Λίγα λόγια για τη γυναικεία ομάδα βόλει του Πορφύρα, μετά απο τα δύο στραβοπατήματα με τον Φιλαθλητικό Λαρισαικό και τον Μεσσηνιακό, δύο αγώνες όπου χάσαμε 4 πόντους, με συνέπεια να γίνει πιο δύσκολη η προσπάθεια μας για την πρώτη θέση, αλλά, δίχως να έχουμε διάθεση να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα την πρωταγωνιστική παρουσία μας και σε αυτή τη σεζόν, στο πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας...
Την πιο σοφή κουβέντα την είπε ένα απο τα μέλη της οικογένειας του τμήματος μας...
''Γεμίζουμε, γεμίζουμε, δώσαμε στο τέλος μία κλωτσιά και την αδειάσαμε την καρδάρα με το γάλα, το χύσαμε....Ούτε τον κόπο μας δε σεβασθήκαμε, ούτε τους εαυτούς μας, ούτε κανέναν με τις εμφανίσεις που έκανε η ομάδα μας σε αυτά τα δύο παιχνίδια....''.
Κάπως έτσι έχει η κατάσταση.
Ο Πορφύρας δεν ήταν εκεί, με τον Φιλαθλητικό Λαρισαικό και τον Μεσσηνιακό....
Αλλη ομάδα ήταν, όχι η δική μας....
Ενα φάντασμα....Που έδωσε δικαιώματα...
Η απογοήτευση , η κακή ψυχολογία, έφεραν μετά τα κακά και τα χειρότερα....
Βλέποντας πώς έπαιζαν και πως πανηγύριζαν οι του Μεσσηνιακού, φυσικά, καταλαβαίνουμε για ακόμα μία φορά ότι στα μάτια των άλλων ομάδων , προβάλλουμε ως η ΜΕΓΑΛΗ ομάδα που θέλουν όλοι να κερδίσουν και για αυτό αγωνίζονται σαν να διεκδικούν βαρύτιμο τρόπαιο, όπως περιμένουμε ότι θα κάνουν σε κάθε παιχνίδι τους....
Παρακολουθώντας τις διαιτητικές αποφάσεις και τη διαχείριση του αγώνα απο τον κ.Ζώη, που πέρσι στο ματς με τον Ιωνικό στην Κάντζα, έβλεπε μόνο πιαστές σε κάθε επαφή της Μανωλάκου με την μπάλλα και τώρα με τον Μεσσηνιακό, έδωσε 3 πιαστές στην πάσα των φιλοξενούμενων, μόνο μετά το 0-2 στα σετ, λες και μέχρι τότε δεν είχε κάνει καμμία ή είχε μπεί άλλη στη θέση της, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει, αν μη τι άλλο, μία ασυμμετρία.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση....
Το ίδιο είδαμε και στον πειθαρχικό έλεγχο.
Κάρτα πέρσι στον έφορο του Πορφύρα απο τον κ.Ζώη, επειδή ...τόλμησε να μιλήσει μία φορά όλη και όλη, απο τον πάγκο στον προπονητή του Ιωνικού ( Κωστακόπουλο ) που με προκλητικό τρόπο, είχε ανοίξει διάλογο με αθλήτρια μας, ούτε σύσταση σε άτομο στον πάγκο του Μεσσηνιακού που διαμαρτυρόταν συνεχώς για τις αποφάσεις του ή προσπαθούσε να τις προκαταλάβει.....
Καλά, για το φιλέ-εφεύρεση που έδωσε το δεύτερο σετ στον Μεσσηνιακό, ας μην αναφερθούμε....
Την ουσία δεν τη χάνουμε.
Αλλά, επίσης, επειδή έχουμε φωνή και ενοχλούμε , δεν πρόκειται να μείνουμε...φρόνιμα παιδιά....Για να μη μιλήσουμε για το ματς με τον Φιλαθλητικό Λαρισαικό, με το οποίο δεχθήκαμε να παίξουμε σε 6 ημέρες 3 αγώνες....Πονεμένη αυτή η ιστορία....
Η απόδοση μας ήταν προβληματική και στη Λάρισα και με τον Μεσσηνιακό.
Ειδικά με τον Μεσσηνιακό, η απόδοση μας ήταν, απλώς, τραγική....
Αλλά, ούτε το βόλει ξέχασε η ομάδα μας, ούτε τη φιλοδοξία μας αφήσαμε στο σπίτι....
Η παραίτηση απο την προσπάθεια, πέρασε απο το μυαλό. Και έγινε απόφαση.
Αλλά, όλα αλλάζουν στη ζωή....
Ετσι, απο το πείσμα, την αγάπη στην ομάδα και το πάθος για να ολοκληρώσουμε ότι έχουμε αρχίσει, συνεχίζουμε κανονικά και είμαστε εδώ.
Πληγωμένοι, στεναχωρημένοι γιατί τα κάναμε....σαλάτα, με απογοητευτικές εμφανίσεις, αλλά, όρθιοι.
Ο Πορφύρας ήλθε για να μείνει.
Φυσικά, πρέπει να μάθουμε απο τα λάθη μας, να αποκτήσουμε πάλι τον χαμένο εγωισμό μας, το πάθος μας, την καρδιά του νικητή.
Χειρότερος και πιο δύσκολος αντίπαλος, είναι ο δικός μας εαυτός.
Είμαστε σε μία περίεργη κατάσταση, αλλά, αγωνιζόμαστε και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν, αρχίζουμε πάλι να γεμίζουμε την καρδάρα με το γάλα.
Δικό μας είναι, δεν το έχουμε πάρει απο αλλού....
Αυτό που έχει ΠΟΛΕΜΗΘΕΙ και ΠΟΛΕΜΑΤΑΙ απο πολλούς, γιατί είναι ΥΓΙΕΣ και ΠΡΟΤΥΠΟ μοντέλο κάθετης ανάπτυξης, απο την βάση έως και την κορυφή, με τα ίδια πρόσωπα να έχουν την ευθύνη του εγχειρήματος, δε θα εγκαταλειφθεί.
Και να θυμάστε αυτό που μου μετέφερε ένας αδελφικός μου φίλος, τον οποίο θαυμάζω, ως ατάκα του V.Lombardi.
Winners never quit and quitters never win.
Οι νικητές δεν εγκαταλείπουν ποτέ και αυτοί που εγκαταλείπουν δεν νικούν ποτέ. Ο V. Lombardi ήταν παίκτης και coach στο αμερικάνικο football.
Υ.Γ. 1
Ομως, να παίξουμε και λίγο βόλει παιδιά, γιατί πόνεσαν τα μάτια μας στα δύο τελευταία παιχνίδια.
Κάντε την αυτοκριτική σας και θυμηθείτε που είστε, μα πάνω απο όλα ποιές και πόσο καλές είστε....
Υ.Γ. 2
Με τη διαιτησία τι θα γίνει ; Να φωνάζουμε και εμείς σε κάθε παιχνίδι, μήπως και παίρνουμε έστω τα ίσα, ή, απλώς, υπάρχει πρόβλημα και δε μας το λέτε, αλλά, μας το δείχνετε με τον τρόπο σας ;
Γιατί και στη Λάρισα με τον δεύτερο διαιτητή Κατσιούλη, τα είδαμε τα ....μαγικά σε τρία κρίσιμα σημεία στο τέταρτο σετ, αλλά, δε μιλήσαμε, γιατί προτιμήσαμε να δούμε τα μαύρα χάλια μας στο ίδιο σετ...Αλλά, όλα έχουν και ένα όριο....Βλέπουμε....
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Την πιο σοφή κουβέντα την είπε ένα απο τα μέλη της οικογένειας του τμήματος μας...
''Γεμίζουμε, γεμίζουμε, δώσαμε στο τέλος μία κλωτσιά και την αδειάσαμε την καρδάρα με το γάλα, το χύσαμε....Ούτε τον κόπο μας δε σεβασθήκαμε, ούτε τους εαυτούς μας, ούτε κανέναν με τις εμφανίσεις που έκανε η ομάδα μας σε αυτά τα δύο παιχνίδια....''.
Κάπως έτσι έχει η κατάσταση.
Ο Πορφύρας δεν ήταν εκεί, με τον Φιλαθλητικό Λαρισαικό και τον Μεσσηνιακό....
Αλλη ομάδα ήταν, όχι η δική μας....
Ενα φάντασμα....Που έδωσε δικαιώματα...
Η απογοήτευση , η κακή ψυχολογία, έφεραν μετά τα κακά και τα χειρότερα....
Βλέποντας πώς έπαιζαν και πως πανηγύριζαν οι του Μεσσηνιακού, φυσικά, καταλαβαίνουμε για ακόμα μία φορά ότι στα μάτια των άλλων ομάδων , προβάλλουμε ως η ΜΕΓΑΛΗ ομάδα που θέλουν όλοι να κερδίσουν και για αυτό αγωνίζονται σαν να διεκδικούν βαρύτιμο τρόπαιο, όπως περιμένουμε ότι θα κάνουν σε κάθε παιχνίδι τους....
Παρακολουθώντας τις διαιτητικές αποφάσεις και τη διαχείριση του αγώνα απο τον κ.Ζώη, που πέρσι στο ματς με τον Ιωνικό στην Κάντζα, έβλεπε μόνο πιαστές σε κάθε επαφή της Μανωλάκου με την μπάλλα και τώρα με τον Μεσσηνιακό, έδωσε 3 πιαστές στην πάσα των φιλοξενούμενων, μόνο μετά το 0-2 στα σετ, λες και μέχρι τότε δεν είχε κάνει καμμία ή είχε μπεί άλλη στη θέση της, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει, αν μη τι άλλο, μία ασυμμετρία.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση....
Το ίδιο είδαμε και στον πειθαρχικό έλεγχο.
Κάρτα πέρσι στον έφορο του Πορφύρα απο τον κ.Ζώη, επειδή ...τόλμησε να μιλήσει μία φορά όλη και όλη, απο τον πάγκο στον προπονητή του Ιωνικού ( Κωστακόπουλο ) που με προκλητικό τρόπο, είχε ανοίξει διάλογο με αθλήτρια μας, ούτε σύσταση σε άτομο στον πάγκο του Μεσσηνιακού που διαμαρτυρόταν συνεχώς για τις αποφάσεις του ή προσπαθούσε να τις προκαταλάβει.....
Καλά, για το φιλέ-εφεύρεση που έδωσε το δεύτερο σετ στον Μεσσηνιακό, ας μην αναφερθούμε....
Την ουσία δεν τη χάνουμε.
Αλλά, επίσης, επειδή έχουμε φωνή και ενοχλούμε , δεν πρόκειται να μείνουμε...φρόνιμα παιδιά....Για να μη μιλήσουμε για το ματς με τον Φιλαθλητικό Λαρισαικό, με το οποίο δεχθήκαμε να παίξουμε σε 6 ημέρες 3 αγώνες....Πονεμένη αυτή η ιστορία....
Η απόδοση μας ήταν προβληματική και στη Λάρισα και με τον Μεσσηνιακό.
Ειδικά με τον Μεσσηνιακό, η απόδοση μας ήταν, απλώς, τραγική....
Αλλά, ούτε το βόλει ξέχασε η ομάδα μας, ούτε τη φιλοδοξία μας αφήσαμε στο σπίτι....
Η παραίτηση απο την προσπάθεια, πέρασε απο το μυαλό. Και έγινε απόφαση.
Αλλά, όλα αλλάζουν στη ζωή....
Ετσι, απο το πείσμα, την αγάπη στην ομάδα και το πάθος για να ολοκληρώσουμε ότι έχουμε αρχίσει, συνεχίζουμε κανονικά και είμαστε εδώ.
Πληγωμένοι, στεναχωρημένοι γιατί τα κάναμε....σαλάτα, με απογοητευτικές εμφανίσεις, αλλά, όρθιοι.
Ο Πορφύρας ήλθε για να μείνει.
Φυσικά, πρέπει να μάθουμε απο τα λάθη μας, να αποκτήσουμε πάλι τον χαμένο εγωισμό μας, το πάθος μας, την καρδιά του νικητή.
Χειρότερος και πιο δύσκολος αντίπαλος, είναι ο δικός μας εαυτός.
Είμαστε σε μία περίεργη κατάσταση, αλλά, αγωνιζόμαστε και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν, αρχίζουμε πάλι να γεμίζουμε την καρδάρα με το γάλα.
Δικό μας είναι, δεν το έχουμε πάρει απο αλλού....
Αυτό που έχει ΠΟΛΕΜΗΘΕΙ και ΠΟΛΕΜΑΤΑΙ απο πολλούς, γιατί είναι ΥΓΙΕΣ και ΠΡΟΤΥΠΟ μοντέλο κάθετης ανάπτυξης, απο την βάση έως και την κορυφή, με τα ίδια πρόσωπα να έχουν την ευθύνη του εγχειρήματος, δε θα εγκαταλειφθεί.
Και να θυμάστε αυτό που μου μετέφερε ένας αδελφικός μου φίλος, τον οποίο θαυμάζω, ως ατάκα του V.Lombardi.
Winners never quit and quitters never win.
Οι νικητές δεν εγκαταλείπουν ποτέ και αυτοί που εγκαταλείπουν δεν νικούν ποτέ. Ο V. Lombardi ήταν παίκτης και coach στο αμερικάνικο football.
Υ.Γ. 1
Ομως, να παίξουμε και λίγο βόλει παιδιά, γιατί πόνεσαν τα μάτια μας στα δύο τελευταία παιχνίδια.
Κάντε την αυτοκριτική σας και θυμηθείτε που είστε, μα πάνω απο όλα ποιές και πόσο καλές είστε....
Υ.Γ. 2
Με τη διαιτησία τι θα γίνει ; Να φωνάζουμε και εμείς σε κάθε παιχνίδι, μήπως και παίρνουμε έστω τα ίσα, ή, απλώς, υπάρχει πρόβλημα και δε μας το λέτε, αλλά, μας το δείχνετε με τον τρόπο σας ;
Γιατί και στη Λάρισα με τον δεύτερο διαιτητή Κατσιούλη, τα είδαμε τα ....μαγικά σε τρία κρίσιμα σημεία στο τέταρτο σετ, αλλά, δε μιλήσαμε, γιατί προτιμήσαμε να δούμε τα μαύρα χάλια μας στο ίδιο σετ...Αλλά, όλα έχουν και ένα όριο....Βλέπουμε....
Νίκος Δελαγραμμάτικας
