Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Δυό λόγια για όλους

Το εύκολο είναι να μιλάς για αυτά που χαιδεύουν τα αυτιά.
Η κακή είδηση πάντα πουλάει.
Ο πανικός έχει πέραση.
Ο φόβος για το αύριο, προσφέρει θέμα συζήτησης.
Το δύσκολο είναι να σκέπτεσαι θετικά.
Να αναλογίζεσαι πόσοι άνθρωποι δίνουν μάχη για τη ζωή τους σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, με κουράγιο και αξιοπρέπεια.
Να βάζεις στο μυαλό σου πόσα παιδιά θα έλθουν στον κόσμο σήμερα, φέρνοντας το χαμόγελο στους γονείς τους.
Να αναγνωρίζεις ότι κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν χωρίς να αισθάνονται ότι είναι υποχρέωση η αμοιβή τους, αλλά, δικαίωμα ο σεβασμός στον εαυτό τους.
Να σκέπτεσαι ότι νέοι άνθρωποι, με μία σειρά απο προβλήματα που μένουν πίσω απο την πόρτα του σπιτιού τους, αλλά, ασφαλώς ριζώνουν στη ψυχή και την καρδιά τους, παλεύουν για τον αθλητισμό, για την ομάδα τους, για την προσωπική παρουσία τους, για να δείξουν ότι αγαπούν αυτό για το οποίο τόσα έχουν θυσιάσει.
Να σέβεσαι τον εαυτό σου. Γιατί ότι είναι να γίνει, θα συμβεί χωρίς κανείς να σε ρωτήσει.
Οπότε, τουλάχιστον, ας ξεχνιόμαστε και ας βρίσκουμε βαλβίδες εκτόνωσης στη δημιουργία, τον αγώνα, τη συνεργασία, το παιχνίδι.
Γιατί η ζωή είναι πάντα  εδώ.
Και είναι ....επιλεκτική θηλυκή ύπαρξη, επειδή κάνει παρέα μόνο με τους μαχητές απο τους οποίους αναδεικνύονται και οι  νικητές.
Καλημέρα σας.
Και μη μιζεριάζετε, Γιατί ποτέ δε ξέρεις που είναι τα χειρότερα και ποιό σταυρό κουβαλάει καθένας.
Οπότε, απολαύστε αυτό που σας αρέσει.
Εμείς τον αθλητισμό, άλλος, ότι αισθάνεται ότι τον καλύπτει και ενδεχομένως περιέχει προσφορά στην κοινωνία.


Ν.Δελαγραμμάτικας