Ενα εκατομμύριο άνθρωποι στην Ελλάδα πάσχουν ,είτε το γνωρίζουν είτε όχι ,απο διαβήτη .
Στις 14 Νοεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα του διαβήτη ,μιας πάθησης που αποκτά ο άνθρωπος εξαιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής .
Το καθησιό ,η ξάπλα και το άφθονο και κακής ποιότητας φαγητό συντελούν ,μαζί με την κληρονομικότητα ,για να εμφανισθεί ο διαβήτης .
Μικρά παιδιά έχουν αυτή την ιδιαιτερότητα στην καθημερινότητα τους αλλά πρέπει να μάθουν να ζουν με το σάκχαρο .Και να μη φοβούνται να αθλούνται .Ο αθλητισμός κάνει καλό για τον διαβήτη ,αρκεί να γίνεται με πρόγραμμα και υπευθυνότητα .
Ο σακχαρώδης διαβήτης στην παιδική και εφηβική ηλικία(νεανικός διαβήτης) απασχολεί μια σχετικά μεγάλη μερίδα του νεανικού πληθυσμού. Η σωστή και επαρκής ρύθμιση και αντιμετώπισή του δεν είναι πάντα αποτελεσματική.Αυτό πολλές φορές κάνει την καθημερινότητα πιο δύσκολη, περιορίζοντας τη δυνατότητα στο νεανικό πληθυσμό να απολαμβάνει τις δραστηριότητες της ξένοιαστης αυτής περιόδου.
Τα παιδιά με διαβήτη από πολύ μικρή ηλικία είναι απαραίτητο να ακολουθούν κάποιους κανόνες και να πειθαρχούν σε θέματα που αφορούν την υγεία τους αλλά και να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά της αντίστοιχης ηλικίας. Αυτό θα κάνει σε βάθος χρόνου πιο αποτελεσματική την αντιμετώπιση της νόσου και θα καλυτερεύσει σε τελική φάση την ποιότητα της ζωής τους.
Ο αθλητισμός στην παιδική και εφηβική ηλικία αποτελεί μέρος της ζωής τους και είναι στις πρώτες προτιμήσεις τους.
Τα οφέλη στην υγεία αλλά και στην τόνωση της αυτοπεποίθησης και ενίσχυσης της ψυχολογίας,απο τον αθλητισμό , είναι αποδεδειγμένα πολλά:
• Έλεγχος σωματικού βάρους( επίδραση στη σύσταση σώματος)
• Καλύτερη ρύθμιση του διαβήτη μακροπρόθεσμα
• Αύξηση της Μυϊκής δύναμης
• Καλύτερη φυσική κατάσταση
• Αύξηση οστικής μάζας
• Έλεγχος της αρτηριακής πίεσης
• Μείωση του άγχους και του στρες
• Ενίσχυση της αυτοπεποίθησης
Για όσα παιδιά/εφήβους έχουν διαβήτη ,το γεγονός αυτό δεν σημαίνει απαγόρευση στην άθληση αλλά περισσότερη και προσεκτικότερη υπακοή στους κανονισμούς που επιβάλει η ίδια η άσκηση.Πολλές φορές το παιδί αλλά αι το στενό οικογενειακό περιβάλλον βρίσκεται σε δίλημμα σε ότι αφορά την συμμετοχή του σε αθλητικές δραστηριότητες.
Συχνά νιώθει διαφορετικό από τα άλλα παιδιά και αυτό μπορεί να δημιουργήσει αίσθημα απομόνωσης και αποφυγής από την άσκηση( ότι δεν είναι άξιο να τα καταφέρει, ότι δεν θα το αποδεχθούν). Οι φοβίες του οικογενειακού περιβάλλοντος και η υπερ-προστατευτικότητα δεν δίνουν καμία λύση απλά κάνουν μακροπρόθεσμα πιο «μίζερη» τη ζωή ενός παιδιού με διαβήτη, επιδεινώνοντας πολλές φορές τα συμπτώματα της νόσου χωρίς να μπορεί να χαίρεται ανέμελα τα πιο ξένοιαστα χρόνια της ζωής του.
Οι γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον μαζί με την καθοδήγηση του ιατρού θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα βοηθήσουν στην ενημέρωση και εκπαίδευση του παιδιού. Ταυτόχρονα οφείλουν να ενημερώσουν και τον καθηγητή φυσική αγωγής αλλά και το προσωπικό του σχολείου για τις επιπλοκές κατά τη διάρκεια της άσκησης και σε περιπτώσεις υπογλυκαιμίας ποια θα είναι ή άμεση αντιμετώπιση.
Ιδιαίτερα για τα παιδιά του δημοτικού που δεν γνωρίζουν πολύ καλά πως αντιδρά ο οργανισμός τους στην άσκηση ,οι αθλητικές δραστηριότητες θα πρέπει να γίνονται με την επίβλεψη του οικογενειακού περιβάλλοντος έτσι ώστε να βοηθήσουν και να αξιολογήσουν τις οργανικές αντιδράσεις. Αυτό θα βοηθήσει καλύτερα στις προσαρμογές της δόσης της ινσουλίνης αλλά και στην τροποποίηση της διατροφής κυρίως της ποσότητας υδατανθράκων.
Η προπόνηση είτε είναι σύντομη είτε είναι μεγάλης διάρκειας θα πρέπει να είναι οργανωμένη.
Στόχος σας θα πρέπει να είναι η άσκηση 3 με 5 φορές την εβδομάδα. Κατά την διάρκεια της άσκησης καλό θα ήταν να κουβαλάτε ένα μικρό πορτοφόλι, με τα φαρμακευτική σας αγωγή, τα στοιχεία σας και γενικά με οτιδήποτε μπορεί να σας φανεί χρήσιμο σε περίπτωση υπογλυκαιμικού επεισοδίου( ταμπλέτες γλυκόζης ή μικρά σνακ ζελέ φρούτων, χυμούς , μαρμέλαδα).
ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΒΟΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Α.Ο.Φ. ΠΟΡΦΥΡΑΣ
