ωρο να επιστρέψει στη θεραπεία με την γαλατόπιττα....
Ν.Δελαγραμμάτικας
Τις υποδομές στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ αλλά εσχάτως και στο βόλει τις ανακάλυψαν πολλοί, επειδή, τους έπιασε η...αψιλία....
Χρήματα δεν υπάρχουν, πάμε στο τζάμπα.
Κι αν μας κάτσει και πουλήσουμε καμμία, σωθήκαμε....
Η θέση και η στάση του Πορφύρα είναι διαφορετική και ας μην έχει αποτυπωθεί ως τέτοια σε επίπεδο διακρίσεων.
Μπορεί να είμαστε αφελείς, αλλά, σίγουρα, παίρνουμε δύναμη απο το δικό μας σκεπτικό.
Εδώ και 5 χρόνια προσπαθούμε συστηματικά και με έμφαση στις υποδομές.
Το αποτέλεσμα γίνεται καλύτερο, αλλά, θυσιάσαμε τα ίδια τα παιδιά μας στον βωμό της άγνοιας, της ημιμάθειας, της διάθεσης να συμβιβάσουμε, να διευκολύνουμε ενώ έπαιξε ρόλο και η αδυναμία μας να συνδυάσουμε πρωταθλητισμό και αθλητισμό.
Την τελευταία διετία, έχοντας μάθει πια απο τα λάθη μας, με καθυστέρηση είναι η αλήθεια, δουλεύουμε καλύτερα σε όλους τους τομείς και εντέλει μπορούμε πια να προσφέρουμε πέρα απο ατελείωτη αγάπη και καλύτερες υπηρεσίες στα παιδιά, σε επίπεδο υπηρεσιών.
Οπως έχουμε ξαναγράψει, στόχος μας είναι, ακόμα κι αν πάμε στην Α΄Διαστήματος, να έχουμε παιδιά απο τα σπλάχνα μας, απο την Ακαδημία μας, στην πρώτη ομάδα, με σταθερή ροή παραγωγής.
Παιδιά που θα παίζουν γιατί έχουν μάθει σωστό βόλει και το αξίζουν κι όχι μόνο επειδή είναι γεννήματα του Πορφύρα.
Αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ ΕΓΝΟΙΑ ΜΑΣ.
Να αποκτήσουμε καλύτερες υποδομές.
Με την απαραίτητη αλλαγή νοοτροπία σε όσα παιδιά έχουμε στην ομάδα και τυχόν έχουν μείνει, ακόμα, στη λογική του παρελθόντος.
Είτε επειδή μεγαλώσαμε στη Φρεαττύδα, είτε επειδή ΟΛΟΙ οι Πειραιώτες είμαστε ''τρελοί
τοπικιστές'', είτε γιατί έχουμε την ευλογία να είμαστε μαζί άνθρωποι που συνεννοούνται με μία ματιά και μία λέξη, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι θα πετύχουμε να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τις υποδομές μας.
Αν δεν μπορεί, άλλωστε, ο Δήμος Πειραιά, ο τέταρτος μεγαλύτερος στη χώρα, με αυτή την αθλητική παράδοση να τροφοδοτεί με δικά του παιδιά το βόλει γυναικών του Πορφύρα, όπου έστρωσαν το χαλί η Αλεξάνδρα, η Βίκυ, η Αγγελική, η Γεωργία, η Ειρήνη, η Βούλα και τόσα άλλα κορίτσια για να πατήσουμε όλοι εμείς σήμερα, τότε να παραδεχθούμε ότι είμαστε ανεπαρκείς.
Η άνοδος στην Α2 ήταν υπόθεση πείσματος και εγωισμού ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
Τώρα, η ενδυνάμωση των υποδομών μας, είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ αλλά και ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ για όλο το βόλει γυναικών του Πορφύρα.
ΜΠΡΑΒΟ μάλιστα στις αθλήτριες της γυναικείας ομάδας μας, που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, γιατί αυτές είναι τα ΠΡΟΤΥΠΑ για εκείνες που έρχονται και θέλουν να τους μοιάσουν.
Υ.Γ. Με την απίθανη δουλειά που έχει κάνει σήμερα για τον Πορφύρα ο προπονητής των υποδομών μας, που ...κόλλησε την τρέλα και την αρρώστια μας, μπορεί να αφήσει τη δίαιτα και τις διαδρομές με το ποδήλατο ( άντε να ανέβεις τη Σηραγγείου, να σε δούμε...) και για ένα 24ωρο να επιστρέψει στη θεραπεία με την γαλατόπιττα....
Ν.Δελαγραμμάτικας
